Ik blijf herhalen tegen mezelf: zo min mogelijk in de zon lopen, zoveel mogelijk in de schaduw.
Ik heb mezelf regeltjes opgelegd. Om vooral zo goed mogelijk de hitte door te komen. Bovenstaande is niet ‘t enige regeltje.

Indien mogelijk op ‘t midden van ‘t pad lopen. Daar is de weg ‘t platst; ‘t minst schadelijk voor de enkels.
Alle wegen moeten afgesneden. Elke meter te veel afgelegd is zonde.
Pauze nemen op momenten dat de zon op z’n felst is. Op een schaduwrijke plaats, waar veel vocht verkrijgbaar is.
Neem een pint, een full pint, als je er behoefte aan hebt. Niet alleen voor de dorst. Je bent tenslotte in Engeland op vakantie.

Regels die elke wandelaar zichzelf zal opleggen, onder deze omstandigheden.
Ik heb er echter 2 aan toe moeten voegen.
Niet op vochtige plekken lopen.
Niet tegen stenen trappen.

Dat was ‘t advies van de schoenmaker. Die heeft m’n vakantie daarnet toch nog kunnen verlengen. In 1e instantie zei hij dat reperatie onmogelijk was. Toen ik zei dat m’n vakantie dan afgelopen zou zijn, wist-ie toch een oplossing. Als ik me maar aan bovenstaande regels hield. & In Nederland zo snel mogelijk nieuwe schoenen zou aanschaffen.

In Zijperspace loopt men tussens de steentjes & druppels door.