‘Ik vroeg aan m’n buurvrouw of ik bij haar even de was mocht doen. Ik zeg tegen haar: “Ja, ik zou eigenlijk bij m’n collega’s langsgaan vanavond; ik stond net op ’t punt dat ik zou bellen om te vragen of ’t even bij hun kon, terwijl wij een spelletje zouden spelen, maar toen bleek dat ik een sms-je had gekregen. Dat ’t niet doorging. & M’n wasmachine is nu al 2 weken stuk. Of 3 weken. Dus ’t werd toch tijd dat ik ‘ns schone kleren kreeg.”
Kijk, met m’n t-shirts hou ik ’t wel uit. Dat duurt nog wel 100 dagen voordat ik ze allemaal een dag heb aangehad. Dat zeg ik ook tegen m’n buuv, maar, zeg ik, op een gegeven moment heb je geen broek meer, of erger: geen onderbroek of sokken meer. Ik zeg tegen m’n buurvrouw: “& Met die handwasjes schiet ’t ook niet al te erg op.” Zeg ik.
“Nou, schat,” zegt ze, “je weet dat je altijd bij ons terecht kan.”
Ik zei ook nog: “Handwasjes, ouderwets hè. Volgens mij is dat een woord dat alleen vrouwen onderling nog gebruiken. Dat hoor ik dan wel ‘ns. Dat vrouwen een handwasje hebben gedaan. Alsof ze net ongesteld zijn geweest of ’t nog zijn. Zo smoezen ze dat dan aan elkaar door. Handwasje. Doen ze alleen nog met dure bh’s & een kanten stringetje. Is ook niet iets wat je en plein public zegt: ik heb even vanochtend een handwasje gedaan, want anders zou m’n nieuwe bh gekrompen zijn. Dat stel ik me zo voor, maar écht weten doe ik ’t natuurlijk niet, hè.”
M’n buurvrouw moest alleen maar lachen.
Ik mocht m’n was in de wasmachine stoppen. Paste natuurlijk niet allemaal. Dus de handdoek waarin ik alles had ingepakt, die heb ik er maar buitengelaten. M’n buuv gooide er vloeibaar wasmiddel bij. Ik dacht nog: “Hé, dat gebruik ik nooit, dat roze spul.”
“40°?” vroeg ze.
“40°,’ zei ik.
Ze zou me wel een belletje geven als ’t klaar was.
Dus toen ze belde, 2 uur later, ben ik meteen naar boven gegaan. Des te eerder ’t hangt, des te eerder ik weer droge schone kleren had, dacht ik.
M’n buurvrouw zei: “Zal wel raar zijn, hè, dat al je spullen anders ruiken nu, door mijn wasmiddel.”
Ik dacht nog: “Hoe weet zij nou dat ik een ander wasmiddel gebruik?” Ja, toch. Dat kan ze toch niet weten? Ze ziet mijn was hooguit in de tuin hangen, als ze naar beneden kijkt. Dan kan ze toch niet zien of ruiken wat voor wasmiddel ik gebruik? Maar ze maakte die opmerking, dus dat was wel grappig evengoed.
Nou, m’n was dus opgehangen & 2 dagen later wil ik ‘t 1e t-shirtje aantrekken. Net nieuw t-shirtje. Gekregen van een amerikaan. & Nieuwe t-shirtjes was ik altijd 1st, want anders gaan ze zo ruiken naar zweet. Nieuwe shirts houden de zweetgeur sneller vast, is mijn ervaring.
Ik trek dat shirtje aan, schoon uit de was, vast ruikend naar ’t wasmiddel van m’n buurvrouw, & naar al die andere t-shirtjes die naast ‘m aan ’t rek hadden gehangen. Dat denk ik dan, hè, dat al die shirtjes hun eigen geur hebben, ook al hebben ze bij elkaar in de wasmachine gezeten. & Dat ze pas aan de lijn, als ze naast of vlak tegen elkaar hangen, naar elkaar beginnen te ruiken. Door de wind, of juist ’t gebrek eraan, die erdoorheen waait. Of dus niet, als ’t niet waait. Als je me nog volgt.
Ik trek dat shirt dus aan & kijk meteen achterom. Een raar geurtje, dat me van achteren lijkt te hebben beslopen. Alsof ik me niet gewassen heb. Niet storend, maar wel aanwezig.
Ik denk: “Wat heb ik gister gegeten?”
Maar goed, ik trek dus dat shirtje maar weer uit. Trek een ander aan. Kijken of die ‘tzelfde ruikt. Heeft immers in dezelfde was gezeten. Maar niks aan de hand. Heb ik dus toch maar weer dat nieuwe shirtje aangetrokken. Want dan lag ’t aan de stof, dacht ik. Of de combinatie van de stof met mijn lichaamsgeur & ’t wasmiddel van m’n buurvrouw.
Moet ik haar maar niet vertellen, dacht ik. Of zou jij dat dan wel doen? ’t Was wel een mooi t-shirt, dus ’t zou zonde zijn als ik ‘m niet had gedragen. Maar toch af & toe achterom gekeken, waar ’t vandaan kwam.’

Toch een kleine angst voor een geuraanval, komend van buiten Zijperspace.

Dit stukje ‘aan-m’n-lijflog’ geschreven om toch nog even aandacht te vestigen, anders leest men ‘t nooit, gewoon doordat men niet op de hoogte was, op de 12e aflevering van m’n cursus lijfloggen, met bijna dezelfde titel als hierboven. Geeft u gelijk de gelegenheid om de andere schrijfsels die about:blank deze maand vullen te lezen.