’t Is eigenlijk te laat. Ik moet me zodirect richting werk begeven. Een belangrijke dag. 1 Januari. Dan moet ik op tijd op m’n werk zijn. Dus daarom is ’t eigenlijk te laat.
Ik werd enigszins afgeleid. Men zal ’t een goede reden vinden. Me ’t in ieder geval geenszins kwalijk nemen. & Dat afleiden dat duurde even. Bovendien was ’t een prettige vorm van afleiding.
Voor de welverstaander hoef ik hierbij niet in details te treden.
’t Voelde glad & had bepaalde glooiingen op de juiste plekken zitten. Dat moet genoeg zijn.
Maar te weinig tijd dus. Ik moet m’n tanden ook nog poetsen. & M’n haar ziet er ook niet uit. Wellicht dat dat ook door de afleiding veroorzaakt is. Een mens kan zich in rare bochten wringen. ’t Kapsel is onderhevig hieraan.
Laat ik daarom maar de spelregels uitleggen. Zoals ze al jaren gelden. Bij gebrek aan tijd is ’t misschien wel leuk die kort & bondig te vermelden. Dan heeft men in ieder geval iets om over na te denken. Voor zolang ik niet aanwezig ben. 1 Januari is nl een belangrijke dag, voor ons van ’t werk, & 1 Januari duurt over ’t algemeen redelijk lang. Daarnaast is 1 Januari behoorlijk uitputtend, gaat ’t gepaard met een hoge mate van drankgebruik, & doen allerhande onverwachte emoties zich gelden. Men kan over ’t algemeen van te voren niet voorspellen waar de heftigste emoties zich voor zullen doen.
Daarom dus de spelregels. Afleiding. Voor de lezer ditmaal. Want ik weet niet of ik er morgen wel aan toekom wederom een verhaaltje te schrijven. ’t Zou wel moeten, ik weet ‘t, maar ik kan op dit moment gewoon absoluut niet zeggen of ik er aan toekom.
’t Zijn zeer eenvoudige spelregels. We willen ’t simpel houden. Zodat we er niet over in discussie hoeven te treden. ’t Gaat tenslotte om iets onbenulligs. Soms met grote consequenties, maar dat mag bij ’t gebeuren geen rol spelen.
Slechts een enkeling doet er aan mee. Daar zijn we streng in. Iemand die bij de jaarwisseling een relatie heeft, wordt van deelname uitgesloten. Dat zou valse concurrentie zijn.
Stel dat de relatie vrij snel na ’t begin van ’t nieuwe jaar ophoudt te bestaan, blijft de persoon in kwestie evengoed niet in aanmerking komen om zich aan te sluiten. Pas gerealiseerde vrijgezelschap wordt immers met gemak omgezet in een volgende verbinding. Frisse vrijgezellen liggen nl goed in de markt. Dat weten we uit ervaring.
Wij zijn zeer ervaringsdeskundig. We spelen ’t spel dan ook al een aantal jaren.
Een andere beperking: alleen mensen van ’t werk mogen meedoen. Een zeer select groepje. We moeten er nl wel over kunnen praten. Na afloop van ’t werk. ’t Uurtje dat we nazitten.
Hooguit een oud-collega mag aansluiten. Maar dat alleen omdat deze al jaren van ’t vrijgezelschap gebruik maakt.
& Omdat we zo lekker om hem kunnen lachen.
Voorwaarde is wel dat we geregeld van zijn situatie op de hoogte gebracht moeten worden.
& Dat-ie tegen z’n verlies kan. Ook wel belangrijk.
’t Mag niet, ik benadruk ‘NIET’, met degene met wie je ’t vorig jaar ook al gedaan hebt. Dat geldt niet. Je mag ’t natuurlijk wel dóen, misschien is ’t wel heel lekker, heb je goede ervaringen & is ’t voor herhaling vatbaar, of heb je eigenlijk spijt gekregen dat je niet doorgezet hebt, maar ’t telt níet.
Anders wordt ’t te gemakkelijk. Dan kan je van te voren met die persoon afspreken: ‘Ik vond ’t hartstikke lekker, wat we afgelopen nacht gedaan hebben, maar ik zou ’t zo ontzettend fijn vinden als we dat nou ook ‘ns op een speciale gelegenheid deden, laten we zeggen de 1e uurtjes van ’t nieuwe jaar.’
Dat is niet eerlijk. & Valse concurrentie. Want eigenlijk heb je dan al een relatie. Of in ieder geval een afspraak.
Ikzelf heb een keer tegen een dame gezegd: ‘Laten we ’t nu eens een keertje niet doen, laten we lekker elkaar zitten te betasten, maar ’t niet doen, & ’t uitstellen tot 1 Januari, want dan win ik er ook nog iets mee.’
Maar ik kon me weer ‘ns niet inhouden. De dame in kwestie trouwens ook niet. ’t Lag niet alleen aan mij.
Edoch, degene die dus als 1e tot de daad over is gegaan, met gezelschap waar deze ’t vorig jaar níet heeft gedaan, die heeft gewonnen.
’t Heeft ‘ns een keertje tot laat in Oktober geduurd voordat een winnaar zich gemeld had. We zijn verstokte vrijgezellen, moet men weten; we liggen inmiddels niet zo goed meer in de markt.
Zo, dat zijn de spelregels. Meestal spelen we ’t met z’n 3-en. Vorig jaar waren ’t slechts Fret & ik. Meestal, of eigenlijk altijd, wint Fret.
Waar dat aan ligt, dat wil ik niet weten.
In ieder geval heb ik dit jaar nog niet gewonnen. Ik ga niet uitleggen hoe dat zo komt.

Er moet nog iets privé blijven in Zijperspace.