Categorie: zijperpost

Presentatie van een tovenaarsleerling in Zijperspace

Ik wil u even tonen wat voor toverspreuken ik al machtig ben. Toverspreuken die ik kan gebruiken om u Zijperspace op een illustratieve, ontspannende, maar bovenal aangename wijze voor te schotelen.

Ik wist zelf niet dat ik ‘t in me had, vandaag precies 3 maanden geleden. Dingen die me interesseren, neem ik zeer snel dmv hyperfocus tot me, maar als op een bepaald gebied m’n aandacht niet ligt, dan kan ik me nog zo concentreren op de stof, maar ‘t studie-materiaal dringt dan niet tot me door. Ik ging ervan uit dat dat ook ‘t geval zou zijn mbt website. Integendeel, zoals blijkt.

Speciaal voor deze presentatie heb ik gebruik gemaakt van ‘t plaatje van de 10-tjes website. Meer dan een jaar geleden schreef ik daar korte verhaaltjes over hoe een 10-tje mij in handen was gekomen. Onzin ten top, wat mij motiveerde m’n eigen onzin daar bot te vieren.
Dankzij ‘t fanatisme dat ik altijd met me meedraag verkreeg ik al snel een koppositie in de Big Spenders-lijst. Hoewel ik dermate veel inbracht dat ik onmogelijk ingehaald kon worden door andere deelnemers, ging ‘t mij vooral om de verhaaltjes die ik bij ‘t invoeren van aangetroffen 10-tjes toevoegde.
‘t Doet me dan ook genoegen u te kunnen tonen (u bereikt dit door met de cursor over Frans Hals te bewegen, als dat al niet per ongeluk gebeurd is) dat 1 van m’n verhaaltjes gehonoreerd is als een origineel verhaal (overigens vind ik ‘m zelf wel erg flauw; ik heb betere geproduceerd).

Deze toverspreuk zou ik zeer vervelend vinden als mijn muiscursor er ‘t slachtoffer van zou worden, maar ‘t is nu eenmaal een presentatie van m’n kunsten. Ik hoop dat men begrip heeft voor ‘t inbrengen van deze truuk (& maak een lichte buiging). Verder wil ik u er nog even op attenderen dat ‘t voor mij sinds kort ook mogelijk is tekst náást een plaatje te zetten. Dit had ik een maand geleden nog niet voor mogelijk gehouden.

Omdat we Frans Hals binnenkort minder te zien zullen krijgen, leek ‘t me nuttig hem voor m’n doeleinden te gebruiken

Nou dacht ik eigenlijk u nog meer toverkunsten te kunnen presenteren, maar ik ben ‘t even kwijt (ik ben overigens nog op zoek naar een truuk om illustraties kleiner op m’n blog te krijgen dan dat ‘t op de originele website getoond wordt).
Ik hoop u hiermee al aardig geëntertaind te hebben.

Zo niet, dan is ‘t beter te blijven schrijven in Zijperspace.

‘t Moet een wervelende show zijn geweest.
Woest & onstuimig, maar met een eeuwige joie de vivre-lach op de lippen, stormden we door de kroeg. Menig schouder, barkruk, of brandende peuk werd daarbij niet ontzien; alles ging opzij of werd gedwongen door ons onbesuisd slingeren in de niet aflatende roes van elkaar meesleuren tot ‘t uiterste.
& Blauw was ons liefdeslied, waarbij ‘t begrip ‘ontzag voor je medemens’ niet meer bestond. We rolden 3 maanden lang over de vloer, door de straat, over de dijk, de duinen, of de bospaden. Niets kon ons stoppen, behalve wijzelf.
& Blauw was onze huid, verloren de roze gloed van onnozelheid. Verwoestend blauw: een topsporter zou de verwondingen niet kunnen dragen. Tenslotte waren wij slechts amateurs.

& Dat zijn we gebleven in Zijperspace.

Charis geeft zich bloot

Ter gelegenheid van mijn een jarig bestaan zal ik om 12 uur precies voor jullie uit de kleren gaan.
14 december 2001 – 23.11

Het staat er echt. & Tuurlijk bedoelt ze natuurlijk iets anders of neemt ze de boel in de maling, maar ik ga toch kijken.

Want Zijperspace is groot geworden door de niet aflatende nieuwsgierigheid naar wat zal komen.

Update: Ik was er natuurlijk niet om 12 uur. Pas om 00.11 keek ik weer. Maar ik heb ‘t idee dat ik wel gelijk had.

2e Update: Blijkt ze ‘t pas voor morgenmiddag gepland te hebben. Ik trap er vast nog 1 keer in. In die zin, dat ik wil zien wat de grap is, maar dan moet ‘t ophouden met kijkcijfer-scoren.

‘t Heeft zo z’n redenen dat ik ‘t deed, maar ‘t is toch vreemd te constateren dat ik juist op de tot nu toe koudste dag van ‘t seizoen voor ‘t 1st in m’n keuken m’n maaltijd ga zitten verorberen.

& De keuken staat bloot aan de extreme invloeden van buiten Zijperspace.

(met dank aan Gien).
Ok. Dan ben ik een banaan. Maakt me niet zoveel uit. Misschien zelfs wel leuk.

Maar ik vind ‘t verschrikkelijk storend dat er staat: ‘Your make your friends laugh.’ Kunnen ze dan nogeneens fatsoenlijk Engels schrijven & moeten non-native-speakers ze daar op wijzen. ‘t Ontsiert mijn blog!

Nu zullen mensen zeggen: had ‘t dan niet geplaatst. Maar ik plaats nou eenmaal elke test die ik invul. (Behalve die van gisteravond dan, waarbij ik een hond bleek te zijn in een kattentest; niet omdat mij dat niet beviel, maar vanwege ‘t feit dat doordat ik een tikfout maakte alle tekst van m’n blog in bold veranderde & ik plots niet meer ‘t zelfde resultaat uit de test kon krijgen).

Zijperspace is in ieder geval weer genoeg doorgemeten voor een week.

Er is iemand zo lief geweest een site mbt tot lief-zijn & blog-zijn te creëren. Ik snap weliswaar de geluidjes niet die weerklinken bij aankomst aldaar, maar alle bloggers die de bloem van Ramon geplaatst hebben zijn gelinkt, waarbij tevens aangegeven wordt dat ‘t eigenlijk om een halfopen source gaat, waar gelinkte bloggers gebruik van kunnen maken.

Dat zal dan wel; waarschijnlijk toch niet aan mij besteed, dit soort techniek. Maar gedichtjes suggereren met ‘t thema ‘lief’ is dat misschien wel. Wat vindt u bijv van Het pad van de liefde? Een AVRO-Candlelight-stem is hier wel noodzakelijk. Zoals de stem die tegenwoordig schijnt te weerklinken op sky-radio, waarbij, bij ‘t noemen van de naam die de stem vergezelt, mensen spontaan de neiging krijgen ‘om dingen in elkaar te meppen’. Met een beetje moeite kan ik u daar een goede interpretatie van geven met wat zwoel gevoel, helaas weet ik niet hoe je dat online moet zetten.

We zijn al aan ‘t oefenen met donkerbruin voorlezen in Zijperspace.

Is ‘t geweten van Nederland gestopt met bloggen?

Of heeft Zijperspace een verkeerde connectie?
Update: Inmiddels niet meer.

Overigens ben ik al een tijdje op de hoogte van ‘t feit dat ik een stokje dien te behandelen & doorgeven zoals ‘t hoort.

Er vindt echter een grote herstructurering plaats van Zijperspace.
(maar morgen hebben we een vrije dag).

Een spannend moment.

Ik moet opnieuw een poging wagen flixonase m’n neus in te brengen. ‘t Is geen prettig gevoel de hele nacht niet door de neus te kunnen ademhalen & midden in de nacht wakker te worden vanwege een tong die vastgeplakt zit aan de mondholte. Dus dient ‘t spul zo diep mogelijk ‘t gangenstelsel achter m’n aangezicht (overdreven voorstelling natuurlijk van iets wat ik me niet kan voorstellen van m’n eigen lichaam: ”t zal er wel ingewikkelder uitzien dan de buitenste laag lijkt te verbeelden’) gestuurd te worden.

De oorzaak van ‘t ongelukje van afgelopen middag is echter nog steeds aanwezig. Doordat ik m’n vinger sneed aan een glassplinter, was ik gedwongen een pleister te dragen (kent u dat: ‘t randje van de snee blijft overal aan haken), waardoor de bewuste middelvinger niet volledige grip op de spuitknop had. Die glipte dus los bij de poging ‘t vocht de achterkant van m’n neusholte te laten bereiken, waardoor de tuit van ‘t flesje pardoes tegen de binnenkant van m’n neusschot aanschoot, gevolgd door de buitenkant van m’n hand.

Bij gebrek aan pleisters, zoals bleek bij thuiskomst, heb ik leukoplast op m’n middelvinger bevestigd.

We zijn nu aangekomen in de leukoplast-testfase in Zijperspace.

Marlies kwam vandaag een levering brengen. Bij binnenkomst zei ze: ‘Als ik je blog net gelezen heb, heb ik ‘t gevoel dat ik je niet gedag hoef te zeggen.’
Zij werkte vroeger op dezelfde plek, maar vlak voordat ik erbij kwam, had ze besloten haar eigen groothandeltje te beginnen. Volgens haar maakte zij toendertijd minder mee: ‘Wat jij allemaal meemaakt gebeurde bij mij nou nooit. Of misschien zie jij meer.’ Hoewel ze soortgelijke figuren als Westmalle & Alfa wel had zien lopen.
Marlies ging verder met ‘t lossen van haar wagen. Op ‘t moment van haar herbeginnen, kwam Westmalle binnen voor z’n 1e portie. ‘Een Westmalle?’ vroeg ik, zodat Marlies ‘t nog net kon horen.
Westmalle z’n hoofd stond op dat moment niet naar grapjes die ik aan ‘t uitwisselen was. Hij had zorgen: hij had geld.
‘Als je geld hebt, dan heb je vrienden.’ Z’n uitkering was net gearriveerd, iedereen voor de AH bleek ervan op de hoogte te zijn & al die iedereen bleek geld nodig te hebben.
‘Ik heb helemaal geen vrienden.’ Hij was met verkeerde dingen bezig, hij gebruikte de verkeerde spullen, maar de verkeerde mensen wilde hij niet z’n vrienden noemen. Als hij ook maar 1 kans kreeg, dan zou hij naar ‘t buitenland gaan & opnieuw beginnen.
‘Als je me op een gegeven moment niet meer ziet, dan zit ik in Pakistan,’ waarbij hij een lach met zelfspot niet kon onderdrukken.
Een uur later kwam-ie met een grote bos bloemen voor een dame aanzetten. Of ik misschien een kaartje had om er aan te plakken.
‘Ach, ik weet niet waarom ik ze geef,’ vergoelijkte hij alweer ‘t gebaar, ‘Ik moest ze gewoon kopen voor haar.’
‘Zeg dan dat je van ‘r houdt,’ is ‘t commentaar van z’n metgezel.
‘Nee, dat moet je niet zeggen als je de bloemen geeft. Dat moet een vrouw uit andere dingen begrijpen.’
Oh ja, en een Westmalle. ‘Want een alcoholist, die heeft altijd mist, & ligt snel in de kist,’ besloot hij al improviserend ons treffen van vandaag.

Zo gebeurt er af & toe ‘ns wat in Zijperspace.