1st Hebben ze ’m laten staan omdat ‘t zo koud was.
Nou ja, als ze er samen op uit gingen, dan was ‘t nog wel te doen. Even hard ademhalen met z’n 2-en, de hond op schoot bij moeder-de-vrouw. Vader kreeg ’t vanzelf wel warm van ‘t indrukken van ‘t gaspedaal & geconcentreerd ‘t verkeer in de gaten houden.
1 Keer in de week dan. Als ze bij dochterlief langs moesten. Aan de andere kant van de Pijp.
Je kon ‘t ook niet elke keer aan de buurman vragen. Die deed om beurten met haar van 3-hoog ook al een groot gedeelte van de boodschappen tenslotte.
Daarna kreeg hij last van z’n knie.
‘Een klein kwaaltje,’ zei de huisarts.
Maar ‘t was beter ‘m een kort tijdje minder te belasten. Als de fysio langs kwam er wat gerichte aandacht aan laten besteden. Dan zou ‘t binnen een week of 3 wel weer gaan. Nee, geen gas geven, vooral geen gas geven met dat been. Daar zag de knie er iets te gezwollen voor uit. Elke dag een paar rondjes om de tafel. Net als de fysio had gezegd. Niet te veel eten tussendoor.
Terwijl ‘t Canta-seizoen nou juist begonnen was. Hunnie van 2 straten verderop kwamen al geregeld voorbij ‘t huis tuffen.
Ach ja, dat gaf hem de tijd eens een kijkje te nemen waar dat ratelend geluidje in de motor door veroorzaakt werd. Maar dan moesten ze wel 1st de gereedschapskist uit de kelder te voorschijn halen. 1st Echter dat licht daar beneden repareren. Zonder zag je ook geen hand voor ogen.
Toen begon haar rug weer eens pijn te doen. & Haar stoelgang was ook niet al te regelmatig.
Dan houdt een mens ‘t niet lang vol in zo’n stoeltje, ver weg van de pot.
‘We kunnen natuurlijk ook je steek meenemen onderweg,’ stelde manlief voor.
‘Neeneenee, ben je gek,’ had zij gereageerd.
& Als iemand ze dan op straat aansprak, ze ‘t raampje moesten openen voor ‘t gesprek, dan zeker een walm pies naar buiten verspreiden. Dan wisten zij van hiernaast binnen de kortste keren dat ze weer moeilijkheden van onder had. Die grappen over luiers hadden ze 4 jaar geleden al genoeg moeten verdragen.
Ook de trap werd moeilijk.
& Alles werd tegenwoordig aan huis bezorgd.
Dochter was inmiddels bovendien naar een andere wijk verhuisd.
Ja, ‘t leven verliest zijn waarde op een gegeven moment. Zeker als je vent zijn stoel niet meer uit kan komen.
Zo kwam ‘t. Gelukkig gebeurde ‘t slechts langzaam. & ‘t Was een goed regenjaar geweest, waardoor er behoorlijk wat vuil er elke keer vanaf gewassen werd.
& Ze zat na ‘t overlijden van haar man toch wat vaker bij ‘t raam, zodat ze de kinderen die hun naam in ‘t stof wilden schrijven met schelle stem weg kon jagen.
Evengoed was ‘t een onomkeerbaar proces.
Zoals wij allen ooit Zijperspace zullen moeten verlaten.