was

Nog een beetje dwaas van de slaap loop ik de keuken in. ’t Ruikt er nog naar was. Andere was dan ik gewend ben. Sas heeft m’n wasmachine gebruikt, herinner ik me weer. Ze zou de was vandaag komen ophalen.
Ik zou ’t natuurlijk kunnen ophangen, bedenk ik. Dat zal ze vast wel op prijs stellen. Hoewel ik dan misschien ook haar ondergoed zal tegenkomen. Als ze die bij de was gedaan heeft.
Ben ik niet gewend. ’t Is 14 jaar geleden dat ik met m’n toenmalige vriendin samenwoonde. Toen hing ik de was van een vrouw nog wel ‘ns buiten. Toen wist ik nog hoe slipjes er uit zagen. Voor de rest alleen maar met broers te maken gehad. & Een moeder die de was van de hele familie deed. We hoefden slechts te helpen bij ’t strak houden van ’t beddengoed.
‘Niet loslaten,’ commandeerde ze dan, want anders konden we opnieuw beginnen met vouwen.

Is ook stom, denk ik nu, ik ben niet eens gewend de was van een vrouw aan de lijn op te hangen.
Toch open ik vervolgens de deur van de wasmachine.
‘t 1e Dat naar voren valt is een string. Die waren 14 jaar geleden nog geen gemeengoed.
Ik doe ’t deurtje maar weer dicht.

‘Kijk, als ik een onbekende vrouw tegenkom die plots voorover bukt,’ probeerde ik ooit ‘ns uit te leggen, ‘dan kijk ik. ‘t Is een kort moment van sensatie als ik haar borsten zie. Maar als een vriendin of een collega inkijk heeft, dan wend ik m’n hoofd af. Dan hoor ik niet te kijken. Vind ik niet fatsoenlijk.’
‘Ja, maar dat is dan toch vertrouwelijk,’ zei Sas toen. ‘Je kent elkaar al jaren. Je ziet elkaar heel vaak. Dan is ’t juist niet erg dat je iets persoonlijks van iemand anders ziet.’
‘Nou, ik kijk graag naar borsten,’ probeerde ik nogmaals, ‘maar die van m’n vriendinnen hoef ik niet te zien. Ik mag daar geen seksuele prikkeling van mezelf bij voelen. Dus kijk ik maar alvast niet. Net als dat ik achter de bar tijdens werk tegen iemands borsten oploop. Dan moet dat meteen uit m’n hoofd gezet worden. Want ik ben aan ’t werk.’
‘Je neemt ’t misschien iets te zwaar op,’ zei Sas toen.
‘Ja, misschien. Maar ik ben groot gegroeid in een gezin van 7 mannen. Geen vrouw behalve m’n moeder. & Op school wilde ik later serieus genomen worden door m’n vriendinnen. Dus moest ik m’n verleden niet laten blijken.’

Ik stop ‘t 1e hapje van m’n ontbijt in m’n mond als de telefoon gaat. Dat moet Sas zijn.
‘Hoi, met Sas,’ zegt ze inderdaad.
‘Dat dacht ik al. Je kan gewoon langskomen om je was te halen.’
Iets te snel gereageerd, bedenk ik me. We hadden iets anders afgesproken, weet ik me weer van gisteravond te herinneren. Bovendien had ik haar de sleutels gegeven zodat ze gewoon haar gang kon gaan.
‘Nee,’ interrumpeert Sas me, ‘ik zou bellen zodat je thuis kon zijn ivm de comp.’
‘O, ja.’
Vergeten. Na mijn uitleg zou ze dan ’t internet op kunnen.
‘Maar ik moet nog lessen voor de auto. & Ik moet ook nog iets anders doen. Dus ’t wordt pas ½ 6 of zo.’
‘O, dan ben ik zowiezo thuis. Dan sta ik in de keuken, want ik krijg visite. Zal ik anders je was alvast een beetje uithangen?’
‘Ja, als je dat zou willen, heel graag. Anders gaat ’t zo ruiken.’

Enkele minuten later haal ik de string uit de wasmachine. Als 1e. Ik klop ‘m uit, pak een knijper & hang ‘m aan ’t rek. Onder ’t balkon van m’n buren. ‘t Moet maar blijken dat ik ‘t kan.

De schroom moet uit Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *