Ik ben vergeten ’t kerkhof & de kinderzaal leeg te ruimen. Op de vensterbank. Lijken & zaden.
Gister was ik wel aan ’t stofzuigen. Maar terwijl de vensterbank me er elke keer aan herinnerde dat ik dat vlak voor vertrek nog even zou moeten doen, heb ik juist die plek overgeslagen.
’t Matje bij de tuindeur heb ik nog wel naar buiten gegooid, eronder alles verwijderd.
De lijken liggen er nog. Zaadjes ook. Nog steeds geen postzegelzakjes.
Van die lijken wist ik eigenlijk niets. Een enkel lijk was me niet ontgaan, maar de opeenstapeling van vliegen, lichamen, stuk voor stuk uitgezogen door een spin, onder ’t hengsel van ’t raam, was aan m’n aandacht voorbij gegaan.
Hengsel.
Hoe heet die staaf waarmee je ’t raam openduwt & vervolgens vastzet aan de vensterbank? Daar maak ik me al weken druk over. Sinds ik de spin z’n werk zag doen. & Ik me bedacht dat ik voor vertrek zou moeten stofzuigen.
‘Hoe heet zo’n ding? Dan schrijf ik er een stukje over.’
Dan beschrijf ik hoe een vlieg onschuldig z’n kop elke keer stootte in z’n vermetele pogingen door ’t raam te vliegen. Daarbij elk mogelijk gat uitproberend tot-ie zich door weer zo’n klap versuft af liet zakken tot in de wazige draadjes rechtsonder.
Ik stond op dat moment een boterham te smeren.
Vlieg keek verbaasd om zich heen toen-ie merkte dat z’n pootjes verstrikt zaten in wat vlassig dun draad. Ik zie ‘m kijken. ’t Was alsof-ie over z’n schouder nog een beschuldigende blik naar mij wierp.
Ik glimlachte bij die gedachte. Dat de vlieg menselijke karaktertrekjes vertoonde.
& Opeens zie ik vanonder dat hengsel (hengsel?) juffrouw spin met driftige stapjes nemen richting vlieg.
’t Was een juffrouw; dat kon ik zien.
Een heel onschuldige aanblik was ’t geweest, tot op dat moment. Vlieg vliegt, stoot z’n kop, raakt verward in de viezigheid die ik veel te lang had laten hangen, kijkt om zich heen, spartelt & raakt daardoor nog meer verward.
Toen kwam spin. Bovenop vlieg. Spin deed iets met vlieg. & ’t Volgende moment hing de vlieg stil middenin de lucht. Natuurlijk omringd door spinnendraadjes, maar die waren doorzichtig onzichtbaar voor mijn ogen. Die dacht ik er even niet bij. Ik vond ’t mooier de vlieg te zien hangen. Zonder vleugels, zonder beweging, een centimeter boven m’n vensterbank.
Spin kroop ondertussen terug naar z’n kerkhof. Een stapel vliegjes. Blijkbaar eerder ’t leven uitgezogen. Die stapel had ik nog niet eerder gezien. Daar onder dat hengsel.
Ik dacht: ‘Ik moet toch maar ‘ns gaan stofzuigen, vlak voordat ik op vakantie ga.’
Helemaal vergeten.
& Ik dacht: ‘Hoe heet zo’n ding waarmee je ’t raam openduwt?’
Ik dacht: ‘Als ik ga zuigen, dan zuig ik ‘t spinnenrag, de lijken, de spin, alles in 1 keer allemaal weg. Vlaak voordat ik op vakantie ga. Dan is ’t huis schoon voor 2 weken.’
Tegen de tijd dat ik straks terugkom is de spin allang al verhuisd.

Ik doe de deuren op slot & verlaat voor even Zijperspace.