Ik had de opdracht over ‘t hoofd gezien. Dat is de onschuldige verklaring.
Eigenlijk had ik alle toegestuurde teksten genegeerd tot de deadline kwam, maar die eerdere verklaring is gemakkelijker & voorkomt een te uitgebreide uitleg. Een mens moet ook rekening houden met hoe iets aankomt bij de toehoorder.
& Omdat ik zo laat was heb ik snel simpele testjes verzonnen.
Ik keek naar rechtsonder m’n beeldscherm om te zien in welke minuut ik leefde, noteerde dat ik dacht 10 min over m’n boterham te moeten doen & zoefde richting keuken.
Zoeven is natuurlijk overdreven, maar de snelheid waarmee ik ‘t deed was evenzo. Onderweg bijv vergat ik zowaar bijv m’n pillen noch m’n snijplank & in andermans ogen div onnodigheden die voor mij essentieel waren in ‘t ritueel.
Ik legde later uit, in een bijzin, dat een boterham bereiden (vroeger noemde ik dat smeren, maar de handeling dekte de lading niet meer &, met m’n neiging naar waarheid te spreken, om ellenlange verhalen te willen voorkomen, mbv een uitweiding bijv, had ik een snel zogenaamd synoniem gevonden) nogal lang tijd kost bij mij.
‘t Volgend stuk heb ik bij de bespreking van de opdracht dus maar overgeslagen. De lezer is nu slachtoffer van m’n neiging tot volledigheid.
1st Moeten alle spullen te voorschijn. De ingrediënten, bedoel ik dan.
Ze passen bijna niet op ‘t aanrecht, dat stomme druiprek moet altijd nog een van tevoren onmogelijk gewaande cm wijken, maar stapelen helpt. Liefst in de juiste volgorde, zodat ‘t laatste onderop staat; de rest alweer in de koelkast als dat uiteindelijk aan de beurt is.
Dan komt laag voor laag aan bod. Waarbij onderscheid gemaakt dient te worden voor ‘t stukje brood voor zodadelijk & dat-wat-op-moet-voor-de-avondmaaltijd.
Als men ooit heeft gezien wat m’n broodje zo ong bevat, begrijpt men mijn inschatting beter.
M’n ex noemde m’n broodjes ‘taartjes’. Die aanhalingstekens betekenen dat ik ‘t haar hoor zeggen. ‘t Woord dekt tevens de lading van m’n broodjes.
‘& ‘t Bleek inderdaad 10 min te duren…’
Waarbij ik verzweeg dat ‘t eigenlijk 11 min waren geweest. Maar ik mocht van mezelf ‘t heen & weer lopen plus ‘t checken van de klok aftrekken. Ik was immers de enig mogelijke scheidsrechter langs de zijlijn, ook al stond ik tegelijkertijd in de arena.
‘…dus dat heb ik goed ingeschat.’
Een mailtje versturen kostte me 8 min minder dan tevoren geraamd. Ik geloof dat als ik ze vraag of ze dat onthouden hebben… Nee, dat hoef ik niet te vragen.
Die boterham, daar hebben ze vast een beeld van. Ik heb dat lange verhaal niet nodig.
Herkauwen wordt zeer gewaardeerd in Zijperspace.