vertrouwen

Hij fluit terwijl-ie door m’n gang loopt. Waarbij hij af & toe door m’n kamerdeur roept dat-ie ff spullen aan ‘t halen is. Dit ter verklaring van een open voordeur. Hij heeft in de tuin een radio aan staan, op een zender die men bij mij niet terug zal vinden. Nee, dat moet ik anders zeggen: die ik niet eens op m’n radio zou durven te vinden. Hij klaagt 100-uit tegenover de man (20 jaar jonger dan hij, 10 jaar jonger dan ik) van Woningbouwvereniging ‘t Oosten. Hij heeft ‘t tegenover de jongeman over de Arbo-wet, over dat hij ‘t risico niet wil nemen, dat z’n mannen ‘t heus wel zullen doen zogauw de stellage er staat, maar als er op een gegeven moment een lichaam op de grond ligt, dan is ‘t te laat, & daar gaat-ie dus niet aan beginnen. & Hij praat ook nog een beetje met mij. Hij herhaalt de klachten die hij reeds in mijn bijzijn tegenover ‘t Oosten heeft geuit, constateert tijdens z’n werkzaamheden luidop dat de muur zo toch wel opknapt, vraagt of ik wat spullen wil verwijderen & of hij dat houten schot tegen de muur mag verwijderen, alsook ‘t struikje bij de keukendeur.
Aan z’n manier van praten is te horen dat-ie van italiaanse afkomst is. 1e Generatie.

Ik hoor z’n fluitje zojuist weer door de gang terugkeren. Z’n schaduw staat weer afgetekend tegen de gordijnen die ik dichtgelaten heb. Om nog wat privacy te hebben.

De man is prettig. Hij zingt niet luidkeels mee met de radio, zoals z’n 2 werknemers van enkele weken geleden. Hooguit een mompelend deuntje hoor ik door de deur weerklinken. Hij is niet amicaal. Eerder voorkomend. Hij doet langer over de klus als die andere 2, waardoor ik weet dat ‘t dit keer zorgvuldig gebeurt. Hij zet z’n voeten niet ongevraagd in de tuin. Hij plaatste zelfs ‘t materiaal dat in de weg stond niet bovenop de majoraan & brunel, zonder daarvoor toestemming aan mij gevraagd te hebben.

‘Ik weet niet of ik ‘t wel voor 1-en afkrijg,’ zegt-ie, ‘want je moest toch om 1 uur naar je werk?’
‘Ja, zo rond 1 uur moet ik weg.’
”t Zou toch handig zijn als ik ‘t vandaag afkrijg. Kan ik misschien reserve-sleutels gebruiken?’
Hij haalt een bos sleutels uit z’n broekzak.
‘Kijk. Ik heb ook de sleutels van andere buren.’
Hij wil graag vertrouwd worden.

Ik had ze niet aan z’n almeers amsterdamse collega’s gegeven. Stipt om 1 uur zou ik hun hebben geroepen om te zeggen dat ik nou toch echt de deur uitmoet.

Maar toch hebben we een gordijn opgetrokken om Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *