Ik ben in vorm. Ik geef ’t onmiddellijk toe. Vanmiddag hadden ze ’t over de Ton geboden. Een woordspeling die blijkbaar al langer bestond. Maar een leven leidde naast die van mij. Zonder mijn kennis daarover.
Edoch: ik kan u niet onthouden wat ik nog meer schrijf. Waar men die woordspeling op zou willen botvieren. Ook al is ’t baarlijke onzin. Zoals wel vaker. Maar ik ga u niet vertellen waar baarlijk & waar onzin zijn gelegen. Onderstaand kan men ook vinden bij Astrid van Assiewam, & wel bij ’t commentaar van 1 van de stukjes geschreven op woensdag, augustus 13, 2003. De link volgens is overigens makkelijker. Onderstaand lezen nog veel meer. Maar vergeet dan uiteindelijk vooral niet ’t leuke stukje van As nog even te lezen.
Niet dat wat ik geschreven heb belangrijk is, maar ik ben nu toch bezig met u op de hoogte te houden van m’n zieleroerselen. Al of niet naar waarheid.
Maak ’t nou! Ik ga voor de gezellige, o zo gezellige campingtalk (ik weet niet wat dat voor taal is). Vooral ook omdat ik tijdens mijn vakanties nooit enig medelander tegenkom of ’t moet in een toeristisch plaatsje zijn dat ik onderweg noodzakelijkerwijs moet aandoen. Geef mij maar een lekker gesprek met de duitse buren met hun 7-persoons-iglo in ’t candlelight van campinggaz, o zo internationaal bij dit soort gelegenheden, totdat de muggen & steekvliegen m’n benen bont & blauw hebben gestoken & tevens door de dikke trui voor de avondse kou zijn gedrongen. Ik haal tevens gaarne een bakkie thee bij de engelsen die mij zo zielig vonden zitten in ’t licht van ’t washok, me met veel genoegen hun laatste beetje avondmaal aanbieden of anders bereid zijn te gaan koken, in de veronderstelling dat mensen op zichzelf niet voor diezelfde zichzelf kunnen zorgen. Ik hou ervan, sterker: ik adoreer de situatie waarin ik alles moet ontnuchteren. Dat vakantie op jezelf allang niet meer betekent dat je 2 weken lang in dezelfde onderbroek moet rondlopen, bruin aangekoekt tenzij je ’t moest gebruiken als zwembroek bij toevallig aanwezig zijn van schoonheden van nevenliggend dorp.
Whaaaaghhh! Ik verheug me alweer op volgend jaar. Misschien moet ik nogmaals tussendoor als m’n portemonnee ’t inmiddels weer toelaat. Lekker alles ontnuchteren wat er te ontnuchteren valt, mijzelf incluis.
Dat was ’t wel weer voor deze vakantie in Zijperspace.