‘Ik heb vrienden of bedgenoten,’ lees ik de kop hardop voor.
M’n broers kijken hoe ik reageer.
‘De sloerie,’ zeg ik.
‘Haha,’ lacht Quint hard.
Marc doet mee met een ironische glimlach.
‘Dat was ook mijn 1e reactie,’ licht-ie toe.
‘Ja, ’t is in ’t kader van de dag van de vrouw,’ zegt Quint, ‘dat ze zulke vrouwen in de Helderse Courant aan ’t woord laten.’
Ik lees verder in de door Quint meegenomen krant.
De jonge vrouw die ik nog van vroeger ken deelt mee: ‘Ik heb vriendschappen met mensen, of bedgenoten. Maar vooral vriendschap. Vriendschap is goud waard, seks kun je overal halen.’
‘Ze heeft hele erge dingen meegemaakt,’ concludeer ik.
‘Ja, dat zou je zeggen, hè,’ zegt Quint.
‘Voor zulke vrouwen werd ’t ook tijd dat ’t de dag van de vrouw werd,’ zegt Marc.
‘Heb jij nog iets met haar gedaan?’ vraagt Quint.
‘Hm, nee, geloof ik niet,’ antwoord ik. ‘Nou ja, eigenlijk weet ik ’t niet meer. Hooguit gezoend. Maar toen was ’t koninginnedag, bijna 7 jaar geleden & was ik dronken. Dus dat weet ik niet meer. Ik heb ’t in ieder geval niet tot vriend gebracht & ze heeft ook niet iets bij me weggehaald.’
‘Je zou ’t moeten aanbieden. ’t Is tenslotte dag van de vrouwen.’
‘Ja, vandaag zouden vrouwen eens extra verwend moeten worden.’
We zijn ’t erg met elkaar eens vandaag.
‘Daar hebben ze vandaag natuurlijk weer geen tijd voor,’ merkt Marc op. ‘Ze zijn weer veel te veel met zichzelf bezig.’

Ik bel Rachel, terwijl Quint & Marc zich over de kaart buigen.
‘Ik dacht, misschien heb je zin om ons te vergezellen,’ zeg ik.
‘Waarin?’ vraagt Rachel.
‘We doen een rondje tapasbars. Zodat Quint zich kan oriënteren voor z’n nieuwe zaak. Daar wil-ie ook tapas gaan serveren.’
‘Met 3 vrijgezelle broers op stap?’
‘Ja, leuk hè. Gefeliciteerd trouwens.’
‘Waarmee?’
‘’t Is toch jouw dag vandaag?’
‘Huh?’
‘’t Is vrouwendag vandaag.’
‘O ja, da’s waar ook.’
Maar ze heeft geen tijd om ons gezelschap te houden. Ze heeft verplichtingen.
‘Al die vrouwen zijn natuurlijk op een dag als deze ongesteld,’ zeg ik als ik opgehangen heb & de tapas is besteld.
‘Dat zou goed uitkomen. Dan zijn ze morgen misschien weer beschikbaar.’
‘Maar wie doet vandaag de afwas?’ vraagt 1 van ons zich vervolgens af.

Ik kijk uit ’t raam. Marc geeft ondertussen technische toelichtingen op ’tgeen aangeboden wordt. Hij is de kok. Ik ben de gids.
‘Ik zou zelf wat meer tomaat hebben gebruikt. & Zeezout is absolute onzin. Ik ben een grote aanhanger van Wouter Klootwijk; hij zegt dat je toch niet proeft wat voor zout er op zit.’
‘Ze hebben wel de lelijkste vrouwen naar buiten gestuurd,’ zeg ik als mijn conclusie aan de beurt is. ‘Ik zie alleen maar oude vrouwtjes hier in Amsterdam voorbij fietsen vandaag.’
‘Op zo’n dag denken ze dat alles maar moet kunnen,’ zegt Quint als-ie even met mij meegekeken heeft. ‘Heeft jaren op zolder opgesloten gezeten & nu denken ze natuurlijk weer dat alles kan. Vrouwendag is eigenlijk horizonvervuiling.’
‘Wel heel goed dat ze de aardappels ongeschild bakken,’ gaat Marc gewoon verder.

‘Ik steek een sigaar op,’ deelt Quint mee.
Hij leunt achterover. Dat hoort bij een sigaar. Haalt z’n doosje tevoorschijn. & Zoekt vervolgens vergeefs naar vuur.
‘Achter je,’ wijst Marc.
Onze achterbuurvrouwen hebben inderdaad vuur. Quint buigt vriendelijk om. Ik kijk mee. Geen horizonvervuiling hier binnen.
‘Heb je ze wel gefeliciteerd?’ vraag ik als-ie terug aan tafel schuift.
De dames kijken verbaasd.
‘O ja,’ zegt Quint. ‘Mogen we jullie feliciteren?’
‘Ja, gefeliciteerd,’ beaam ik.
‘Waarmee?’ vragen ze als uit 1 mond.
‘Oh, ’t is vrouwendag,’ zegt Quint laconiek.
‘& Daar moeten jullie maar eens lekker van genieten,’ vul ik aan.
‘Ik vermaak mezelf wel,’ mompelt Marc op de achtergrond.
Daar moeten wij dan weer om lachen.
Maar de vrouwen hebben nu pas ’t gevoel dat ’t hun dag is. Ze kijken elkaar glunderend aan.
‘Ja, ik zag ’t vandaag op m’n computer staan,’ zegt 1 van hen.

Als ze even later vertrekken schuift haar gezicht bij ’t opraken van de handtas rakelings langs mijn gezicht.
‘Nou, een prettige avond dan,’ zegt ze als ze haar hoofd weer opheft.
‘Nee, jullie,’ zegt Quint vlug, zich weer snel ombuigend.
Mijn mond is echter gesnoerd door de fluistering in m’n oren.

& ’t Kleurt als een zonsondergang in Zijperspace.