Pes merkte vanmiddag op dat m’n bovenarmen onder de muggenbeten zaten. Ik ontkende ‘t. Dit kunnen geen muggenbeten zijn, dacht ik. Ze jeuken wel, maar ze voelen anders aan. Bovendien was ik me er niet van bewust dat ik de strijd met de mug verloren had. De bulten zouden volgens mij zijn ontstaan op een moment dat ik zeker wist dat er geen mug aanwezig was.

Ok, op die van m’n voet na dan. Die is van gisteravond, toen ik in ‘t volle lamplicht buiten een boek zat te lezen. Waarschijnlijk heeft de mug door m’n sok heen in m’n voet gestoken. Is daar rustig op gaan plaatsnemen & heeft, tijdens m’n verkeren in onnozelheid, tijdens m’n algemene onrust wegens de onmogelijke hitte tot ‘s avonds laat, toegeslagen.

Er zijn heel veel verschillende muggen, vertelde Pes.
Ja, dat weet ik ook wel. Minstens 10.000 verschillende ondersoorten, las ik laatst. Maar de mug die zich in onze regionen begeeft, weet ik van geluid te herkennen. & ‘t Gevoel dat de bulten geven ken ik ook m’n leven lang al. De bulten die zich momenteel manifesteren op m’n bovenarmen zijn anders.

Ik voer een strijd met de mug. Een strijd om wie ‘t slimst is. Ik denk elke dag dat ik gezegevierd heb. (& Toch heb ik die bulten op m’n elleboog, zegt Pes). Want ik ben daadwerkelijk slimmer.
Ik doe de deuren dicht zogauw de temperatuur boven de gewenste temperatuur uitstijgt. Laat ze ook dicht; dan blijft ‘t in huis bovendien koeler dan buiten. Pas als ik ‘s avonds alle lichten heb uitgedaan & m’n gordijnen richting slaapkamer gesloten, waag ik me de tuindeuren weer te openen. Ook dat nog met de gordijnen erover heen gedrapeerd.
De deur in de keuken staat open. Die dient voor de nachtelijke toevoer van frisse, koele lucht. Maar dat betekent wel dat m’n kamerdeur (richting gang, die loopt naar de keuken) consequent gesloten dient te zijn. & ‘t Licht in de keuken zo veel mogelijk uit.

Ik denk overal over na, al m’n handelingen dienen ter voorkoming van de binnenkomst van de mug. Hij is hier niet gewenst, ik hou niet van z’n behoefte aan bloed. & Zeker niet met de gedachte dat dat bloed ervoor zorgt dat ‘t beest zichzelf voortplant.

Eergister ging ik een kort moment in de woonkamer liggen, omdat ik in de slaapkamer een gezoem als die van een mug gewaar werd. In de woonkamer hoorde ik ‘tzelfde geluid al snel opnieuw. Ik sloot de slaapkamer met nog een gordijn af (nu hermetisch geen licht doorlatend), & keerde terug in ‘t bed aldaar.
Volgende ochtend geen muggenbeet. Strijd gewonnen.

Gisteravond bevond de mug (waarschijnlijk een andere, want ik had gelezen dat muggen slechts 1 dag met de winning van bloed bezig zijn) zich wederom in m’n slaapkamer. Die had ik echter al reeds hermetisch afgesloten, dus heb ik de reis terug naar woonkamer ondernomen, de tuindeuren snel opnieuw toegedaan, m’n self-floating matje neergelegd & m’n lichaam tot aan m’n kop in ‘t dekbedovertrek gestoken. Bijna hermetisch, heet dat.
Vanochtend mocht ik mezelf wederom tot winnaar uitroepen.

Er is echter nog steeds geen mug dood. Ik durf op dit moment nog niet de slaapkamer in. Terwijl de hitte ook in dit huis toeneemt. Straks kan zelfs ik niet meer in een laken of dekbedovertrek gewikkeld slapen.
Maar ik geef de moed niet op. Ik zal de strijd zegevierend afsluiten. Ik zal ‘t volk der muggen blijven misleiden.

Ze zullen straks weten wie de dienst uitmaakt in Zijperspace.