‘Je moet iemand nemen die niets doet.’
‘Hoezo dat?’
‘Mensen die boeken lezen hebben een doel.’
‘Die ander niet?’
‘Misschien wel, maar dat valt niet meteen aan z’n gedrag af te zien.’
‘Je kan je dus meer laten verrassen, bedoel je.’
‘Ja. Zo’n persoon zit de hele tijd voor zich uit te kijken, uit ’t raam, naar z’n medereizigers, naar de conducteur. Helemaal in z’n eigen wereld. Dat is interessant.’
‘& Zogauw hij opstaat, doe jij dat ook.’
‘Kijken waar hij heen gaat.’
‘& Stel nou dat ’t begint op te vallen.’
‘Voor die tijd moet je een volgend iemand hebben gekozen. Maar je moet ’t natuurlijk wel zo lang mogelijk volhouden.’
‘Kom je in een bus terecht met allemaal oude omaatjes.’
‘Die beginnen toch meteen te kakelen zogauw de buurvrouw ook toevallig instapt. Dus die pak je niet. Nee, degene die voor zich uitstaart. Misschien heeft-ie ’t gister wel uitgemaakt met z’n vriendin, zo’n gezicht moet zo iemand trekken. Of juist niet. De kantoorklerk die thuis aan z’n spoorbaan gaat werken & zich nu alvast verheugt op ’t aanleggen van een nieuwe wissel.’
‘Maar wat heb ik er aan om zo’n persoon te volgen tot aan de saaie nieuwbouwwijk aan de rand van Purmerend?’
‘Je komt nog ‘ns ergens. In ieder geval op een plek waar je voorheen niet eerder bent geweest. Waarschijnlijk ook nooit gekomen zou zijn als je niet deze methode was gaan hanteren.’
‘Door achter de meest saaie medepassagier aan te gaan lopen.’
‘De beste geheim agenten zijn juist zij die ’t meest opgaan in de massa. Dus kijk uit met wat je zegt. Wellicht dat je achter de grootste seriemoordenaar van Nederland aan loopt.’
‘Ja, van Purmerend Overwhere west, wijk ’t Spant, als dat al bestaat, de man die laatst z’n huiskamer volgespoten heeft met een insectenbestrijdingsmiddel om van de muggen af te komen.’
‘Nou ja, ik heb wel ‘ns gelezen dat de meest succesvolle seriemoordenaars de minst opvallende mensen zijn. Vaak worden ze pas gesnapt als ze er achter komen dat-ie toch een kleine tik heeft waar-ie zich mee verraadt. Voor de rest helpen ze altijd braaf omaatjes bij ’t oversteken & geven royaal, maar toch heel gemiddeld, als er een collectebus zich aandient. Zo’n persoon wil niet opvallen, dus leest-ie niets als-ie onderweg is, ook geen boek, want dan kan-ie vragen verwachten van wat-ie nou eigenlijk van die schrijver vindt.’
‘& Dat moet leuk zijn?’
‘Je wou toch ‘ns iets anders?’
‘Maar waar moet ik dan gaan slapen?’
‘Je zorgt gewoon dat je een tentje in je rugzak hebt. & Zogauw je genoeg hebt van al die achtervolgingen de hele dag, vraag je aan de 1e voorbijganger die je tegenkomt waar de dichtstbijzijnde camping is.’
‘Ik zie me al met zo’n rugzak door zo’n vinexwijk lopen.’
‘Je moet je ook gedragen alsof je precies weet wat je doet. Je kijkt alsof je weet in welke buurt je terecht gaat komen, stelt geen vragen aan de buschauffeur, maar loopt heel gedecideerd op je doel af.’
‘Die ik dus eigenlijk niet heb.’
‘Jawel, je bent onderweg om andere dingen mee te maken dan je gewend bent.’
‘& Daar wordt een mens gelukkig van?’
‘Kijk, als je er niet open voor staat….’
‘Ik vind ’t een beetje omslachtig.’
‘Je ontwijkt de uitdaging. Je wilt gewoon doorgaan met ’t leven zoals je dat tot nu toe hebt. Jij bent eigenlijk ’t mannetje dat voor zich uit kijkt als-ie in de trein zit.’
‘Nee, hoor. Ik lees altijd een boek.’
‘Maar liefst eigenlijk niet.’
‘Waarom doe je ’t zelf niet?’
‘Ik heb geen OV-kaart.’
‘Betekent nog meer avontuur.’

Voorlopig blijven we thuis in Zijperspace.