Er waren 8 slagers met gerookte ossenworst. ’t Moesten er eigenlijk 9 zijn, maar 1 kwam niet opdagen op deze zondag. De 1 gaf me een hand, de ander besteedde slechts aandacht aan z’n stand. De worsten moesten immers getoond worden. Geproefd. Beoordeeld.
Ik ging dus zelf ook maar aan de gang. Plaatste lege glazen ondersteboven op tafel. Plakte enkele postertjes van bier aan ’t tafellaken. Schreef op dat alle bieren slechts € 1,50 zouden kosten. Maakte daarbij een spelfout, maar dat werd pas 3 uur later opgemerkt.
Naast me kwam Kees met jenevers te staan. Hij stalde z’n flessen uit. Door de variatie zag ’t er al snel aantrekkelijker uit dan bij mij. Vlak na 1-en had Kees al z’n 1e klant.
‘Ik vraag slechts een kleine bijdrage voor ’t proeven,’ zei hij & schonk een streepje in.
Om de verveling te bestrijden ging ik ossenworst voor ons beiden halen. We jureerden mee. Zonder onze stem uit te brengen.
Te kruidig. Te weinig gerookt. Te vet. Te koud geserveerd. Te veel knoflook.
Alles kreeg een ‘te’, ondanks dat ze allemaal perfect smaakten.
Maar Danny spande de kroon.

Ik was ‘m al eerder tegengekomen. Bij de witbierproeverij. ’t Café was vaste afnemer van zijn producten. & Hij vice versa.
Hij kwam te laat. & Werd daardoor naast mij geplaatst. Aan de middelste tafel.
‘Hé, Danny,’ riep iemand vanachter een van de andere proefpaneltafels, ‘heb je je worsten meegenomen?’
‘& De bitterballen,’ riep iemand anders. ‘& De fricandellen?’
Gelach.
‘Kom ’t zondag maar proeven in ’t Hilton,’ riep Danny terug.
‘Of je worst lust?’ vroeg ik.
Een understatement. Zo heette de ossenworstpresentatie: ‘Of je worst lust’.
‘Daar sta ik ook. Met bier.’

‘Ik heb 1 keer eerder meegedaan aan wedstrijden,’ vertelde Danny tijdens de pauze. ‘Slagerswedstrijden. Ik had hoog ingezet. Verschrikkelijk m’n best gedaan. Ik had de slagerij net van m’n vader overgenomen. & Ik wist dat ik goed was. Maar iedereen kan een 1e prijs krijgen. Als je boven een bepaalde score zit, dan heb je een 1e prijs.’
‘Oh, vandaar dat al die slagers volhangen met oorkondes & 1e prijzen,’ zei ik.
‘Ja, als je maar een beetje je best doet heb je al een 1e prijs. Tegelijkertijd met 100 anderen voor dezelfde soort worst. Maar je kan ook de hoofdprijs winnen. Dat is er altijd maar 1. Dan moet je in meer dan 5 categorieën een 1e prijs hebben. Daar had ik op ingezet. Ik kreeg 6 1e prijzen. & Nog enkele eervolle vermeldingen. Maar iemand anders had dat ook. Een slager uit Enkhuizen, die al z’n leven lang meedeed. Maar volgend jaar zou hij met pensioen gaan. Hij zat in ’t bestuur maar had nog nooit de hoofdprijs gewonnen. Ik had een veel hogere puntenscore, ik was gewoon de beste, maar die slager uit Enkhuizen ging er met de prijs vandoor. Toen heb ik gezegd dat ik nooit meer aan dat soort wedstrijden zou meedoen. Allemaal hielenlikkerij. Bestuursleden die elkaar bevoordelen.’
‘Maar op de ossenworstproeverij wordt er toch ook een prijs voor de beste ossenworst uitgereikt?’
‘Ja, maar dit vind ik leuk. Hier kan ’t publiek beslissen welke zij ’t lekkerste vindt. Geen gesjoemel.’

‘Hebben jullie zelf ook geproefd?’ vroeg Huib, de organisator.
‘Ja, tussen de bedrijven door hebben we alle 8 ossenworsten geproefd. Smaakt erg goed bij bier,’ zei Kees.
‘Smaakt erg goed bij 5 jaar oude gerstjenever,’ zei ik.
‘Maar we hadden alleen geen tijd om ons oordeel officieel te maken,’ vulde Kees aan.

4 Uur.
Er kwam een dame ’t podium op. Toespraak over hoe goed de ossenworsten waren. Overblijfsel van een joodse samenleving in Amsterdam. Hoe dicht op elkaar de verschillende ossenworsten bij de puntentelling bleken te zitten. Slechts 1 punt verschil tussen nr 1 & nr 8!
Applaus.
Dat vooral de organisatie bedankt moest worden: Huib & Andrea.
Applaus.
Dat ’t uniek was dat zulke authentieke amsterdamse producten, tezamen met unieke amsterdamse jenevers & amsterdamse bieren gepresenteerd konden worden. Een dank voor ieders medewerking.
Applaus.
Dat ’t nu tijd was om bekend te maken welke ossenworst ’t best was bevonden door ’t publiek.
‘Daarom roep ik nu m’n charmante assistent naar voren, die zal laten zien welke prijs er voor de winnaar beschikbaar zal zijn,’ ging ze verder. ‘Huib!’
Huib beklom ’t podium.
‘Zeer charmant,’ reageerde iemand.
& Huib liet ’t kunstwerk zien dat als prijs moest gaan dienen.
De dame ging verder: ‘& De winnaar is geworden ’
Danny werd op ’t podium geroepen.
Applaus.
‘Ook nog maar even zoenen,’ zei Danny op ’t podium aangekomen.
Hij zoende de dame die hem tot winnaar had uitgeroepen.
‘Nee, je moet de charmante assistent hebben,’ werd uit ’t publiek geroepen.
’t Viel stil. Waarna de lach volgde. & Applaus.
Danny zei toen ’t weer stil was dat-ie ’t niet had verwacht. & Wij geloofden hem.

Waarna de vraag werd gesteld of we worst lusten in Zijperspace.