Alles is strak. Past in de structuur. Weliswaar in een groter geheel dat aanpassingen kan velen, maar de grote lijnen zijn uitgezet.
Ik neem ’t nog even door. Dat doe ik elk moment van de dag, elk moment dat ik door m’n huis loop. Ik mag geen onvolkomenheden tegenkomen straks.
Als ik m’n boterhammen smeer, bedenk ik me wanneer ik nog even brood ga halen bij de bakker. Hoeveel. Ga ik ook nog beleg halen? ’t Beste chorizo of salami. Iets dat langer houdbaar blijft.
M’n sokken die ik ’s ochtends aantrek, bestudeer ik op wandelbaarheid. Ik schat in of ’t nog de moeite waard is dit stel te wassen voordat ’t zover is. Anders leg ik ze terug. Ander paar.
Ik deel in gedachten de vakjes alvast in. Kijken wat er nog bij kan. Of juist er af.
Ik overzie de rommel die nog weggezogen dient te worden. Laatste moment.
O ja, er zijn veel laatste momenten. Laatste moment scheren. Laatste moment t-shirt. Laatste moment schoonmaken. Laatste moment sokken. Laatste moment Tour de France. Laatste moment de deuren open. Laatste moment goede nachtrust. Laatste moment inpakken.
Ik moet zuinig zijn met ’t uitdelen daarvan.
Dus pas ik ’t schema aan. Stofzuigen op dinsdagmorgen. Eventueel zondagochtend. Voor ’t werk.
Plantjes vandaag water gegeven. Maandag weer. & Woensdagochtend. Een écht laatst moment.
De grond is chaos. Verspreid liggen er spullen die 1st in de rugzak zaten. In een wanorde die mijn overzicht uitbeeldt. Shirtje dat zeker mee moet gedrapeerd over de tent die ik nog steeds moet testen.
Dinsdagmiddag. Tijdens de noodzakelijke wandeling om m’n benen te trainen gelijk de tent een generale repetitie geven.
Ondertussen tel ik in m’n hoofd de theezakjes die nog in een plastic zakje gestopt dienen te worden. Aan de stapel toegevoegd.
Had ik nog ergens een extra handdoek? Moet ik Marlies niet bellen of melen met de vraag of zij spulletjes tussentijds terug kan vervoeren naar Amsterdam?
Ik tel de liters die ik tot m’n beschikking heb. Schat in of ’t haalbaar met die kilo’s richting station te lopen. Metro of NS.
Boek is eigenlijk te zwaar. Maar als ik een reserve meeneem, dan kan ik tussentijds ’t zwaarste inderdaad teruggeven voor Marlies-vervoer naar Amsterdam.
Ik tel, deel op in vakjes, voeg toe & schrap. Ik maak mijn chaos overzichtelijk. Want anders durf ik niet.

Ik tel de dagen die me nog resten in Zijperspace.