perronbewijs

Als ik de roltrap omhoog neem, zie ik 2 agenten de tegengestelde kant op gaan. Gevolgd door 2 jochies.
‘Maar ’t is van m’n vader,’ zegt de jongen met ’t scheve petje.
‘Zulke dingen hoor je niet bij je te hebben,’ zegt de agent. ‘Dus je krijgt ’t niet terug. Geen denken aan.’
’t Was me bij binnenkomst van ’t station al te binnen geschoten dat je een tijd lang ’t perron niet op mocht zonder geldig kaartje; nu ik politie zie, word ik daar extra aan herinnerd. Sommige dingen mogen, andere dingen niet. Ook al lijken ze onschuldig & heeft niemand er last van, ze mogen niet.
Ik moet m’n moeder ophalen. Misschien is dat ook 1 van die dingen die niet zijn toegestaan.

Boven op ’t perron staan er weer 2. Als ik hun blik wil ontwijken, een mens mag er vooral niet schuldig uitzien, ontwaar ik aan de overkant, perron 2, zowaar nog 3 van hun collega’s.
Is er iets aan de hand? Zoeken ze verdachten?
Ik hoor niet bij de verdachten, dus besluit ik me maar als zodanig te gedragen.
Hoewel ik wel hier boven sta, op ’t perron, waar je vroeger, ’t zal enkele jaren geleden zijn geweest, je kaartje onderaan de trap voor moest laten zien.
Ik loop nonchalant over ’t perron. Richting agenten. Ze staan met een man in pak te praten. Tussen de 2 trappen in. Wellicht de man die door de 2 jochies is lastig gevallen. Geef ze nu slachtofferhulp.
Ik slenter ze voorbij & blijf op een duidelijk waarneembare onschuldige plek staan. Iemand die geen vervoersbewijs bij zich heeft gaat niet zo dicht op de huid van overheidsdienaren staan.
Nog net buiten gehoorsafstand. Ik kan ’t gesprek niet volgen. Anders moeten ze fluisteren, & dat zal ze ertoe aanzetten argwanend om zich heen te kijken.
Ik heb geen schuldgevoel, ben me van geen kwaad bewust, maar ik wil ook niet dat ik die indruk zou kunnen wekken.

Nog 4 minuten.

Wat is de beste plek? Waar kan ik strategisch ’t beste staan? Zal de trein ’t gehele 5b-gedeelte benutten of is perron 5a de belangrijkste losplek van passagiers? Ze zullen toch rekening houden met ’t feit dat momenteel alleen de westelijke uitgang voor ’t publiek bruikbaar is.
’t Voorste gedeelte zal straks snel aan me voorbijgaan. Dan kan ik dus ’t beste zorgen dat ik dermate ver richting 5b sta dat ik door de raampjes de verschijning van m’n moeder mogelijk herken. Dat-ie niet té snel voorbijtrekt, omdat-ie al bezig is met remmen.
Nadeel is dan dat ik te ver weg van de trappen op ’t a-perron zal staan. M’n moeder kan de trap afgedaald zijn voordat ik me realiseer dat ze niet in ’t voorste gedeelte van de trein zat.
Toch maar in de buurt van de agenten blijven. Nog maar ‘ns iedereen bekijken die in mijn & hun omgeving durven blijven. Kijken of die misschien verdacht lijken. Straks hebben andere mensen dezelfde truc als ik. Maar hebben zij wel kwaad in de zin.
Oja, ik ben nooit paranoïde. Ik hoef niet aan dit soort scenario’s te denken.

Nog 2 minuten. Ik zie de trein in de verte al aankomen.

M’n moeder stapt uit een coupé even voorbij mij. Nog net misgelopen met m’n blik. Ze herkent mij eerder dan ik haar. Ze lacht al.
De agenten begeleiden de man in pak. Maar ik verlies ze uit ’t oog. Weet niet waar ze heen gaan. Ik moet m’n moeder opvangen.

‘Ik loop wel even mee,’ zeg ik enkele uren later voor de ingang van ‘t station.
‘Vroeger moest je een vervoersbewijs hebben om op ’t perron te mogen,’ zegt m’n moeder.
‘Ja, dat was een paar jaar geleden ook zo. Stonden ze onderaan de roltrap te controleren. Maar ik breng je tot onder aan ’t perron.’
‘We hebben nog tijd zat.’
‘Ja, nog 9 minuten.’
‘Hij vertrekt 16.19 uur.’
‘Dan ga ik nu m’n fiets halen. Dag Moe.’
We geven elkaar weer een paar zoenen. M’n moeder gaat omhoog & ik keer me om.

Liever had ik een rechtmatig toegangsbewijs voor Zijperspace, dan kon niemand mij wat maken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *