We wilden graag meedoen met ‘t middagdutje van m’n moeder. In de holtes van haar benen. Lekker warme lichaamsaandacht, waar niks tegenop kon. ‘t Was bijna een strijd wie naast moeder op de bank mocht liggen.
Een strijd tussen Quint, Carel & ik. Carel wilde niet altijd, want vond zichzelf ondertussen te oud ervoor geworden. Maar Quint juist weer wel. & Quint was 2 jaar jonger & had die aandacht blijkbaar hartstikke hard nodig. Jaloersmakend hard was die nood eraan. Dan kostte ‘t moeite m’n moeder ervan te overtuigen dat ik ook weer ‘ns aan de beurt was.

Ik sliep niet ‘t volledige kwartiertje dat ik met m’n moeder aan ‘t dutten was. ‘t Was ‘t mooiste plekje om te liggen, heerlijk zacht & veilig bovendien, want verstopt achter m’n moeders lichaam. Daar moest ik met volle teugen van genieten & m’n aandacht erbij houden.

& Als m’n moeder ging snurken, kon ik dat spelletje met haar spelen. Een spelletje dat we vaak met elkaar speelden. M’n moeder sliep dan altijd met haar mond open & maakte bovendien een heel ander snurkgeluid dan gewoon. Dat was voor mij een teken dat ‘t kon.
Langzaam boog ik me over haar heen & keek of ze haar ogen wel helemaal dicht had. Als dat ‘t geval was, liet ik m’n wijsvinger verder uitsteken dan de andere vingers aan m’n rechterhand. & Tergend langzaam bewoog ik die vinger richting m’n moeders mond.

Vanaf dat moment moest ik opletten, want anders raakte ik m’n vinger kwijt. Tegelijkertijd was dat juist ‘t aantrekkelijke van ‘t spel. ‘t Spel was pas leuk als ik in ieder geval een paar keer verloren had. ‘t Was pas leuk als m’n moeder met haar tanden m’n vinger te pakken had & de schijn ophield die te gaan oppeuzelen.

Vermoeid van ‘t lachen & de pogingen ook haar vinger op mijn beurt te pakken te krijgen, ging ik uiteindelijk weer liggen. Achter haar rug, waar ‘t veilig & warm was. Slaapverwekkend lekker warm. & Ik zag in gedachten nog een paar keer m’n vinger door haar mond gebeten worden, voordat ik vergenoegd met haar in de dutslaap viel.

Klaar voor zalig ontwaken in Zijperspace.