Cursus Lijfloggen: Deel 4

Maximaliseer!

Haal het onderste uit de kan. Gedraag je niet zoals die mensen die denken dat het zin heeft het laatste beetje bier in ’t glas te laten staan. Je hebt voor het gehele pakket betaald, waarom er niet geheel en al van profiteren? Er wordt al te veel weggegooid wat net zo goed gebruikt had kunnen worden. Bergen afval hadden mensen kunnen consumeren, maar vonden een voortijdig einde om slechts nog te dienen als vulling van heuvels aarde, in een enkel geval hergebruik.

Ik ben zelf een groot voorstander van het leeglikken van de pan. Met de vinger diep weg schrapen. Wat zich in de pan bevindt nadat deze zogenaamd is leeg gelepeld, lijkt mij immer aantrekkelijker dan hetgeen zich uiteindelijk op mijn bord heeft laten scheppen. Restjes vlees, een vettig laagje saus, kruimeltjes gehakt plakkend tegen de panwand, druipende jus; dat alles lijkt zich verleidelijker voor te schotelen als het in minieme resthoeveelheid toont dan dat het in grote hoeveelheid gestort ligt op m’n bord. Het overschot lijkt zich in mijn ogen beter te presenteren dan het groter geheel.

Misschien een overblijfsel van mijn opvoeding. Vooral het gedeelte van de opvoeding waar mijn vader verantwoordelijk voor was. Die vroeg altijd een uur voor aanvang van de avondmaaltijd of er nog een kliekje van gister was. Dat werd dan in een klein pannetje op een laag pitje opgewarmd. Het deerde mijn vader niet als daarbij enige aangebrande stukken voedsel zich voordeden; dat vergrootte eerder zijn pret, dan proefde hij tenminste dat het een kliekje van de dag ervoor was. Meermaals probeerde mijn moeder hem ervan te overtuigen dat een opnieuw opgewarmde maaltijd minder vitamines bevatte dan de verse maaltijd die de rest van de familie at, maar de boodschap leek mijn vader niet te bereiken. Telkens weer liet hij aan het eind van de maaltijd vol enthousiasme merken dat hij zich verheugde over het feit dat er iets was overgebleven wat hem de volgende dag voorgeschoteld kon worden. Mijn vaders maaltijden stonden meestentijds afgedekt in de koelkast te wachten. Die van ons werd vers bereid.

Het zou wel door de oorlog komen, dachten wij kinderen toen. Maar aan het eind van het maal ontstond er tussen de broers vaak een mondeling gevecht over wie de pan mocht leeglikken. Mijn moeder beslechtte de ruzie dan. Zij kwam zelf uit een groot gezin, waarin elke cent ten volle benut moest worden. Ze koos iemand uit, met bijbehorende vingers, en de volgende dag was een ander aan de beurt.

Waarmee ik maar bedoel te zeggen: haal er uit wat er in zit. Profiteer ervan als iets zich voordoet.

Een sneetje in de vinger waarvan je de oorzaak niet weet? Onderneem een zoektocht, probeer een verklaring te vinden. Waar ligt de leemte in je geheugen? Heb je even niet goed opgelet? Wat zijn de mogelijke verklaringen?

Een blauw scheenbeen levert een veelheid aan materiaal dat zijn weerga niet kent. Men kan vertellen hoe men een trap poogde te bestijgen, om derhalve een fraai plaatje aan de muur te kunnen bevestigen, maar afgeleid werd door het kreunend geluid bij de buurvrouw, waardoor men de voet verkeerd plaatste. Men kan verhalen over het voorval waarbij men vol enthousiasme op de vriendin kwam aanlopen, geen rekening hield met de oneffenheden van de door de mens ingerichte en ontworpen wereld, en zodoende languit in de goot haar begroeting in ontvangst moest nemen, waarbij zij abusievelijk één van haar naaldhakken verkeerd plaatste.

Elke deeltje van het lichaam kan aanleiding geven tot een verhaal, een stukje tekst. De details vertellen vaak meer dan het groter geheel. Ook al lijkt het vaak dat alsof er minder vitamines in zitten.

Ikzelf probeer me, bij aanschouwing van m’n bont en blauwe scheenbeen (ik heb een gevoelige huid, maak ik mezelf steeds weer wijs), elke keer voor te houden dat er iets zeer belangrijks is gebeurd, wat ik me toch zeker wel moet zien te herinneren. Het ziet er namelijk zeer belangrijk uit. Een landschap van putten en deuken, gevormd langs blauwe en gele lijnen die het reliëf lijken te benadrukken, omgeven door krommende, toch wel enigszins mannelijke haartjes, die het wit van de ‘gezonde’ huid nog even als zijnde extra ongezond proberen te benadrukken.

Het aanschouwen van die witte benen doet me denken aan het vroegere klasgenootje, die mij steeds weer tijdens gymles probeerde te kleineren door over mijn ‘vlooienbenen’ te beginnen. In een gymzaal gevuld met leeftijdsgenoten, bruingebrande benen, stevige onderstellen, met nergens anders knokige knieën te ontdekken dan die van mezelf. Knokigheid werd geaccentueerd door de melkwitheid van de ondergrond, waar vaag dunne blauwe adertjes doorheen schenen. Vanaf die tijd durfde ik me slechts op de verplichte gym-uren te vertonen in korte broek. Alleen omdat het moest. Mijn verwondingen aan de scheenbenen lieten zich voor de rest slechts aan mij zien, aan het eind van de dag, bij het verwijderen van mijn eeuwige lange broek.

Maar telkens weer weet ik niet te achterhalen waar deze of gene blauwe plek zijn oorsprong heeft gevonden. Hoe iets dat schade berokkent door mijn broek heeft weten door te dringen. Ik weet geen andere oorzaak te vinden dan dat ik bij het sjouwen van kratjes tegen een nog stilstaand kratje ben opgebotst. Weinig heroïsch, weinig stof tot nadenken, maar daarom nog niet een reden om het te verzwijgen. Met de juiste zinnen om de blauwe plek heen verzameld wordt het vanzelf een tekst die meer over mij zegt dan de mond die zwijgt.

We willen tenslotte een lijflog vullen. Dan dient er ook materiaal te zijn. Put dus uit elke oneffenheid van je lichaam. Dat wat anders is dan de bedoeling van onze lieve heer bij de schepping is een verhaal op zich, juist omdat het anders is. Haal dat verhaal tevoorschijn.

Huiswerk: Aanschouw de onderkant van één van je twee benen en beschrijf alles dat je te binnen schiet bij het al of niet ontbreken van een blauwe plek aldaar.

(Deel 0 staat hier, als introductie op wat ik 50 afleveringen lang heb volgehouden te schrijven voor ‘t weblogmagazine about:blank, maar verloren was gewaand. Deel 1 & Deel 3 [daar kan je ook lezen wat er aan de hand is met Deel 2] zijn al herverschenen alhier. De komende tijd zal ik de rest van ‘t materiaal dat ik ondertussen geheel heb teruggevonden alsnog hier gaan publiceren.)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *