ziekenbezoek

‘Wil je de wonden zien?’ vroeg ze.
‘Brrrr,’ deed ik.
M’n schouders schudden. M’n hoofd trok zich een stukje terug m’n romp in. & Waarschijnlijk trok ik een huiverend gezicht.
‘Ach, ja, doe maar,’ gaf ik toe.
Zo eng kon ’t ook weer niet zijn.
Rachel trok haar shirt omhoog. 3 Plekken met pleisters toonden zich.
‘Is dat nou alles?’ dacht ik. ‘Zit ik me daar over op te winden?’
Toch keek ik verbaasd.
‘Ze hebben op 3 plekken gesneden?’ vroeg ik.
‘Ja, op 1 plek gaat de camera naar binnen. Op een andere plek kunnen ze met een tang aan de gang. & Vlak onder de navel zit ’t gat waar ze de galblaas naar buiten hebben getrokken.’
Hm.
Ik liet ’t even tot me doordringen.
‘Ik had een hele dikke buik,’ ging Rachel onverstoord verder. ‘Ze stoppen je vol met koolzuurgas, je wordt een beetje opgeblazen. Want dan hebben ze meer ruimte.’
Nog meer om me voor te stellen. Een dikke buik, opgeblazen door koolzuur. Tangetjes & camera die tussen de daardoor ontstane leemtes manoeuvreerden. Ik liet me ondertussen naast haar op bed neerzakken.
‘M’n galblaas zat ½ vol. Met 1 grote steen. Maar ik heb ’t niet gezien. Dat mocht in dat ziekenhuis niet. Die chirurg wilde van wel, maar in dat ziekenhuis vonden ze dat onhygiënisch.’
‘Wat lullig,’ zei ik terwijl ik me een juiste houding ordende, rug tegen kussen, lichaam schuin, schoenen buitenboord, ‘dat is nou juist een manier om zo’n operatie te verwerken, lijkt me. Kan je afscheid nemen van iets wat je tijden heeft dwars gezeten.’
‘Ik had medisch psycholoog moeten worden,’ dacht ik.
‘Precies,’ zei Rachel.
‘Zie je,’ dacht ik.

‘& Nou ben je de hele dag blaadjes aan ’t lezen?’ vroeg ik.
‘Nou, ik slaap vooral.’
Ik pakte de Elle onder de Flair vandaan.
‘’t Zijn allemaal plaatjes,’ constateerde ik.
‘Toch vind ik de Elle prettiger,’ zei Rachel.
Snel pakte ik de Flair erbij. Kijken waarom.
‘Flair is meer vrouwengebabbel,’ legde Rachel uit. ‘Staan meer verhaaltjes over problemen bij vrouwen in. Elle neemt de vrouwen wat serieuzer.’
‘Maar ’t zijn van die nietszeggende plaatjes,’ bracht ik er tegenin. ‘’t Gaat alleen maar om de mooi.’
‘Da’s leuk om in te bladeren. Ik kan me nu toch niet concentreren.’
‘Oh, kijk! Een test.’

Ik bleek een stuk minder vrouwelijk te zijn dan ik dacht.
‘Mijn EQ is voor mannen zelfs laag,’ liet ik Rachel zien.
‘Maar je herkent wel veel gelaatsuitdrukkingen volgens dat andere gedeelte van de test,’ zei zij. ‘Dat konden toch vooral vrouwen?’
‘Ja, dat dan weer wel. Maar m’n SQ is ook niet zo best. Wat is dat eigenlijk?’
Ik las even verder.
‘Dit is ook een test die je samen met je partner moet doen,’ las ik. ‘Dan kan je zien hoe mannelijk of vrouwelijk je partner is.’
Ik keerde m’n hoofd naar opzij.
‘Ik heb helemaal geen partner. Deze test is eigenlijk niet voor mij bestemd.’
Ik grinnikte.
‘Ze houden ook nooit rekening met vrijgezellen, die vrouwenbladen. Zeker niet met mannelijke vrijgezellen.’
‘Geen grappige opmerkingen maken,’ waarschuwde Rachel me, ‘ik mag niet lachen.’
Oja, ik was hier niet om te spelen met de spulletjes van de zieke, realiseerde ik me.
Rachel keek strak, maar ik zag haar ogen twinkelen. Ik grinnikte nog even door. Keek naar de antwoorden die ik omcirkeld had.

‘Ik moet maar weer ‘ns gaan,’ zei ik.
‘Ja, bedankt dat je even langs was.’
‘Ach, je moet maar denken: ’t was puur eigenbelang,’ grapte ik.
Ik probeerde echter m’n gezicht meteen weer glad te trekken. Rekening houden met de pijntjes van de zieke die niet mocht lachen.
‘Hoezo?’
‘Ik heb weer veel opgedaan vanmiddag.’

Ik weet nu hoe een galblaas wordt verwijderd in Zijperspace.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *