superweek (5)

Ik sta in een rij van wel 3 meter lang. Stapvoets, of eigenlijk nog minder snel, gaan we vooruit. Gekakel in ’t turks & marokkaans om me heen. Als de mannen met elkaar praten, leggen ze een hand plat op hun borst.
Ik weet niet wat ’t allemaal betekent. Ik waag te denken dat ’t ongeveer dezelfde gesprekken zijn als dat je in een nederlandse supermarkt meemaakt.
Van: ‘Nee, je krijgt geen snoepje. Je hebt thuis al gekregen.’
Of: ‘Hebben we nog eieren nodig? Of iets lekkers voor bij de tv?’
&: ‘Hoe gaat ’t nou met je neef die geëmigreerd is?’
Alleen lijken de emoties wat heftiger. Moeder kijkt kwaad, vader zorgzaam. Alsof alles uitvergroot wordt.

Ik kom nog maar 1 keer per week bij de reguliere supermarkt. Appie, in mijn geval. Van om de hoek. Vooral om de vrijgezel-heeft-geen-zin-dus-wil-ie-een-magnetron-maaltijd te halen. & Eventueel wat wasmiddel. De tijd dat ik bij ’t verlaten van soortgelijke panden stond te stuntelen met tassen & kratten ligt al ver achter me. Ondanks de prijzenoorlog.
Of juist dankzij. Die prijzenoorlog hadden de reguliere supermarkten al bij voorbaat verloren. Want ik had de turk ontdekt.

Ik probeer vooral niet te modieus over te komen (weer zo’n yup die iets nieuws heeft gevonden & daarvoor wil uitkomen). Dus stop ik m’n vrijgezellenmandje vol met boodschappen.
Dat ik ook bij de turk slechts 1 keer per week kom, ligt aan ’t feit dat ik zóveel tegelijk haal. Om ’t toch iets te laten lijken.
Ook al hoef ik niet meer in huis te halen dan de benodigdheden van 1 maaltijd, ik pak evengoed toch maar even een paprika extra, een bolletje knoflook, heb ik nog uien? stop ik er ook bij, auberginetje, alvast een blik olijven voor de volgende keer dat ik trek krijg in tapenade, gevulde paprika’s in blik voor de lekker, & altijd iets om uit te proberen. ’t Mandje moet er enigszins gevuld uit zien.

Want waar de allochtonen zelf hun supermarkt mee verlaten! Ter grootte van de inhoud van mijn mandje hebben zij een zak met groene pepers volgestopt. ’t Past nog net in de weegschaal bij de kassa. De volgende zak is een hoeveelheid tomaten waar mijn huishouden voor een jaar genoeg aan zou hebben.
Ik bestudeer ’t zorgvuldig, wil weten wat er allemaal achter steekt: een grote familie, een feestelijke bijeenkomst of een vriezer waar de maaltijden voor ’t komend ½ jaar in worden gestouwd?
Per ongeluk denk ik dat iedereen in mijn rij boodschappen doet voor ’t turkse restaurant om de hoek.

Door niemand opgemerkt oefen ik de beweging van de hand op de borst. Kijken hoe dat voelt. Heb ik nu eerbied voor mijn mede-amsterdammers? Of gebruiken ze ’t alleen om aan te tonen dat ze aan de beurt zijn om iets te zeggen? Zoals ’t kind dat op school z’n vinger op moet steken.
Om m’n imitatiegedrag vooral niet te laten opvallen schuif ik m’n hand door naar m’n haar. Als westerse burger hoor je daar af & toe doorheen te strijken. Niet je afkomst verloochenen, Ton.

Maar ik wil maar niet wennen aan de kassa zelf. De belangrijkste mannen van de zaak staan bij de kassa. Dat zie je aan hun gedrag. Commanderen mannen van achter de coulissen naar de schappen om een bepaald artikel bij te laten vullen.
Dozen, dozen, die klant heeft dozen nodig, luidt schijnbaar de volgende opdracht.
& Help die klant even met de boodschappen naar de auto sjouwen, wordt er gebaard.
Dat concludeer ik uit de handelingen. Want de taal versta ik nog steeds niet.
Als klant moet je razendsnel zijn. Anders zeggen de kassamannen je niet gedag, is mijn veronderstelling. Je moet zorgen dat de diverse artikelen op gepaste wijze, & op de juiste snelheid, in ’t bakje van de weegschaal terechtkomen. Snel, snel, want die rij van 3 meter moet weggewerkt.
Ik maak me gedurende de 3 meter in de rij staan druk over hoe ik ’t klaarleggen van de boodschappen ’t beste kan aanpakken.
& Als ik uiteindelijk voor de kassaman sta, zegt hij: ‘Dag buurman.’

Buurman? Buurman? Is hij mijn buurman dan?
Maar ik lach naar hem, zeg gedag, & bedenk dat ik niet verwacht had dat ik gedag gezegd zou worden.

We zijn vooroordelen aan ’t wegpoetsen in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *