Ze hebben ’t theezakje veranderd. Zij van Pickwick. Douwe Egberts heet dat. & ’t Theezakje is die van ‘tea for one’. Dus van Douwe Egberts.
Wat overigens ook niet klopt. Dat van ‘tea for one’.
Ik laat de thee trekken in een thermoskan. Van de Hema. Goedkoop maar afdoende. De thee blijft lekker lang warm. & Je krijgt niet van die vieze bruinige oude theevlekken. Van die vlekken die je door de thee heen ziet dwarrelen. ’t Zal de theïne wel zijn. Maar ’t lijkt altijd alsof je de theevlekken (ik noem ’t maar even zo) proeft. ’t Lijkt ouder te smaken. Dat klopt waarschijnlijk ook wel, want die theevlekken krijg je als je de thee reeds een poosje op ’t lichtje hebt staan.
Daar heb je met een thermoskan geen last van. Laatst heb ik mezelf abusievelijk de volgende dag nog van de oude partij thee een mok volgeschonken. Pas toen ik bedacht dat ’t een ietwat lauw smaakte, kwam ik er achter dat dit de thee van de dag ervoor moest zijn. Met m’n slaperige kop heb ik toen toch maar nieuwe gezet.
Maar goed. ’t Klopt dus niet. ‘Tea for one’. Ik laat ‘t nl in die thermoskan trekken. Als ik zou willen dan zou ik er zeker 4 mokken uit kunnen halen. Laatst had ik visite van 3, & die hebben, tezamen met mij, genoten van een heerlijk getrokken bakje thee. Pickwick ‘tea for one’. Gebruik ik altijd & is afdoende sterk om een thermoskan mee te vullen.
Pickwick is gewoon een genereus bedrijf. Neem nou die spaarpunten. Ik heb er een pot van vol. & Ik krijg er elke keer meer bij. Mensen zoals ik raken dan natuurlijk verknocht aan hun merk, dankzij die spaarpunten, maar ik vind ’t nl nogal wat: 4 spaarpunten per pakje thee. Met veel plezier scheur ik ze vlak na aankoop los van de verpakking & berg ze op in de verzamelpot (hij zit al tot de nok toe vol, maar elke keer blijkt er nog een lading bij te kunnen), elke keer met ’t plan ze ooit, in een verre toekomst, te gaan tellen & in baar geld of een waarlijke aardigheid uit hun DE-winkel (ik weet dat er zich 1 in Amsterdam bevindt, ik ben er ooit met m’n moeder geweest) om te zetten.
& Buiten die spaarpunten stoppen ze dus heel veel thee in een zakje dat volgens de meegegeven verpakkingstitel slechts goed zou zijn voor 1.
Ze weten heus wel dat er meer uit kan dan slechts 1 bakje. Op de achterkant staat nl vermeld:
Een theezakje is voldoende voor 1 tot 2 koppen thee.
Zelfs in hun voorlichting zijn ze bescheiden. Heb je ze bijvoorbeeld ooit reclame horen maken voor hun spaarpunten. Toch zo’n beetje ’t oudste spaarpuntensysteem van Nederland, & ze reppen er met geen woord over. Je komt ze vanzelf wel tegen op de verpakking.
Ze geven ook een milieutip overigens:
Milieutip: het kartonnen doosje kan bij het oud papier. Theezakjes horen bij het GFT afval.
Toen me dat onder ogen kwam ben ik gelijk gaan controleren op nietjes. Van die ijzeren nietjes. Absoluut niet geschikt voor GFT.
Maar die zijn er niet meer! Vervangen, heel vernuftig, door papieren plakkertjes. Zal wel zeer goed plakkende lijm bevatten, oplosbaar in water of iets dergelijks.
Op dat moment, tijdens ’t controleren op GFT-fähigheid (zo dat woord al mocht bestaan), realiseerde ik me opeens dat ’t hele zakje een verandering van looks heeft ondergaan.
’t Zakje is van ander materiaal.
Je hoeft ’t zakje niet meer los te trekken uit z’n papieren omhulsel, ’t hangt er zonder bevestiging in.
De nietjes zijn verdwenen.
’t Omhulsel is anders vormgegeven.
Allemaal hartstikke handig. Maar er kleeft toch een klein bezwaar. Waar ik uiteindelijk best wel veel moeite mee heb.
Ik kan niet meer wapperen. ’t Korte wapperen om ’t touwtje los te krijgen van ’t nietje, zodat ’t zakje los komt te hangen.
’t Was in 1e instantie niet tot me doorgedrongen, maar bij aanschouwing van al die veranderingen realiseerde ik me opeens dat wapperen niet meer kon, overgeslagen kon worden. Onder huidige omstandigheden is ‘t beter om onmiddellijk over te gaan op ’t lostrekken van ’t zakje. ’t Moet uit z’n vouwtoestand getrokken worden. Zodat ’t zakje los kan hangen.
Ik hoop dat men mij begrijpt. Ik vind alles prima. Ik ga heus wel af & toe mee met veranderingen. Maar in deze mis ik ’t wapperen. Een hele korte wapper was ‘t, maar ’t creëerde wel ’t ochtendlijke plezier van wakker worden.

Bij ons in Zijperspace in ieder geval wel.