Als ik nou gewoon ga besluiten om voortaan op zaterdag geen stukje te leveren; ’t zou me behoorlijk ontlasten. Ik zou waarschijnlijk wat meer uitgerust aan m’n werk kunnen beginnen.
Neem gister. Gehaast vertrek ik rond een uurtje of 9 van m’n werk. Niet even gezellig nadrinken met m’n collega’s, nee, meteen linea recta richting huis, maaltijd er in stampen, & naar de buurvrouw.
Buurvrouw was jarig nl. De buurvrouw van hiernaast. Ik dacht oorspronkelijk de buurvrouw van 3-hoog, want die heet ook Nienke, & die heeft de laatste tijd ook een aantal briefjes in m’n brievenbus gedumpt, maar ik had niet verder gelezen dan de uitnodiging & de naam van de afzender. Er stond ook nog: de buurvrouw van beneden. Daar had ik overheen gelezen.
Daar was ik gelukkig wel bijtijds achter. Waardoor ik uiteindelijk op de juiste bel drukte. & De juiste persoon reageerde op de juiste manier blij & enthousiast over m’n aanwezigheid, & stelde me gerust in ’t feit dat die genoemde omstandigheid belangrijker was dan ’t mede nemen van een cadeau.
Ik heb een paar handen gedrukt. Ik geloof dat me verteld werd dat ’t de handen waren van de vader & de schoonmama. Er zat ook een schoonzusje bij. Verder werd me bericht dat de buurman opgehouden werd in Kopenhagen. ’t Gebeurde ‘m nooit, hij maakte de reis wekelijks, maar juist op de verjaardag van z’n vriendin had-ie te maken met een vliegtuig met schade. Of iets dergelijks. Ik moest ’t gesprek eigenlijk een beetje afluisteren. Daar ben ik nooit goed in geweest. Dus men zal ’t moeten doen met deze niet geheel correcte slecht afgeluisterde informatie.
Eigenlijk stond ik een beetje in m’n 1tje te staan. M’n billen drukten in ’t ongemakkelijk heen & weer wippen tegen de lichtknoppen, waardoor ik de aandacht op me gevestigd wist. Om dat nog even te verergeren ben ik op zoek gegaan naar ’t knopje dat ik op die wijze op ‘uit’ had gezet, raakte daarbij de verkeerde knoppen, zette daardoor ’t gehele huis in oogverblindend licht & wist de stemming er in te brengen met de snedige opmerking dat ik in staat was op alle feesten de juiste sfeer te pakken te krijgen. Niemand die om deze opmerking moest lachen behalve ikzelf.
De leegte voor me werd echter al snel opgevuld. De jarige buurvrouw liep aan 1 stuk richting voordeur. Ze was nog niet terug in de huiskamer of de deurbel ging weer. & De binnengekomen visite vulde de ruimte waar ik tot op dat moment een beetje had staan dralen op mijn 2 benen.
Edoch, om ’t lange verhaal vooral niet veel langer te maken: op ’t moment dat ik ’t een beetje naar m’n zin had, ik had inmiddels gezellig staan converseren met de buren & een enkele keer met mij onbekende vriendinnetjes van Nienke, begon m’n buik gigantisch te protesteren tegen ’t haastig consumeren van de avondmaaltijd. Waarschijnlijk had ’t gebruik van de vettige hete chutney iets te maken met dit opborrelen.
Ik heb afscheid genomen, daarbij wijzend naar de muur waarachter mijn eigen toilet zich bevond, & ben een tijdje wezen zitten op die bewuste pot. Ik had ’t gevoel dat ik nog maar net op tijd kwam.
Ach, ik moet u de details ook proberen te besparen. ’t Kwam er op neer dat ik ’t best leuk had gehad, 4 bier had gedronken, de buurman hemzelf niet heb gezien, & verjaagd werd van ‘t feestje door de haast er te geraken.
Ik moest even bijkomen van de inspanning. Nam nog een biertje uit m’n eigen koelkast (da’s al 5 bier, zal m’n moeder denken). Keek een beetje samenvatting Worlddarts. Stukje film. & Ging vervolgens veel te laat naar bed.
Totaal ongeïnspireerd & wederom veel te laat werd ik hedenochtend wakker.
Bovenstaande had ik misschien in een mooi, amusant, wellicht geestelijk verrijkend stukje kunnen stoppen, als ik daar genoeg tijd & inspiratie voor had. Men zal ’t echter met dit moeten doen.

We beloven beterschap in Zijperspace.