‘t Is niet m’n gewoonte om zo plompverloren te linken, maar ik lag blauw van ‘t lachen om de kinders van Claver. Dus de rest moet er ook aan geloven.
De tijdelijke uitvinding van de linkdump heeft plaatsgevonden in Zijperspace.
(u merkt ‘t wellicht al: die jongen is dat niet gewend)
1 Dagdeel te laat de was draaien, doet je beseffen, bij ‘t aanschouwen van ‘tgeen je tevoorschijn haalt van achter uit ‘t onderbroekenrekje, waarom je 1 jaar geleden besloten hebt een nieuwe voorraad aan te leggen.
Er zijn bepaalde dingen die nog even moeten hangen in Zijperspace.
Ze vroegen of ik muziek wilde draaien op de zaterdagavond in ‘t jongerencentrum.
& Of ik dat wilde! Kon ik aan iedereen goede plaatjes laten horen, ipv dat we aangewezen waren op die immer doordraaiende duffe disko in andere gelegenheden. & Ik kreeg nog wel een hele zaal tot m’n beschikking, dus ik kon ‘t met een paar lichtjes net zo goed een alternatieve disko noemen.
Ik mocht alles draaien wat ik wilde, als ‘t maar enigszins dansbaar was. Men snakte blijkbaar naar iets anders, want allengs werd ‘t drukker. Ook al trad er geen band op, op zaterdagavond trok mijn disko evengoed een volle dansvloer.
‘Upside down’ aan ‘t eind van de avond jaagde weliswaar een groot gedeelte van ‘t publiek al naar beneden (perfekte afsluiting: iedereen tevreden), maar ondanks dat ‘t op ‘t hoogste volume-nivo stond die de P.A. kon dragen, bleven er altijd een man of 10 van m’n laatste toegift voor de zaterdagnacht genieten.
Nasuffend, wachelend op de lawaaidoos van de Chain, achteroverhellend, vooroverschuivend, ogen dicht, lichten aan, klaar voor de diepte van de nacht. Die nog een uur langer duurde in de rest van uitgaand Den Helder.
& Zijperspace was euforisch.
Als Westmalle iets op z’n hart heeft, praat-ie wel.
‘Hebben ze ‘t voor de Albert Heijn schoongeveegd?’ vraag ik ‘m.
‘Ja, man. Als je wist wat ik af & toe zie. Sommige mensen laten zich alles verkopen. Hebben ze heroïne gekocht waar allerlei troep in vermengd zit. Spuiten ze gewoon naar binnen. Ik spuit niet, want ik wil m’n huid gaaf houden.’ Hij laat kort z’n handen zien, als om ‘t te tonen, (zou-ie bedoelen dat je ‘t ook via je handen kan inbrengen) & staart even nadenkend voor zich uit.
‘Maar die lui spuiten dat foute spul zo hun aders in. Ze komen niet in opstand. Je kan mensen die zulk spul verkopen aanklagen voor poging tot doodslag. Maar dat durven ze niet, ook al hebben ze suiker in hun bloed staan spuiten. Ik heb net met 1tje staan praten; hij ziet er niet uit, maar doet niks.’
Westmalle staat op ‘t punt naar buiten te gaan. Ik weet dat er nog iets komt, want zo werkt dat bij Westmalle: hij blijft ‘t gevoel hebben nog niet alles kwijt te zijn.
‘Maar sorry, jij vraagt over Willem & Maxima & ik kan alleen maar over dit soort dingen praten. Ja, er zijn ergere zaken die me bezig moeten houden.’
Hij pakt de deurklink vast: ‘Ik zie je wel over een paar weken, want mij krijgen ze ook wel weggeveegd.’
In Zijperspace wordt de grote schoonmaak anders aangepakt.
Juansi had er zelf blijkbaar niet zo’n zin in, maar de katten des te meer, mogen we opmaken uit zijn verslag. Juansi hoeft zich nergens voor te schamen, want Ramon blijkt een nog grotere hekel aan ‘t verschijnsel boodschappen te hebben, & bovendien, zeker in Nederland bivakkerend, geen vergaande mededelingen te willen doen over z’n privé-leven. Maar zelfs een stokje wil-ie wel gebruiken om wat xtra aandacht te verkrijgen voor z’n radio-verschijnen, vandaar dat-ie ‘m naar z’n host in de ether heeft verzonden.
Nu maar hopen dat toespraken gehouden in & stokjes geworpen vanuit Zijperspace in de ether geaccepteerd worden.
(& ook opvallen)
Omdat dít in z’n orenschijnlijke nietszeggendheid zo’n oogstrelende schoonheid kan veroorzaken in ‘s mensens geest. Omdat ik kan genieten van een simpele ‘grum’, ‘iesch’, ‘diolabimili’ & niet meer denk aan een diepere betekenis. Die diepere betekenis zal me m’n reet roesten. Dit is ‘ervaren’.
Net als enkele onverlaten menen te mogen beweren dat men mensen mag verwijten met iets onzinnigs bezig te zijn, als op een weblog/site aandacht wordt besteed aan welke boodschappen zijn gehaald, of men beschrijft dat men in de rij voor de kassa heeft gestaan. Alsof er een kwaliteits-criterium gehandhaafd moet worden, vanwege ‘t feit dat men zegt een weblog te vullen.
Want ‘t zeggen van iets mag op zich al genoeg zijn voor enig persoon. Men moet z’n eigen criteria aanleggen voor ‘t plaatsen van een stuk tekst of andersoortig materiaal. Dus welke onzinnigheid ook, in andermans ogen; ‘t moet geplaatst kunnen worden, want de gedachte & ‘t geschrevene zijn eigendom van de blogger.
& Dan gaat ‘t misschien slechts over de vulling van een boodschappenkarretje, ‘t gekeuvel, gepeins, de moeilijkheden, de tekortkomingen of wat dies meer zij plaatsvindend of opkomend in de geest van een blogger terwijl deze in de rij staat, zogauw gepubliceerd heeft de lezer de gunst ontvangen er deelgenoot van te worden.
Als die onzinnigheid op zo’n manier wordt gepresenteerd zoals Jaap Blonk bij bovengelinkt geluidsfragment, dan geniet ik, maar zelfs dat is geen perse moeten.
En wat is onzinnigheid nog in Zijperspace?
(op de melodie van ‘ellenlange verhalen’)
Ik heb er meer dan 10.000!
Ik heb er meer dan 10.000, holadiheeholadiho,
ik heb er meer dan tienduiuiuiuiuiuiuiuiuzend,
ik heb er meer dan 10
(van 1000 wel te verstaan).
& Voorgaande herhalen we nog ‘n keer!
Maar hoe moet je dat vieren in Zijperspace?
(wie was: 22 januari 23:02 Wanadoo, Nederland? dit ivm de onnodige statistieken)
Op de vragen op welke datum, welk jaar hij trouwde & gedurende welke jaren de oorlog zich afspeelde, wist m’n vader niet zo snel een antwoord te geven.
M’n vader wist de neuroloog wel in te lichten waar & wanneer-ie in dienst had gezeten.
Ik probeer me voor te stellen hoe m’n vader zich voelde op ‘t moment dat-ie geen antwoord wist op ogenschijnlijk simpele vragen. Haal me de situatie voor de geest, waarbij ik lichtelijk aangeschoten niet meer de naam wist te herinneren van degeen waarmee ik aan de praat was. & Hoe hard ik ‘t ook m’n best deed alle uithoeken van m’n memorie af te speuren, ‘t leek alleen maar dieper weg te zakken.
& Dat moet ik dan zien te kombineren met de wetenschap dat die kennis misschien wel nooit meer spontaan tevoorschijn zal komen. & ‘t Gevoel ooit een perfekt werkend gereedschap tot je beschikking te hebben gehad, dat je je geheugen noemde. & Zelfs ‘t woord ‘geheugen’ lijkt een vage witte stip aan ‘t eind van de horizon.
& Dat dan ook nog verbinden aan ‘t geloof dat je zonder je vrouw waarschijnlijk niet meer zou weten wat je wereld is, als de getallen al niet meer jouw eigendom zijn.
De neuroloog bevestigde dat m’n moeder een goed besluit had genomen door m’n vader niet meer de sterke pillen te laten slikken, want die zouden wel eens de toegenomen verwardheid van m’n vader hebben kunnen veroorzaakt.
Nu is ‘t een kwestie van afwachten wat ‘t resultaat van ‘t stoppen zal zijn.
We wachten in Zijperspace, op enig effekt.
‘t Blijft fascineren. Waarschijnlijk vooral omdat ik er geen deel van uitmaak, maar wel op de 1e rij zit bij ‘t aanschouwen van hun dagelijkse gedragingen.
Hoe ze geheimzinnig met iemand oplopen, ‘m plots een hand geven, weer omdraaien, & op de terugweg te ongeduldig & wantrouwend zijn om niet naar de binnengehaalde buit te kijken.
Of hoe ze naar elkaar lopen te schreeuwen, omdat 1 van hen blijkbaar zich bedrogen velt, waardoor geen enkele toerist meer aan de overkant van de straat durft te lopen & soms een enkele fiets ‘t moet bekopen.
Of wat de gradatie van verslaving/aftakeling is, af te lezen aan de ingevallen wangen, dofffe uitpuilende ogen, gekromde schouders, ongeschoren wangen, nerveus spiedende blikkken.
Ik maak er geen deel van uit, zie ze slechts voorbijschuiven, of een enkele keer bij mij naar binnen wippen op ‘t moment dat ze behoefte aan bier of een kleinere munteenheid hebben, voor ‘t betalen van hun dope.
Ik weet dus nooit precies wat er aan de hand is; weet ook niet wie wat gebruikt.
Hoewel er veel valt af te lezen aan opgezwollen handen, onrustige ogen, sterk wisselende stemmingen, schuchterheid dan wel overdreven openheid.
Naarmate ik meer over ‘t hoe & waarom van hun gedrag te weten ben gekomen, doordat ik ze een paar dagen per week meemaak, ben ik ook meer sympathie voor enkelen gaan voelen. Lang niet allen, want er blijven hufters tussen zitten. Maar ook verhalen van hufters zijn interessant.
Dus blijf ik gadeslaan, observeren.
Vandaag valt er echter niet zoveel te observeren, naar alle waarschijnlijkheid. Men is begonnen aan ‘t schoonvegen van de Albert Heijn; letterlijk & figuurlijk.
Verwijderd, want ‘t straatbeeld mogelijk ontsierend tijdens huwelijk: posters van komende evenementen, graffitti, zwerfvuil, daklozen, junks, pillenslikkers & alcoholisten.
Er gaat een saaie tijd aanbreken in Zijperspace.
M’n leven zal niet zo bijzonder zijn in vele ogen, maar met enige trots kan ik wel vermelden dat m’n blog interessant genoeg voor Jeronimo is om ‘t in de samenvatting van zijn wederwaardigheden van gister op te nemen. Ik ben blij dat ik zo’n grote rol in iemands leven kan vervullen.
& Ik zeg u, & wil ‘t blijven herhalen, Zijperspace heeft nut.
