toiletpapier (11)

‘Vroeger? Vroeger was ik nog erger.
Ik zat bij wijze van spreken met angst & beven te kijken naar ’t papier dat naast me hing. Op een vreemde wc dan, hè. Dan ben je al in een omgeving waar je je niet helemaal thuis voelt & dan hangt er bovendien zo’n rol die al door iemand anders is gebruikt. Tenminste, dat gedeelte dan dat er inmiddels niet meer aan zit. Dat al doorgespoeld is. Zit ik daar dus op die wc, als klein kind, me voor te stellen hoe iemand hier eerder had gezeten & dezelfde rol had betast.
Ik was op zich niet eens zo erg, hoor, in ’t verbeelden, ’t me voorstellen wat er allemaal eerder op dat soort plekken had plaatsgevonden. Ik vond dat m’n vader daar veel erger in was. Die weigerde de bril te gaan bezitten, z’n billen er op neer te zetten, vooraleer hij er een laagje van beschermend papier op had gelegd. Hij gebruikte minstens 2 keer zoveel van de wc-rol tijdens vakanties dan dat wij kinderen deden.
Totdat de papieren wc-bril uitgevonden werd. Dat was voor hem een opluchting. Voortaan gingen wij niet meer op vakantie zonder een groot pakket papieren wc-brillen in onze bagage. Een speciaal plekje achter in de caravan, niet te ver weg, zodat er ook tijdens de rit naar de bestemming op parkeerplaatsen ervan genoten kon worden.
Hij legde ’t ons uit. Ons kleine kinders.
“Kijk,” zei hij, “dit is veel hygiënischer. Dan raken je billen tenminste niet meer in contact met de billen die eerder op de bril hebben gezeten. Je vouwt ‘t papier dubbel & dan kan je heel gemakkelijk ’t middendeel er uit scheuren. Er zit immers speciaal daarvoor perforaties in ’t papier. Dat middenstuk kun je dan in ’t midden van de pot leggen. Dan spettert de drol ook niet zo erg als-ie in ’t water valt.”
M’n vader was praktisch ingesteld. Elk onderdeel had z’n functie.
Maar ik durfde dat middenstuk, ’t anti-spetteronderdeel zogezegd, amper in ’t midden te leggen. Dan moest je je hand toch echt wat dieper in de pot houden, wilde ’t op de bestemde plek aankomen.
Dat wc-papier dus, dat durfde ik bijna niet aan te raken als ik kon zien dat iemand anders er aangezeten had. Als iemand ’t velletje dat als 1e voor mij beschikbaar was had samengeknepen om dat wat er onder hing er af te kunnen scheuren.
Begrijp je ’t nog?
Dat zie je toch wel ‘ns: dat ’t 1e beschikbare velletje er helemaal verfomfaaid bij hangt. Gewoon niet netjes langs de perforatiestrook afgescheurd. Dan heeft iemand in uiterste paniek, of uit pure ongeïnteresseerdheid, gewoon er afgetrokken wat ‘m op dat moment ‘t 1st voor handen kwam & ’t daarna gewoon zo laten hangen.
Dan zie je meteen dat er handen aan gezeten hebben. De afdruk staat er op.
Mensen die op zo’n manier wc-papier behandelen kunnen volgens mij ook niet proper op hun lichaam zijn. Die hebben vast ook vieze vingers. Vieze vingers waarmee ze aan ’t wc-papier zitten te rukken.
Daar durfde ik dus niet meer aan te komen. Of ik durfde ‘t in ieder geval niet meer te gebruiken om m’n bips mee af te vegen.
Ik dacht dan aan ’t washandje waar m’n oppastante m’n billen eens mee afgeveegd had. Dat washandje, daar hadden allerlei andere dingen mee gebeurd kunnen zijn. & M’n oppastante veegde daar m’n bescheten broek mee schoon, om daarna pas m’n billen ermee te gaan behandelen.
“Zo, & de volgende keer weer luiers als je ouders weg zijn,” zei ze dan.
Dingen die al gebruikt zijn, die mogen niet nog een keer, dat heb ik toen besloten. Ik heb er voor de rest geen last van gehad, maar dit besluit stond van toen af vast.
Nee, verfrommeld wc-papier, daar kom ik niet aan. Liever ook niet van dat kringloopspul. Heus wel zinnig voor de natuur, maar ik zie ’t in gedachten al in m’n handen uit elkaar vallen, juist als ik lekker bezig ben.
& Als er bloemetjes op geschilderd staan, dan denk ik dat ’t zulk dik papier is, dat ’t vanzelf wel moet gaan verschilferen, daar blijf ik dus liever ook van af.
Maar niets zo lekker als bij iemand anders even naar de wc te gaan. Dan kan je zien hoe die ’t doet.
Bovendien stinkt ’t dan niet zo erg bij mij zelf thuis.’

’t Ruikt al zo erg naar mezelf in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *