Vertel

Hoewel ik bijna alles vertel, behalve dan de dingen die ik verzwijg, maar ook die zijn te achterhalen, ben ik er niet aan toegekomen om ‘t er over te hebben dat ik op dit moment vertrokken ben.
Wat hier staat is dus gister.

Dat helpt me er meteen aan te herinneren dat ik m’n achterband nog even op moet pompen. Had ik nl gister bedacht.
Gewoon, voor de zekerheid. Dat ‘t net iets lichter gaat.
Verder zou ik ook nog wel een paklijst hebben kunnen samenstellen, maar dat werd weerhouden.
Weerhouden door veel voorkomend.
Veel voorkomend als in: dat ik er aan gewend ben niet altijd meteen te doen wat ik bedenk & daardoor op ‘t laatste moment, opnieuw, bedenk dat ik ‘t had moeten doen & dan achter ‘t toetsenbord blijf zitten om dat allemaal nog net even te vertellen aan weet ik wie.
Niet gedaan dus.
Alsof dat een interessant verhaal is waar ze op zitten te wachten.

Evengoed weg dus. Waarschijnlijk zonder bepaalde noodzakelijke medicijnen, met een halflekke band & een ongeschreven script over dat wat in ‘t voorgaande niet voorkomt, me zal voorkomen om te vertrekken of anders aan te komen waar ik arriveren moest.
Nou ja, ik moet niet overdrijven: zóu voorkomen om heelhuids aan te komen. Of incompleet.

Afgelopen jaar meermaals moeten vertellen dat ik tot rust kwam zo gauw ik in ‘t Diemerbos aankwam. Ik werd er niet toe gedwongen, daar moet ik duidelijk over zijn, Diemerbos noch vertellen, maar er werd wel ijverig geluisterd als ik ‘t ter sprake bracht.
& Sorry, er kwam geen oplossing daarna. Ziektewet was nog steeds ‘t hokje waarin ik opgesloten zat.
Die insecten in ‘t Diemerbos werkten evengoed al die tijd die na geen oplossing vanzelfsprekend toch volgde.

Op de lijst: laptop.
Anders is er straks geen verhaallijn over dat nadat wat ik de avond ervoor al geschreven heb.
Tevens: laptopoplader.
& Terwijl ik dan op de fiets zit morgen ga ik me afvragen hoeveel p’s & l’s in dat woord zitten & besluit ik m’n gedachtegang met de conclusie dat de ‘t’ & de ‘r’ de enige medeklinkers zijn die 1 maal voorkomen. De ‘e’ is ook zo’n ding, komt er een halve km later uit, maar ‘t druipend zweet voorkomt ‘t woord klinker in m’n hoofd te formuleren terwijl ik staar naar een ouderwets fietspad waar Parijs-Roubaix jaloers op zou zijn.

Ik ben nu. Morgen ben ik elders. Of in ieder geval onderweg daarnaartoe.
Hoewel m’n beeldscherm in dat nu van mij (niet die van u) groter is dan in dat morgenavond doodop starend naar de laptop, aangemoedigd door een laptopoplader dan, zal er niets veranderd zijn, zou ik bijna durven denken, nu.
Als ik daar de volgende ochtend als nu aan een tafel zit, 4 uur lang, de noodzakelijke pillen slik, uiteindelijk toch niet vergeet & een boterham eet, typ, treur, lach, plannen maak & blijf zitten, zal ‘t net zo zijn als…
Nu.
Met een beetje meer spierpijn.

Groeten uit Nijmegen dan, zeg ik nu alvast vanuit Zijperspace.

Eén reactie op “Vertel”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *