Er lag een briefje van de bezorger in de brievenbus. Niet van de reguliere postbode, Harry, want die was ik op straat tegengekomen. Hij vertelde over z’n vakantie op Koss & niets over een poststuk dat niet door de brievenbus zou kunnen.
Misschien dat ik eindelijk ‘t biert-shirtje zou ontvangen uit Amerika, bedacht ik me. Al 3 maanden geleden is me dat beloofd, maar ik heb nog niets van de persoon die me die belofte deed gehoord.

Ik heb m’n ochtend er op afgestemd. Ben wat vroeger uit bed gestapt. Ben vrij snel gaan douchen. Heb de boterhammen belegd, & thee gedronken, alvorens ‘t huis te verlaten voor de bestemming postkantoor op de Nobelweg. Dit alles met in m’n achterhoofd dat ‘t daar veel langer kan duren dan verwacht.

Er staat tegenwoordig niet meer zoveel info op de papiertjes van de PTT. ‘t Enige dat vermeld staat is de datum waarop er aan de deur voor aflevering is aangeklopt. Voor de rest de automatische voorgetikte boodschap dat ik ‘t op ‘t postkantoor kan ophalen. Met een stempel van de Nobelweg.

‘Ik kom post halen dat gister niet kon worden afgeleverd op mijn adres,’ zeg ik tegen de baliemedewerker.
‘Wat voor post?’ vraagt hij.
‘Dat weet ik niet. Er staat slechts summiere info op dit papiertje.’
Hij pakt ‘m van me aan. Begint ‘m meteen glad te vouwen. Hij moet blijkbaar door een machine, want hij legt ‘m vervolgens voor een gleuf, waarin-ie weggezogen lijkt te worden.
‘Ja,’ zegt de man, ‘er staat minimale uitleg op de papiertjes.’
Hij loopt ondertussen naar achter. Pakt iets van een stapel & overhandigt me de nieuwe telefoongids.

Soms houden we helemaal niet van spanning in Zijperspace.