’t Is best moeilijk te beslissen wat je met een grote hoeveelheid geld moet doen. Onverwacht geld. Meer dan dat je had verwacht geld. Portemonnee vullend geld.
Had ik een maand geleden nog een waslijst van wensen, nu ik de mogelijkheid heb die wensen te vervullen weet ik niet meer wat ze waren. Tóen was ik bijna bereid me nog dieper in de schulden te steken, nu weet ik bijkans niet waar ik een deel van de inhoud van m’n beurs zou kunnen legen. Wekenlang heb ik bepaalde winkels gemeden, om vooral niet in de verleiding te komen, & blijkbaar heb ik dat dermate drastisch gedaan dat ik ze gelijk heb weggewist uit mijn geheugen.

Ik sta vroeg op. Ik moet genieten van de dag. De dag dat ik geld heb. Morgen is de wereld anders, want m’n portemonnee leeg. Voor een goed deel waarschijnlijk. Maar 1st moet ik bedenken wat ik zal doen. Waarheen.

Scheltema & de rest: Ik sta voor de Kolonisten van Catan. Kan ik makkelijk betalen, heb m’n blik er al meermalen op laten vallen in ’t verleden, maar ik vind ’t te duur. Hoe vaak zal ik ’t spelen? Wie komt er langs? Zit ik straks met een huis vol mensen die tot diep in de nacht niet weg te jagen zijn?
Beneden ligt de biografie van Jan Arends. Hoort in m’n boekenkast, vind ik, maar de zin om ’t aan te schaffen is er nog niet. De zon schijnt. 1e Smoes. Ik moet z’n verzameld werk nog uitlezen. 2e Smoes. Waarom zou ik ’t hier kopen?
‘Het Juiste Woord’ ligt op de volgende verdieping. Ik kwijl bij de aanblik van ’t boek. Lekker dik. Zou mooi staan naast m’n andere woordenboeken (daarvoor mag ik geen boek aanschaffen, bedenk ik me). ’t Is bovendien handig, zie ik terwijl ik voor de 100e keer door ’t boek blader. Hoef ik niet meer zo naar woorden te zoeken, die toch ergens onvindbaar in m’n hoofd zitten verstopt. Hoe vaak heb ik ’t boek al niet in m’n handen gehad, waarbij ik me realiseerde dat ik ’t geld niet kon missen?
‘Nu kan ‘t. Doe ‘t, Ton,’ spreek ik mezelf toe.
Ik bekijk de prijs nogmaals: ‘Pff, denken ze me daarmee af te schrikken?’
& Toch doe ik ’t niet.
Scheltema & de rest is te groot. Boeken hoor je bij kleine fijne winkels te kopen. Met mensen die liefde hebben voor ’t vak. Denk ik genereus richting kleine middenstander. & Denk gelijk aan de aardige dame die graag over haar boeken praat, in de Utrechtsestraat. & Denk: ‘Als ik ooit m’n ooit te verschijnen boek moet signeren, dan doe ik ’t daar, ooit.’ & Stap weer op de fiets.

Ze zitten met z’n 2en te praten. Werkoverleg, lijkt ‘t, als ik m’n fiets voor de etalage op slot zet. De 1 achter de toonbank, de ander op een stoel ernaast, voor 1 van de hoge boekenkasten. De aardige dame herkent me. Vermoed ik.
‘Hallo.’
‘Hallo,’ reageer ik terug, & begin naar de boeken te staren.
Achter me valt ’t stil. Ongemakkelijk stil.
‘Wat een stilte opeens,’ zeg ik.
Ze schrikken op, betrapt op stil zijn.
‘Ja, we zaten te denken,’ zegt de blonde dame. ‘We hadden ’t over afzetterij. Hoeveel mensen je toch nog proberen af te zetten tegenwoordig. Daar word je vanzelf stil van.’
‘Vervelend is dat. Ik ben blij dat ik er niet zo vaak last van heb. Tenminste: ik merk niet dat ik word afgezet.’
Ze lachen een beetje. Ik maak van de gelegenheid gebruik om met m’n blik contact met de aardige dame achter de toonbank te zoeken.
‘Hebben jullie ‘Het Juiste Woord’?’
‘Nee,’ constateeert ze, na enig zoeken, ‘uitverkocht.’
Ze stapt naar de comp. Zoekt. Haar collega staat ondertussen op om wat boeken op de juiste plek te zetten.
‘Ik zou ‘m aanstaande vrijdag kunnen hebben.’
‘Ja, maar ik heb nu geld op zak .’
‘& Dat moet op,’ vult ze aan.
‘Nou, ik weet dat ik ’t nu graag uit geef, & dat ik niet weet of ik ’t vrijdag nog heb.’
Ze knikt. We hadden ’t daar al ‘ns eerder over. Ze kende ’t verschijnsel.
‘Ik had ook iets gelezen, een tijdje geleden, over de ‘Van Dale Cd Rijm Rom’. Hebben jullie die nog?’
Ze keert zich om, glipt snel naar achter, & komt met ’t verlangde object tevoorschijn.
‘Die is € 5,50.’
‘& Hebben jullie de genomineerden?’
‘Ja, hier hebben we Marek van der Jagt.’
‘Heb ik al gelezen.’
‘De Hydrograaf.’
‘Ook al.’
Doeschka Meijsing haalt ze uit de kast, & een trede lager: ‘Dit is ’t debuut van Rob van der Linden.’
‘Doe die alle-2 maar. Dan is dat ‘t.’
Alsof ik bij de slager sta. Straks vraagt ze of ’t een onsje meer mag zijn.
Ze slaat de prijzen aan op de kassa.
‘Dat is dan ’ terwijl ze haar hoofd opheft om naar ’t totaal te kijken.
‘€ 1020,55,’ lees ik voor van de display.
‘Ik geloof dat ik wat fout gedaan heb.’
‘Probeer je weer wat extra geld te verdienen?’ roept haar collega van achter uit de winkel.
‘We hadden ’t daarnet geloof ik over afzetten, hè?’ zeg ik.

& We vervolgen de spenderende wegen van Zijperspace.