Zijperspace

Laatste nieuws

De Zijper Space WWW-pagina’s zijn vanaf 31 december 1997 bevroren.

Da’s lang gelee &, ter geruststelling, niet van toepassing op Zijperspace.

Het is niet toegestaan het logo van de Zijpe, artikelen en/of foto’s, dan wel gehele Zijper WWW-pagina’s op te slaan op een andere systeem dan de Zijper WWW-server, zonder voorafgaande toestemming van de Zijper Space webmaster.

We lopen dus al enige tijd risico een bekeuring aan onze broek te krijgen, maar we roeren ons niet & hopen dat ‘t niet opgemerkt wordt.

Het is de bedoeling dat de Zijper WWW-pagina’s gedurende 1997 wekelijks worden onderhouden.

Die frequentie hebben we omhooggeschroefd.

Zodra er meer nieuws is zal dat vanzelfsprekend op deze pagina bekend worden gemaakt.

Dat lijkt ons ondertussen meer van toepassing op Zijperspace.

Na 4 uur slaap word ik wakker in ‘t echte nieuwe jaar. In ‘t echte nieuwe jaar van niets veranderd. Dezelfde troep van kleren & tijdschriften op de banken & stoelen. Dezelfde opengeslagen boeken op stapels. Dezelfde kladblaadjes -niet weggooien, onontbeerlijke info- gedrapeerd rondom m’n comp.

Ik ben nu nog hard, emotieloos, want nog slaapdronken & klaarwakker. Dat zal wel veranderen in de loop van deze broodnodige rustdag. Ik loop m’n blog nog ‘ns door & zie de 1e nevels al optrekken. Beter nog ff een uuurtje in bed liggen met een boek.

‘t Boek heb ik niet nodig: m’n ogen hangen. ‘t Geluid van de vuilniswagen sust me nog verder weg. Ik voel dat ik zo weer in slaap ga vallen.

½ 10: De telefoon gaat. Ik weet wie ‘t is.
M’n stem is nog roestiger dan vannacht: ‘Met Ton.’
‘Met Kaspar.’
‘Je wilt de agenda.’
‘Ja.’
‘Ik kom ‘m meteen brengen.’

20 Minuten later overhandig ik ‘m. Afgelopen nacht me meermaals af zitten vragen hoe hij zou reageren & hoe ‘t te verklaren. De meest stomme smoesjes & omzeilende antwoorden zijn de revu gepasseerd.
‘Maar wat bezielt je nou om de agenda mee naar huis te nemen?’
‘Oh, ik moest iets overschrijven. Da’s alles.’
Zo: de waarheid. Daar heeft-ie niet van terug. Met een lach zegt-ie me gedag.

Ik besluit niet meer te gaan slapen. Geld uitgeven of op de bank zetten. De beste methode om de slapend slepende emoties nog even te onderdrukken.

Nieuw, Nieuw, Nieuw in Zijperspace.

We zijn weer herbegonnen. Een nieuw jaar. Ik ben aan ‘t eind van de dag, & van m’n latijn bovendien. 1000-en zoenen & handdrukken hebben me de dag doorgeholpen. Rest me nog al m’n collega’s een lekkere knuf te geven voor ‘t groot plezier dat ik dankzij hen met dit werk afgelopen jaar heb gehad.
Ton.
Nou nou Ton. Welk een lovende woorden!
Van mij ook alle liefs voor iedereen. Dat het een goed jaar mag worden
Groeten zoenen!!!
Joke.
Iedereen veel plezier in 2002!!!
Arie.
Volgend jaar kom ik weer!
Rob.
Ik ben moe. Maar het was leuk. En het was ‘t waard.
XXX
Saskia.
Komen jullie morgen bij me een pilske drinken?
Is gezellig!
Roen.
Nou Ton, komt er nog wat van?!!
Myr.
Ome Sander mist eenieder en zegt okleleiewop knap werk. Leg dat maar eens uit!
Sander.
Tot februari. Doei.
Peet.
‘t Gaat een heel mooi jaar worden, dat 2001! Voor iedereen, hoop ik.
Janneke.
Hoi. Ja, wie ben ik.
Ik ben de gene die met Myrte loopt. Het ij is voor mij een plek waar ik het ij heb leren drinken., zatte, ja, dat is wel het lekkerst wat er is op M na.
Marcel.
Ik von der geen flikker aan. Homo’s.
Herm Jan.
Ik ben blij dat Rob geen poep heeft gelaten. Verder ga ik in de atlas kijken waar de tering ligt. Ik zit hier kuin aan.
Vonneke.
Dat het hier fijn is om te werken heb ik bemerkt. Dat het ook dronken mocht bedank ik jullie voor.
Hendrik.
Jajaja!! Veel plezier.
Myrte.

Dit is een traditie. Aan’t eind van 1 januari vullen we de 1e pagina’s van de nieuwe agenda met dit soort boodschappen. Ik word van dat soort momenten (verschrikkelijk hard gewerkt, met verschrikkelijk veel lol, met verschrikkelijk veel mensen in de tent, met een verschrikkelijk hard abrupt eind, met een gelukzalig zachte opvang door ‘t gezelschap van al je collega’s) dramatisch emotioneel. Dat mag de rest niet merken. Maar bij de agenda moet ik mezelf laten gaan; moet een deel van de waarheid op papier (waarbij we de knuf gejat hebben van iemand die we ook niet kwijt willen).

& Broodnuchter drinken we nog een bier of 10 in Zijperspace.

Op dagen dat ik moet werken, heb ik er geen tijd voor, want nog zoveel andere dingen te doen. Op dagen dat ik vrij ben, wil ik van die vrijheid profiteren. Op dagen dat ‘t nou eindelijk toch ‘ns moet gebeuren, baal ik er van, want ik wil me niet laten dwingen.

& Plotseling is ‘t gebeurd in Zijperspace.

Gemakshalve denk ik dat ‘t aan de tijd van ‘t jaar ligt. Word je aan ‘t eind van ‘t jaar bijna traditioneel op de hoogte gebracht van ‘t overlijden van de vele bekende mensen via de media, in Weblogland lijkt de spanning van de feestdagen er toe te leiden dat div bloggers de waarde van hun blog heroverwegen & besluiten ‘t toetsenbord terzijde te schuiven.
Dit keer heeft Yannah besloten er een punt achter te zetten.

Voorlopig hoeft u dat niet van mij te verwachten. Hoewel er van de week de opmerking over mij werd gemaakt dat ik vaak lijk te twijfelen & ik daarop antwoordde dat ik altijd twijfel, ben ik van plan om ‘t nog zeker 99 dagen vol te houden.

In die tijd zal ik trachten de beelden te rapen uit achterafsteegjes & te verwoorden welke donkertes & onverwachte schijnsels daar ‘t bestaan zin geven; zwaar & zwichtend leven; wegduiken & tevoorschijn springen; de afgronden zoeken & langs de rand balanceren, hoogtevrees koesterend; bedremmeld zwijgen; oeverloos oreren; woorden tekort laten schieten; ootmoedig ten strijde trekken; de berg voor Mohammed gaan halen; fanatisch geobsedeerd verslaafd van ‘t leven genieten; & verslag doen van ‘t waarom, ‘t misschien, ‘t hoe laat, ‘t ooit, ‘t ontegenzeglijke, ‘t plaatsvinden, ‘t niet zijn, ‘t feest & de kuil.

‘t Zal een mooi jaar worden, heb ik me voorgenomen.

Dat wens ik u ook toe vanuit Zijperspace.

Als ik ergens in duik doe ik ‘t ook meteen drastisch diep. Nav een postje van Gaby over Burroughs suggereerde ik dat ‘t mooier was als ‘t verhaal, waar Gaby naar linkte, door Burroughs zelf voorgelezen te krijgen. Waarna ik natuurlijk daar naar op zoek ging.

Ben Burroughs inderdaad tegengekomen.

Maar kwam ook de vocale prestaties van Jaap Blonk tegen. Uit z’n werk ‘leest’ hij ‘der minister I‘ en ‘II‘ voor.

Ik heb ‘m 1 keer zien optreden. In de Kalenderpanden, die ondertussen niet meer bestaan. Hij begon heel rustig met een kort zinnetje, maar bleef die herhalen. Vervolgens vervormen. ‘t Werden op gegeven moment slechts klanken, uitgestoten, opgekotst uit z’n strottehoofd. Z’n hoofd werd roder, z’n lichaam schokkeriger bij z’n eigen ritme. ‘t Werd schreeuwen, gillen van oerklanken, met af & toe een herkenbaar woord.
Ik genoot, lachte, was geschokt, verrukt & verwonderd tegelijk.

Daarom ook nog even zijn uitvoering van de URSONATE van Kurt Schwitters.

‘t Is kerst & men heeft toch tijd zat.

In Zijperspace moet echter gewerkt worden.

Nu, juist nu kan ‘t niet. De zenuwen beginnen te gieren: ik kan me niet net nu beroerd voelen, de dreiging voelen van een ziekte. Dat plakkerig droge gevoel achter in m’n keel ervaren; de zwaarte van m’n ledematen; de trilling van m’n darmen, dat verspreid wordt over de rest van m’n lichaam. Ik wil nog even fit zijn, kunnen meegaan in m’n eigen maalstroom van de 2 komende dagen zwaar leven.

Vanavond vind ik nogeneens zo belangrijk. Op ‘t nieuwjaarsfeest in m’n stamkroeg ken ik ondertussen toch niet meer zoveel mensen die me echt boeien. Slechts een paar staan me echt na. En dan: ‘t duurt meestal enkele uren voordat ik in de stemming raak in een menigte van vage & onbekenden.

M’n lichaam lijkt er niet op voorbereid te zijn, ondanks de enkele dagen training waaraan ik ‘t blootgesteld heb. Juist nu zou ‘t de te verwachten hoeveelheden alcohol met gemak kunnen hebben.

Morgen is ‘t echte feest waar ik op zit te wachten. Net als voor m’n collega’s is 1 januari de dag waar naar toegeleefd wordt, ook al weet iedereen dat je dan toch ‘t gevoel van gister in je lichaam voelt nabeuken. Die 1malige aanwezigheid van muziek brengt mij in een euforische roes, waar ik ‘t hele jaar naar uitkijk. Alleen de leuke klanten lijken die dag langs te komen, & dat blijken er behoorlijk wat te zijn, gemeten naar de nieuwjaarszoenen, de bakken soep, de glazen bier, de mensen achter de tap, de m² per persoon & de onmogelijkheid elkaar te verstaan. Pas in die totaal onoverzichtelijke drukte voel ik me op m’n gemak, want op mijn plek.

‘t Sissen van de thermoskan thee maakt dat ik in gedachten m’n lichaam afzoek. Zijn dat m’n darmen, die ‘t gaan begeven? Waarom kan ik niet met gemak naar m’n boterham reiken? Is dat hese gevoel in m’n keel de aankongiging van de langverwachte griep die mij tot nog toe was gepasseerd?

Om ‘t zeker te weten spuit ik m’n neus in met m’n medicijn. Waarna de normale ademhaling weer plaats gaat vinden.
De darmen zouden wat ontregeld kunnen zijn door ‘t trainingsschema, bedenk ik me. Da’s normaal na enkele avonden tot diep in de nacht bier te nuttigen voor ‘t beeldscherm.
Was ik eergister niet ettelijke kilo’s wezen tillen vanwege een verhuizing?
Stap voor stap & omstebeurt doen de verklaringen hun intrede in m’n onzekere bedonkerwolkte geest.

En die zenuwen die gieren? Die zenuwen?

Ach, ‘t giert altijd voor grote gebeurtenissen in Zijperspace.

Mijn maag keert om als na 3 kwartier schrijven mijn tekst opeens verdwenen is. & Ik me besef dat ik geen tijd meer heb om ‘t te herproduceren.

Voor eeuwig verloren in Zijperspace.

Ångest

Ångest, ångest är min arvedel
min strupes sår,
mitt hjärtas skri i världen.
Ny styvnar löddrig sky
i nattens grova hand,
nu stiga skogarna
och stela höjder
så kargt mot himmelens
förkrympta valv.
Hur hårt är allt,
hur stelnat, svart och stilla!

Jag famlar kring i detta dunkla rum,
jag känner klippans vassa kant mot mina fingrar,
jag river mina uppåtsträckta händer
till blods mot molnens frusna trasor.

Ack, mina naglar sliter jag från fingrarna,
min händer river jag såriga, ömma
mot berg och mörknad skog,
mot himlens svarta järn
och mot den kalla jorden.

Ångest, ångest är min arvedel,
min strupes sår,
mitt hjärtas skri i världen.

Angst

Angst, angst is m’n erfdeel
m’n pijn in keel,
m’n harteschreeuw de wereld in.
Nieuw verstijft loden lucht
in de grove hand van de nacht,
nu stijgen de bossen
en stelen hoogtes
onvruchtbaar tegen ‘t
misvormde hemelgewelf.
Hoe hard is alles,
zo verstijfd, zwart en stil!

Ik tast rond in deze donkere kamer,
ik voel de scherpe rand van de klippen aan m’n vingers,
ik krab tot bloedens m’n uitgestrekte handen
tegen de bevroren flarden van wolken.

Ach, m’n nagels slijten van m’n vingers,
ik krab m’n handen pijnig, gevoelig
tegen bergen en verdonkerd bos,
tegen ‘t zwarte staal van de hemel
en tegen de koude aarde.

Angst, angst is m’n erfdeel,
m’n pijn in keel,
m’n harteschreeuw de wereld in.

(Pär Lagerkvist)

Vertaling vond plaats in Zijperspace.

Hinke is gestopt. Ik las ‘t gisterochtend om ong 8.50 uur. Dat weet ik zo precies om dat ik in m’n sjachrijn van vroeg opstaan ‘t raar vond dat haar tellertje bij de cam-afbeelding 3.50 uur aangaf. En ik zat me dus af te vragen of ‘t dan wel een aktueel beeld was.

Ik kijk bijna nooit naar cams. Ik vergeet ‘t, omdat de tekst al zoveel aandacht vergt. Mocht dat niet ‘t geval zijn, dan ben ik snel verdwenen, daarbij voorbijgaand aan andere aspekten van de blog.

Maar door de reaktie van Klaas werd ik plots geattendeerd op mogelijke beelden van Hinke. Oh, heeft ze dan een cam? Dus moest ik even kijken.

& Ik zag een Cam-dame poseren zoals ik nog nooit een cam-girl heb zien zitten.
Ze had 1 arm over haar borsten geslagen & de andere hand bedekte haar kruis. Prachtig geënsceneerd, schitterende rust.

Ik wilde wel reageren, maar ‘t leek me zo platvloers dat te doen op ‘t moment dat ik dit beeld zag. 1st maar even thee zetten om wakker te worden. Terug bij m’n beeldscherm zie ik slechts een stoel in ‘t cam-schermpje.

Ik blijf me die prachtige dame herinneren als de gracieus zittende muze. Alsof ze inmiddels ‘t aardse heeft verlaten & de Olympus heeft bestegen. Daar kunnen wij geen getuige meer van zijn alhier in Weblogland.

In de hoop dat ze haar pen niet zal laten rusten in de contreiën waar ze zich nu bevindt.

Schrijven wij voort in Zijperspace.