Ik slijt zogauw ik groei. Ik verstop me op momenten dat ik de langverwachte aandacht krijg. Ik geneer me voor applaus. Ik beweeg als ik probeer stil te zitten. Ik groei, & gloei nog meer dankzij een compliment. Juist nav complimentjes waarvan ik ooit droomde. Ik wil aandacht geven & wend me af. Ik ga kapot aan degeen die mij liefheeft. Ik wil aangeraakt worden, maar schrik bij ‘t tippen van de vingertop op m’n schouder. Ik schaam me om m’n eigen vrijpostigheid. Ik kan praten als brugman, er komt geen geluid uit m’n mond. Na een feest heb ik een kater. Ik kan beter de hele dag bewegen, dan word ik tenminste niet moe. Ik verlang naar gezelschap, maar trek m’n mond niet open. Ik heb vrienden, maar zie ze nooit. Als ik verliefd ben beleef ik de mooiste afschuwelijke dagen. Er staan 3 telefoons in huis, m’n telefoontikken zijn echter op 1 hand te tellen.

Ik kan de mooiste dagen beleven & er uitkomen als een geestelijk wrak.

‘t Was weer zo’n dag in Zijperspace.
(maar ik heb er van genoten)