We stoppen in nergens. Waar nergens niets meer is dan geparkeerde auto’s, verroeste treinwagons & wegen niet meer zijn dan zandheuvels, weliswaar licht gepolijst, maar de 1e funderingen opgesteld staan als minuskule kruizen symmetrisch gerangschikt als bij een kerkhof voor de gevallenen. Alsof Laag Zwaluwe net zo doods is als een ghosttown, maar toch nog geboren moet worden.

Zijperspace is allang ver & lang aan ‘t leven.