Toen de zon ’t felst scheen, hij was er nog maar net, kwamen ze m’n tuin opfleuren. Omstebeurt, tegelijkertijd. In elkaars kluwen verstrengeld, door elkaars dans zich van elkaar verwijderend.
Ik weet eigenlijk niet of koolwitjes ruzie maken. ’t Zou een romantische liefdesdans kunnen zijn, maar ook ’t tegendeel. De natuur is meestal eenvoudiger dan de op hol geslagen fantasie van een mens; hij droomt zichzelf idylles.
Ik stel me er een vertraagde filmopname bij voor. Als een kolibrie die in de lucht hangt & z’n sap uit een bloem zuigt.
Ze lijken zich niks van elkaar aan te trekken, voor een kort moment, & plots als door magneten naar elkaar toe getrokken te worden. In een mum van tijd zitten ze dan bovenop de huid van elkander.
Een werveling van vlindervleugelslagen. Een rondedans om een denkbeeldig midden. ’t Lijkt alsof er een zuiging vanuit dat midden ontstaat, waardoor ze langzaam hoger komen, 1 worden, waar 1st 2 koolwitjes waren, & als Daedalus de zon tegemoet gaan.
Ik knipper met m’n ogen, houd m’n hand voor de stralen, tast de schaduwen aan de zijkant van de zon af, maar verlies ze uit ’t oog.
Ze voeren een ballet uit, komen & gaan, beschrijven een rechte lijn over m’n tuin heen, trippelen lichtvoetig van bloem naar groen, verdwijnen kort in een struik, zien hun partner & beginnen weer aan hun gewichtloze wals. Alsof de hitte van de tuin hun beide lichamen omhoog doet rijzen.
& Toch zou ’t ook kunnen dat ze vechten, elkaar najagen, niet af willen laten. Verbeten zoeken ze de zwakke kant van hun tegenspeler, als in een degenspel proberen ze de achterkant van de ander te bereiken, hem of haar verwijtend dat dit territorium al in bezit genomen is. & Dronken van de draaiingen, ’t eindeloze schijngevecht, verliezen ze de richting & komen ze in de tuin van m’n buren terecht.
Daarom dwarrelen ze, die vlinders, bedenk ik me, ze zijn beschonken van de vele pirouettes & buitelingen, niet meer zo vast ter been, zodat een vleugje bewegende lucht ze opneemt & uit koers brengt.
Er kwam schemerbewolking, de zon werd minder heet, de vlinders verdwenen & ’t werd weer stil.

Voortdurend dienen zich avonturen aan in Zijperspace, waarbij we de ondertiteling zelf verzinnen.