Ik heb ’t briefje er maar ‘ns afgehaald. ’t Hing al langer dan 3 jaar aan de plantenpot. De plant doet ’t nog goed, is waarschijnlijk inmiddels 2 keer zo groot dan toen ik ‘m kreeg, dat is niet de reden. Maar ’t staat zo slordig, een kaartje dat bij de felicitatie hoort 3 jaar lang laten hangen. Dan is de intentie er al van af, zijn de gulle gevers ’t lang vergeten.

Lieve Ton,
We hopen dat je nu eindelijk in je nieuwe huisje je rust zal vinden.
En dus: “Steun de strijd tegen baldadigheid.”
Je collega’s.

Ik hoop maar dat ze refereerden aan de onrust die samenhing met ’t niet hebben van eigen woonruimte. Altijd in onderhuur, sloopwoningen van ’t grondbedrijf & korte logeeradressen. Niet de onrust in m’n lichaam & geest. Die gaat nooit over. Hoop ik. Deel van mij.

‘Ik kan wel 12 uur achter elkaar op ’t strand verblijven,’ zei Rachel. ‘Heerlijk vind ik dat.’
‘Oh, afschuwelijk,’ zei ik. ‘De hele tijd stil liggen. Niet bewegen. Niets te doen hebben. Ik ben blij dat ik niet meer hoef.’
‘Dat soort dingen vind ik nou juist prettig.’
‘Net als strijken. Dat vind jij ook lekker.’
‘Ja, omdat ik dan niet hoef na te denken. Ik hou van dingen waarbij ik niet hoef na te denken.’
‘& Ik kan dat nou juist helemaal niet. Ik zou niet meer weten hoe ik ’t had. & Buiten dat: al die mannetjes die stoer over ’t strand van Den Helder liepen. Die hele machocultuur. Vrouwen die stil liggen & mannen die ertussendoor paraderen met hun lichaam. & Dan heb ik ’t nogeneens over al ’t zand dat aan ’t eind van de dag overal op je lichaam zit.’
‘Maar ’t is toch lekker om af & toe een duik in de zee te nemen?’
‘Dat was nou de enige reden dat ik naar ’t strand ging. Dankzij ’t water koelde ik weer een beetje af. Maar zogauw ik 10 minuten lag, was ik alweer kleddernat van ’t zweet. Nee, God heeft ’t strand gecreëerd als persoonlijke hel voor mij. Stil zitten is ’t meest afschuwelijke dat er bestaat. Niks geen meditatief moment aan mijn lichaam.’

Nu zit ik gedwongen in de zon, in m’n tuin, om toch een beetje kleur te krijgen, om wat te doen te hebben een boek te lezen, of ik zit gedwongen binnen. Niets te doen. Rusteloos zwalk ik door m’n huis, tussen tuinstoel & bank. Op zoek naar iets dat me echt interesseert. Boeken zat, films zat, maar de hitte verlamt me, tegelijkertijd met ’t idee dat ’t een feestdag is, winkels dicht, niets te doen om er op uit te gaan.
In m’n huisje, waar ik eindelijk rust gevonden heb. Relatieve rust.

Slechts relatieve rust bestaat in Zijperspace.