Zijperspace

Ik moet nog even linken naar Lollypop. Wordt al enkele jaren door collega’s van me georganiseerd. & Dit is de 1e keer dat ik ‘t niet ga bezoeken. Ik ga, zoals ik ondertussen wel heel vaak vermeld heb, naar Bamberg nl.

‘t Is een benefiet-festival tbv kinderen van minder draagkrachtige ouders. (Tenminste, dat staat me bij; ‘t is in ieder geval voor een goed doel mbt kinderen die dan op vakantiekamp kunnen, vandaar ook de lolly). Da’s de reden dat ik ‘t link. Met als doel dat er nog wat meer ‘t festival zullen bezoeken. & Natuurlijk omdat ik lieve collega’s heb, die wat xtra aandacht van mij ook wel verdienen. (Dat verdienen wel meer mensen, maar ‘t komt er veel te vaak niet van, maar daar kan ik nog een hele blog mee vullen). Hoop echter wel dat er wat meer info over de bandjes op de site vermeld gaat worden. Wacht, mocht dat zo zijn, dan kan ik beter ook ff de voorpagina vermelden.

Dan weten we tenminste wat ‘t laatste nieuws in Zijperspace is.

Soms vraag ik me wel ‘ns wat af. Dat ik mezelf vraag: waarom?

Dat moet op zich niet zo raar zijn, maar ik wil ‘t toch illustreren met enkele voorbeelden:

-Waarom gaat de Teunisbloem opnieuw bloeien, terwijl-ie op sterven na dood er bij stond?
-Waarom heb ik geen zin om naar ‘t journaal te kijken?
-Waarom is de pijn in m’n vinger nog niet voorbij, terwijl dat ongeval al 1½ week geleden is?
-Waarom wordt ik bezocht via beterbeter & kan ik niet ontdekken waar de link vermeld staat?
-Waarom sta ik ondanks dat bezoek ook niet in haar bloglijst vermeld?
-Waarom worden Puck & eric suiker daar evenmin vermeld?
-Waarom gaat een nieuwe cd me al na 2 dagen vervelen?
-Waarom hebben vrouwen daar minder snel last van?
-Waarom moet ik mezelf xistentiële vragen stellen, die ik dan hier niet wil plaatsen?
-Waarom wil ik aandacht?
-Waarom wil ik dat op ‘t verkeerde moment?
-Wie heeft dat verkeerde moment bepaald?
-Waarom laat de ene buurvrouw vaak haar spullen in m’n tuin vallen & de ander nooit?
-Waar word ik toch zo moe van?
-Waarom ben ik ‘s avonds laat weer fit?
-Waarom voel ik me thuis prettig & als ik plots onder de mensen ben pissed off?

Ach, ‘t zijn maar voorbeelden natuurlijk.

Voor de rest heeft men een welverdiende goede nachtrust in Zijperspace aan ‘t eind van z’on werkdag.

We hebben gelukkig de carnavalsvereniging alhier, die ‘t lukt ‘nieuw’ leven te blazen in de herinneringen van de ouderen onder ons. Vol enthousiasme weten ze die vorm te geven in een prachtig kopie van de oude melkfabriek. Die hebben we, zoals vermeld, niet meer nodig sinds 1960, omdat de bevolking massaal is overgestapt op borstvoeding. Leverde weliswaar een overschot aan werkelozen op, maar die zijn, u kunt ‘t allen zien, te werk gesteld in de carnavalsvereniging. Zodoende kreeg ook die nieuw leven ingeblazen.

Omdat we werk & vrije tijd gescheiden wilden houden, moesten we carnaval echter afschaffen in Zijperspace.

Dat stokje volgen van Tripleee gaat me ‘t nodige geld kosten als ik niet uitkijk. Van de week las ik 1st al over een nieuwe cd van Bonnie Billy, waarna ik de volgende ochtend vroeg me bij m’n cd-boer get records moest vervoegen (de cd was er gelukkig niet: ik kon beter wachten, werd me verteld, want binnenkort zou waarschijnlijk een uitgebreidere editie voor dezelfde prijs verschijnen).
& Gister wordt me ff plompverloren meegedeeld dat de De Kift ‘Koper’ heeft laten verschijnen. Tuurlijk zijn ze live helemaal de moeite waard om je geld aan te spenderen, maar dat kan je nou eenmaal niet elke dag meemaken, dus dat cd’tje moest dit huis inkomen. Tijdens ‘t prutsen in de keuken zijn alle nummers de revue gepasseerd; nu is ‘t nogmaals tijd voor Nick Lowe, die ik uit frustratie voor ‘t afwezig zijn van Bonnie Billy heb aangeschaft. Zonder spijt.

‘Cupid must be angry’ weergalmt door de tuinen van Zijperspace.

Kijk, dat komt ervan als je niet beschikt over een goede navigatie-techniek bij ‘t surfen. Dan moet je van anderen profiteren om de juiste sites op je blog te plaatsen. Ik moet dus alle credits aan Low geven voor ‘t vinden ervan (maar vind ondertussen toch stiekem dat ze hier eigenlijk thuis horen; men noemt me niet voor niets de bierton).
‘t Gaat om drinkliederen van Homer Simpson & Monty Python.

Als genoegdoening krijgt Low van mij wat bierige wijsheden, waar-ie z’n leven lang gebruik van mag maken.

Bier is ‘t bewijs dat god van ons houdt & wil dat we gelukkig zijn in Zijperspace (vrij vertaald naar Benjamin Franklin).

Ik heb ‘m al een keer eerder op m’n linklijstje gezet, maar dat had tot gevolg dat alles in dat vak schots & scheef ging staan. Er moest er 1tje uit de groep links verwijderd worden & dat werd tot m’n spijt dus Tom.
Nu heb ik besloten Tonie er uit te halen. Die krijgt toch al genoeg aandacht & staat in bijna ieder ander link-lijstje. Bovendien vind ik zijn blog op een bepaalde manier onpersoonlijk, afstandelijk. Da’s dan geen kritiek, misschien wel een pluspunt voor een blog als die hij beheert, maar niet iets wat mij direct aanspreekt.

Tom schrijft mooi in z’n eerlijkheid over z’n dagelijkse beslommeringen. Niet in stijl, maar zoals je denkt dat-ie praat als-ie met z’n beste vriend op z’n kamer de zaken des levens zit te bespreken.

Er zijn nog een paar dingen die me in ‘m aanspreken. Bijv dat slechts 1 kennis weet (bij toeval) van z’n mededelingen in weblogland; hij wil eigenlijk niet meer dat de rest van de mensen om ‘m heen irl ‘t weten. & Hij noemt zich nerd, waardoor ‘t woord met negatieve inslag een soort geuzennaam wordt. Daar kan je allerlei dolkomische films over maken, maar probeer dat maar ‘ns te bewerkstelligen door een serieuze jongeman te zijn met inderdaad een buitengewone belangstelling voor de comp & internet.

Bovendien vind ik dat-ie wel wat xtra aandacht verdient vanwege z’n verbanning door z’n ouders van internet. Terwijl ik, bijna 20 jaar ouder dan hij, me herinner hoe ik werd verstoken van muziek door eenzelfde autoriteit als ik thuis kwam van school. Toendertijd kon ik me niet een wereld indenken zonder dat er muziek weerklonk. Zo zal hij zich misschien nu wel voelen, probeer ik me voor te stellen.

& Ondertussen maak ik alweer een paar jaar ongegeneerd gebruik van ‘t internet, zonder me druk te maken over enige kosten.

‘t Kiezen voor links moeten we nog steeds verantwoorden in Zijperspace.

‘t Zal voor veel mensen raar in de oren klinken.
De meeste mensen zien nl wel wat er gebeurt op hun vrije dag. Ze hebben niet al te veel gepland of er moet een onoverkomelijke afspraak staan met de tand- ofwel huisarts; of misschien viert de beste vriend juist die dag z’n verjaardag. Natuurlijk zullen de nodige boodschappen gedaan & zal er op een bepald moment van de dag gegeten moeten worden. Voor de rest ziet men wel hoe de wind waait & kan er naar hartelust afgeweken worden van ‘t tijdschema; desnoods eet men een uurtje later.

Ik heb m’n vrije dag van te voren al helemaal in m’n hoofd zitten. Soms weet ik een week van te voren al wat ik zoal ga doen op zo’n bewuste dag (sterker: ik heb wel gehad dat ik van de hele komende maand wist wat van dag tot dag de planning al). Misschien moet ik ‘t ff illustreren met de dag van morgen:

Voor 9 uur opstaan. Zo snel mogelijk ontbijtspullen kopen, zodat ik rond 11 uur klaar ben met ontbijt & douche etcetera & zodoende gereed ben de deur uit te gaan. 12 Uur moet ik definitief verzonnen hebben wat ik wil eten & daar een boodschappenlijst voor hebben samengesteld. Rond 1-en sta ik dan ergens in een supermarkt. Vlug naar huis om alvast aan ‘t eten te beginnen, want ik was van plan ‘t goedje een paar uur te laten pruttelen. Na 2 uur zit alles in de pan & kan ik ff de deur uit; naar een russisch winkeltje & ff langs m’n stamcafé. Mocht ik in de ochtend toch zin hebben om naar de film te gaan, dan gaan de 2 laatstgenoemdee opties niet door, maar zit ik tussen 2 & 4 in de bios. Beter van niet, want dan loopt de hele dag in ‘t honderd. Tussen 4 & 5 weer ff thuis zitten. Waarna ik een biertje ga drinken bij m’n collega’s. Uiterlijk ½ 7 thuis om ‘t eten af te maken & te verorberen. Tot 9 uur rustig aan & de rest van de avond blijkt vanzelf wel, maar zal hoogstwaarschijnlijk thuis doorgebracht worden. Om een uur of 1 ‘s nachts zal ik trek hebben in bed & verlaat ik de wakkere wereld. (De planning is nooit perfect: er loopt altijd wat verkeerd of ik doe ergens veel langer over dan gedacht).

Was voor mij altijd heel normaal om dit soort aktiviteiten van te voren te weten. Wist ik tenminste wat ik moest doen, had ik wat structuur & kwam ik aan de div dingen toe.
Tot ik er achter kwam dat andere mensen dat vaak helemaal niet hebben, tenzij ze een gezin hebben om zorg voor te dragen: terwille van de opvoeding van de kinderen leg je dan struktuur in de dag aan. Vrijgezellen als ik hebben daar over ‘t algemeen geen behoefte aan. Behalve dan een vrijgezel als ik.

M’n dag is van te voren bepaald. Ik voel me ongemakkelijk als er op aangedrongen wordt van ‘t tevoren bepaalde schema af te wijken. Daar heb ik geen ruimte voor. Dat voelt dan alsof de dag in chaos vervalt.
Net als dat ik ‘t niet prettig vind niet op de plek te kunnen zitten waar ik gewend ben te zitten. Verlies dan ‘t overzicht & voel me minder veilig, op m’n gemak.

Klinkt misschien obsessief, dwangmatig, maar ik kan me niet anders herinneren dan dat ik ‘t m’n leven lang gehad heb. Bepaalde rituelen zorgden er dagelijks voor dat m’n dag goed verliep, dat ik controle had over m’n omgeving. ‘t Hielp me ‘t geheel te overzien, zodat de wereld een veilige wereld bleef.

& Tegenwoordig weet ik dat niet iedereen diezelfde controle behoeft.

Er zijn echter geen agenda’s nodig in Zijperspace.

In ‘t begin was ik van plan een blog te creëren die niet al te persoonlijk zou zijn. Waarbij je niet te snel zou merken wat ik in ‘t dagelijks leven doe. Of hoe mijn verleden mij heeft geboetseerd tot wat ik nu ben. Dat soort dingen wilde ik er zoveel mogelijk buiten laten. Beetje privé houden.

‘t Moest vooral luchtig zijn, misschien zo af & toe wel informatief, maar vrolijke onzin moest de boventoon voeren. Korte verhaaltjes waarbij de opgenomen links meer een illustratie vormden dan dat ze iets opzienbarends of een must-see-spot waren (daar hebben we andere bloggers voor, die veel beter surfen dan ik).

Dat heb ik niet al te lang volgehouden, want allengs werden de postjes persoonlijker & de links in mijn teksten steeds moeilijker te vinden. M’n eigen persoonlijkheid begon zich toch meester te maken van de blog, waardoor ‘t geheel ook een serieuzere toon kreeg. Zonder dat ik ‘t echt doorhad werd ‘t een lijflog, waarbij de vrolijke kant wat meer op de achtergrond raakte.

& Terwijl ik zit te overzien hoe die verandering heeft plaatsgevonden, valt me ook op hoe groot de hoeveelheid is die ik hier dump. 3 of 4 berichtjes op een dag komt regelmatig voor. Niet dat ik altijd even makkelijk schrijf: duurt soms een uur voordat ik een tekst naar voldoening plaats (waarna ‘t nog een paar keer wordt gelezen & gecorrigeerd & bijgevijld). Maar blijkbaar ben ik gewoon een mateloze ouwehoer, blogswijs gezien. Moet dat nog een beetje indammen, want straks heb ik door die continue stroom, niets meer om verder uit te putten.

Voorlopig staan de bronnen nog niet droog in Zijperspace.

‘t Is inmiddels wel vaker een bron geweest waar ik uit kon putten, mocht ik niets leuks te vertellen hebben bij feesten & partijen: een soortemet lijstje in m’n hoofd dat in de loop der tijd zich heeft opgeslagen aldaar, met redenen waarom sommige mensen grotere kans hebben eerder dood te gaan dan anderen.

‘t Is niet anders dan logisch dat mensen eerder sterven omdat ze ongezond leven: te veel eten, drinken of roken. Dat vrouwen langer leven dan mannen is ook wel algemeen aanvaard. Ligt inmiddels allemaal voor de hand voor ons bevattingsvermogen.

Maar mensen die linkshandig zijn (over ‘t waarom hiervan zal men wat langer moeten nadenken) maken ook een grotere kans vroeg te sterven. Slechts zelden worden ze ouder dan 80 jaar, de grootste gedeelte van deze bevolkingsgroep is echter al voor z’n 60e verdwenen uit ‘t aardse. ‘t Schijnt dat ‘t komt doordat de wereld totaal rechtshandig georiënteerd is: ingericht door de rechtshandige machthebbers. Levenslange frustratie over hoe gebruiksvoorwerpen zijn ontworpen leidt tot die voortijdige dood.

Frustrerend is ‘t ook als je kwa lengte er uitsteekt. Naar boven of naar beneden. Zowiezo is ‘t niet gezond voor je lichaamsdelen, maar ‘t brengt ook veel te veel stress met zich mee, omdat de wereld niet ingericht is op de bouw van zo’n lichaam. Zelfde voortijdige doodsoorzaak als voorgaande dus.

Nu komt ‘t ergste: mensen wiens achternaam begint met een letter vrij achteraan ‘t alfabet, die daardoor altijd als laatste aan bod komen, als laatste hun rapport krijgen, als laatste opgeroepen worden, hebben door die frustratie van ‘t wachten niet al te lang te leven. Zij moeten hun hele leven (wat achteraf toch al niet te lang duurt) net ff langer geduld betrachten.

Men bereidt zich alvast voor in Zijperspace, maar is voor de zekerheid gestopt met wachten.

Vaak is ‘t koken een noodzakelijkheid. Als ik gewerkt heb, heb ik er nooit zo’n zin in, dus gebeurt ‘t meestal niet. Waardoor ik iets uit de vriezer moet halen & met de magnetron opwarmen. Dan moet ik er natuurlijk wel voor zorgen dat er wat in die vriezer ligt. & Dat verklaart de noodzakelijkheid van dat koken. Dan moet ik nl op m’n vrije dag voor in ieder geval 3 dagen eten maken. Alles wat ik van de gevulde pan overhoud gaat in bakjes die ik invries.
Wie kent de methode niet om zoveel mogelijk tijd van de vermoeide thuis arriverende harde werker te besparen?

Heb je wel een grote pan nodig. & Liefst een goede, die niet zo snel aanbrandt. Ik heb me ooit laten vertellen dat Le Creuset ‘t topmerk wat dit betreft is. Daar heb ik me, dmv giften voor verjaardagen ed, voor laten sponsoren. Wat resulteerde in 2 Brittany pots (ik had u graag meteen genavigeerd naar ‘t punt op deze site waarop deze info direkt verkrijgbaar is, maar deze site laat dat blijkbaar niet toe), 1 van 2,5 ltr, de ander 4,2.

Eigenlijk vind ik dat nog steeds te klein. Ik wil er 1 waarin ik lustig kan poeren & prakken, waarbij ‘t kan spetteren & pruttelen zonder dat er al te veel over de rand heen gaat. Dat dwingt me nl tot zeer regelmatig m’n fornuis schoonmaken & daar hebben we natuurlijk een hekel aan. & Ook zo groot dat ik desnoods voor de hele familie een flinke pan soep kan maken. Buiten dat: vanwege ‘t gebruik van de maaltijden als magnetron-voer, gaat m’n voorkeur vaak uit naar 1-pansgerechten (eeuwige spaghetti/tortellini-voer begint ook te vervelen ben ik ook na vanavond me weer terdege bewust) & in zo’n 4,2-versie past voor mij hooguit voedsel voor 3 dagen.
Er bestaat dus ook een 7,0-uitvoering, wat ‘t verrassende resultaat van 2 xtra dagen eten zou kunnen opleveren.

Helaas is de familie Le Creuset waarschijnlijk van adellijke afkomst & uitzuigers pur sang: probeer de middelste maat eens te vinden voor een prijs onder de 200,-! In de Utrechtsestraat staan de pannen in de uitverkoop met 15% korting. Reken maar niet dat je daarmee onder genoemd bedrag komt. Ik durf niet uit te rekenen hoe duur 7 liter van zo’n pan zou kunnen gaan kosten.

Men blijft dromen van ‘t uitkomen van onmogelijke wensen in Zijperspace.