Binnengekomen meel:

Beste Ton,

Herrineren deed ik het mij direct, de brommer die op ons afkwam de klap en jij die door de lucht vloog. In de ambulance gelegd en in het ziekenhuis verzorgd. Ik ben nog een keer bij je geweest in het ziekenhuis en heb je daarna eigenlijk bijna niet meer gezien. Wel vind ik het leuk dat je het op je blog staat. Echter zou ik toch maar eens bij mezelf te raden gaan wie nog meer bij jouw dat geld uit je beurs zou kunnen hebben gehaald want ik ben het niet geweest. Na zoveel jaar zou ik gezegd hebben sorrie Ton foutje vergeef me, maar dat is helemaal niet nodig want ik was het niet. Wat ik hoop is dat het je goed gaat Ton, ik zal af en toe zelfs nog wel eens naar je verhalen kijken. Groet Mark

Uigaande meel:

Ik ben er jarenlang vanuit gegaan, tot op ‘t moment dat ik dit meeltje heb gekregen zeg maar, dat jij wél degene was die ‘t geld uit m’n portemonnee had gehaald. Volgens de jongen op de brommer, die me aangereden had, was jij degene die mij me bleef. Ik kwam er pas achter dat ik geld miste op ‘t moment dat ik ‘t ziekenhuis had verlaten. Weet ‘t niet meer precies, maar ‘t moet iets van 100 gulden zijn geweest, of nee, m’n stukje van toentertijd zegt 180 gulden. Tineke & ik hadden dat toen hard nodig voor onze verhuizing, inrichting van onze nieuwe huis. Daarom wisten we precies wat er in m’n portemonnee had gezeten. De jongen op de brommer vertelde me dat jij bij me achtergebleven was terwijl hij naar de dichtstbijzijnde boerderij hulp was gaan halen. Daarom verdacht ik jou. Niet geheel ten onrechte, want ik miste geld. Een niet gering bedrag. Ik heb jou ook jarenlang niet aan willen kijken, ik wist nl zeker dat jij ‘t was, dat jij me beroofd had van die essentiële centen die Tineke & ik bij elkaar hadden gespaard. Als jij zegt dat je ‘t niet bent geweest, dan wil ik ‘t wel geloven. Maar er gingen toen ook verhalen (niets is waar zolang ‘t niet bewezen is, maar men hoort nu 1maal verhalen waarvan men niet ‘t tegendeel krijgt aangereikt) dat je ondertussen verslaafd was geraakt. Dat dit ook de reden was dat je weggetrokken was uit Den Helder. Heeft voor de rest niets met mijn wantrouwen tegenover jou te maken. Ik wist zeker dat jij ‘t was. De verhalen omtrent jou waren een extra bevestiging. Maar zoals ik zei: als jij zegt dat je ‘t niet hebt gedaan, dan neem ik dat voor waar aan. Anders zou je niet reageren. Denk ik. Maar ik geloof mensen makkelijk. Dat wil ik ook zo houden. Daarom hoop ik nu ook maar dat ‘t goed met je gaat. Dat je ‘t me niet kwalijk neemt dat ik je ong 20 jaar lang heb verdacht van die roof.

‘t Beste,

Ton.
(maar ik denk dat ‘t me evengoed moeite zal kosten jou te zien, na zeg maar 20 jaar denken dat jij ‘t was).

Voor meer info hierover, zie elders in Zijperspace.