Ik kan mezelf ervaringsdeskundig noemen, met 380 dagen achter de rug, de 381e gaande. Daarvan heb ik heus niet elke dag thuis gezeten. Ik was nl, vooral in de 1e fase, rond de tijd dat ‘t weer wat beter werd, afhankelijk van ‘t Diemer Bos. Ik was waarschijnlijk de enige die blij was met ‘t hondenverbod daar, zodat ik een paar weken ongestoord rond kon struinen om de rest te vergeten.
Evengoed kon ik hele dagen afgesloten zitten. Gordijnen voor 3 kwart dicht.
Als er maar genoeg boodschappen gedaan waren. & Omdat de dagen zich kunnen verwarren, probeerde ik signalen van de dagelijkse dingen op te vangen waarmee ik kon achterhalen waar ik zat in de tijd. Dat betekent dat je niet zomaar zorgeloos de kaas uit de koelkast pakt. Of een nieuwe wc-rol (daar heb je ‘m weer) uit ‘t pak.
Ik meet de dagen bijv aan de medicijnen die ik slik. Een strip is 10 over ‘t algemeen. Maar er is ook een pilletje dat in 4-en moet gedeeld. Een andere medicatie bestaat uit 2 maal daags 1½e pil. Waardoor ik beter de verpakking van 3 strippen in de gaten kan houden, voor ‘t grotere geheel.
Elke soort pil heeft z’n ritme, enkele lopen gelijk op. Die kunnen dan in zo’n doosje, een medicijnplanner, waar je de vakjes selecteert op ‘t tijdstip van de dag waarop ze geslikt moeten worden. & Als ‘t zondag is, moet je herbeginnen met vullen. Een week voorbij. Altijd zondag waar de dingen beginnen & opgestart dienen te worden.
‘t Is niet de sleur van de tijd, maar ‘t vertrouwen in hem. Als ik me aan hem overgeef, dan valt er wat last van me af.
Maar dan moet ik wel in de gaten houden dat hij geleidelijk aan vervliegt, mij meeneemt ook in die vluchtigheid.
M’n sokken, ze hangen continu aan ‘t wasrekje achter de stoel waarin ik type, tot ze nodig zijn & ze ook mij een eenheid van tijd mogen vergezellen. In dit geval 3.
Laatst vertelde mij iemand dat als je échte wollen sokken droeg, je ze eigenlijk nooit hoefde te wassen.
Op sokkengebied hang ik een ander geloof aan. & Mijn god in deze heet Falke, met de achternaam Walkie. Niet alleen omdat deze mij richting wijst met de ‘L’ & de ‘R’ er op geprint.
Het gebed van elk paar Falke Walkie duurt 3 dagen. Dan breken de volgende getijden aan.
De theezakken hebben een eenheid van 20 & ik leeg er altijd 2 tegelijk. Dat is dan een 3e langer dan een maand. Nou ja, niet altijd precies, vooral februari is een mispunt, maar dat maakt 2 pakjes theezakjes betrouwbaarder dan een maand.
2 Pakken theezakken passen dus in een beschuitbus vanuit de tijd van m’n jeugd. Ik kan er ook wel 3 in proppen, maar dan wordt ‘t totaal 60, wat gelijk staat aan 2 maanden.
Nee, dan heb ik liever een bus waar ik er 4 in kwijt zou kunnen. Dan wordt je na 80 dagen gewaarschuwd dat er weer een seizoen bijna verlopen is. Ben ik bovendien m’n verleden van de beschuitbus kwijt.
‘Hoeveel 1-koptheeverpakkingen bent u oud?’
Een vraag om te zien hoe iemand in de tijd zit. & Om te weten te komen of de persoon koffieverpakkingen prefereert. Zoen op de mond is op bepaalde tijdstippen van de dag dan niet aan te bevelen. Daar hangt te veel geur van slaapwegduwen aan.
Dan heb ik nog de kaas, met een lichtelijk onvoorspelbare tijd, lekker om onbezorgdheid te veinzen; de boeken, een totale chaos die voorgaande verre overtreft; ‘t meel, de onoverzienbaarheid van hoe lang 25 kilo een mens duurt; de gist, een 5-daagse cyclus, elke keer lichtelijke paniek als die alweer voorbij blijkt, waarbij ‘t me dwingt om bepaalde dingen te ondernemen; de groene sokken van 2 x 3 dagen, die daarna vervangen moeten worden door kleuren waarvan ik ‘t overzicht vanzelf kwijt raak.
Maar bovenal de planten. Binnenkort wordt ‘t weer Wilde hyacint. Mijn verjaardag is de standaard waarmee ik haar meet.
In Zijperspace wordt tijd geleefd, in al z’n facetten.