sentiment

De woensdagochtend na mijn schrijven over de peertjes heb ik plotseling besloten dat ik mezelf weer moest laten ervaren hoe dit fruit in werkelijkheid smaakt. Lopend over de markt, was ‘t dat deze gedachte mij te binnen schoot. Nee, herstel, ik zat op de fiets. ‘t Was nog erg rustig, enkele stalletjes waren zelfs nog niet opgebouwd. Ik fietste dus tussen de af & aan rijdende karretjes door, met in m’n hoofd de vraag of hier inderdaad peertjes te koop waren.

Ik kom bijna nooit op de markt. De Dappermarkt in dit geval. Ik ben beter in ‘t kruisen ervan. Ik schiet tussen de bezoekers ½erwege de markt door, die over ‘t zeebrapad de andere helft van de uitgestalde kraampjes proberen te bereiken. Ik ben zelf dan onderweg naar m’n bakker of delicatessen. Daar haal ik alles wat ik de hele week nodig heb, gezwind kan ik vervolgens huiswaarts keren.
Maar de heer Berkhout is op vakantie. Incluis z’n assistent. Tot 12 oktober. Veel te lang. & Veel te onaangekondigd bovendien. Ik zal m’n ontbijtgerief ergens anders moeten halen.

Aan de Dappermarkt staat een kaashandel. Jan ‘t Kaasboertje of zoiets. Verkopen al jaren veel meer dan alleen maar kaas. Alles wat de gemiddelde amsterdamse Truus nodig heeft voor ‘t ontbijt van haar man & 7 bloedjes van kinderen. Absoluut geen winkel voor mij, zeker niet als je op zaterdag een nrtje moet trekken. Maar ik ben er ooit per ongeluk achter gekomen dat ze salades verkopen die een kortstondige verslaving bij me opwekken. Gelukkig kortstondig. Ik zie me daar al wekelijks in de rij staan.
Ze hebben bij Jan-Peer de Kaasmeneer alles al voorverpakt. Voorgesneden, afgemeten, voorverpakt & opgestapeld ligt ‘t in de vitrine. Ik vroeg woensdag nog of ‘t mogelijk was een kleiner portie kaassalade te krijgen. Nee, ‘t is al voorverpakt, was de reaktie. Ik voelde een lichte verontwaardiging opborrelen. Wat moet deze armzalige eeuwige vrijgezel met een bak vol kaassalade? 12 Boterhammen consumeren ipv 6 per dag? De kortstondige verslaving zal dan van wel zéér korte duur zijn.

Onderweg naar Pieter-Jan de Kaasman kwam ik een groentestalletje tegen, geheel gereed voor verkoop aan de vroege klant. Daarbij waren ze niet vergeten de schutkleurige peren prominent op de voorgrond te plaatsen. Speciaal voor de klant met jeugdsentimenten & een gat in ‘t geheugen mbt hoe een goede peer er ook alweer uitzag.
Weloverwogen, in m’n hoofd een korte rekensom gemaakt, rasse pogingen ondernomen m’n impulsiviteit te beteugelen, bestelde ik bij de dame een zakje van 3 stuks. Loei-grote kreeg ik toebedeeld. Waarbij ik slechts de verontrusting kon bedenken of m’n maag wel bestand zou zijn tegen deze peren-cold turkey.
(& Voor de fanatieke huishoud-portemonnee-administrators: ik ben vergeten wat ik per pond moest betalen).

Je moet geduld hebben. Zeker als ‘t gaat om peren. Men verkoopt de peer nou 1maal niet op ‘t moment dat ‘t sappig door de mond kan vloeien. Ik heb ze derhalve meteen in de zon van ‘t keukenraam gelegd. M’n boterhammen met kaassalade belegd. & Geduld betracht. Reeds 3 dagen duurt dat geduld. M’n verslaving, die zeer kortstondig blijkt, is reeds voorbij. ‘t Gemis van m’n delicatessen wordt met de ochtend nijpender.
Ik dacht dat de zon wel zou helpen in hun wasdom richting zachte rijpheid. Zulks doet men immers toch ook met tomaten die nog groen zijn. Alles wat groen is heeft toch zon nodig?
De behoefte enig jeugdsentiment te beleven verdwijnt naarmate ik de peren vaker zie liggen in dezelfde onaangedane hardheid waarmee ik ze gekocht heb. Nog geen deuk van m’n vingers valt er in de huiden ervan te bespeuren.

Voorlopig geen hartverwarmende sentiment-opwekkende mondoverspoelende vloeistoffen verkrijgbaar in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *