Vroeger kon ik ‘t ook best, hoor: bellen. ‘t Was voor mij gewoon een kwestie van met vriendinnen omgaan & ik leerde ‘t vanzelf. Dat is geen seksisme; dat is hoe ik er achter kwam dat ik wel met vrouwen kon communiceren & met mannen niet.
‘t Laatste deel van de vorige zin was wel seksisme. Ik heb ‘t niet zo op mannen. Een uitzondering daargelaten. Buiten dat, mannen kunnen dat dus niet, dat bellen. Niet zo goed, in ieder geval.

In die fase ben ik ondertussen ook terecht gekomen. ‘t Kost me steeds meer moeite. Zonde van m’n tijd, denk ik vaak. Hoewel ‘t zou kunnen dat ik dat verzonnen heb, als een semi-excuus, om ‘t vooral niet meer te hoeven doen. Of in ieder geval zo min mogelijk.
Ik hou wel van zo min mogelijk. Dat geeft me tijd voor zo veel mogelijk van de rest.

Want dat is een nadeel, hè, van bellen met vrouwen. Dat ‘t ff duurt voordat je bij ‘t punt bent aangeland waar ‘t gesprek eigenlijk om ging of zou moeten gaan, wat voor jou ‘t gesprek de moeite waard maakt..
Je moet er een beetje omheen dansen, zeker als je als man in je rol van bellende wil slagen, want mannen die de goede bewegingen onder de knie hebben, op zo’n manier dat ‘t er heel natuurlijk uitziet, alsof ze op de dansvloer geboren zijn, daar willen vrouwen wel even geduld mee hebben. Is amusant. Prikkelend, zou ik ook kunnen zeggen.
& Spannend als ‘t dan plots toe het punt komt.

Zo’n laatste zin, daar kan je ook mee wegkomen, met zo’n sufflapdrollerige vertaling van ‘t engels. Over de telefoon dan, hè. Als je dit in beeld voor jezelf zit uit te liegen met een gekunstelde grimas van ik weet je wel te vertellen hoe iets ook in ‘t nederlands kan klinken, dan heb je al 3 x ‘t gesprek verloren.
Terwijl de vrouw bij voorbaat al met 3 – 0 voorstaat. Veel betere voetballers in ‘t gesprek.

Daarom ben ik van mening dat je muziek nodig hebt aan de telefoon. ‘t Gesprek moet golven, kabbelen, boemsen, duikelen & een plotse spagaat vertonen.
& Aan ‘t eind probeer je er voor te zorgen dat je ‘t er heelhuids vanaf brengt.

Ik heb eens een man gezien waarbij die spagaat verkeerd ging. Heeft-ie 5 weken last van gehad.
Pech dat ‘t zich niet aan de telefoon af had gespeeld, dan had hij zich er nog uit kunnen redden misschien. Nu werd hij door bedlegerigheid gedwongen zijn spagaatje over de telefoon uit te leggen.
Daar was zijn vrouw niet blij mee.

Ik heb ‘m toen huiswerk meegegeven. Telefoonmuziek. Om zich voor te bereiden op al ‘t slechte nieuws dat je tegemoet kan komen via de telefoon. Zeker als ‘t ff niet wil swingen of boemsen op de vloer.

Ik deel ‘t ff met jullie. Want er wordt vast veel gebeld de laatste tijd & daar mispast de muziek zeker niet.

Dat mispassen is dan weer een verwijzing naar wat voetbal zo’n beetje is in Zijperspace.