Ik zal ‘t over de fruitvlieg moeten hebben. ‘t Is tijd.
Ontkennen heeft al een paar dagen geen zin meer: klappen in de handen levert te weinig resultaat. Daar staat minstens 1 nieuwe tegenover. Want wat gemist wordt heeft kans zich voort te planten & ik hoef geloof ik niet uit te leggen waar de fruitvlieg beoogt wereldrecordhouder in te worden. Ze zal dat natuurlijk nooit worden, maar ze gooit wel hoge ogen op dat vlak. In een poging niet ‘t wereldwijde web hier te gaan herhalen zal ik ‘t daarom daar verder niet over hebben. Ik heb ‘t weliswaar opgezocht, maar de foutieve info die ik tegenkwam deden me besluiten dit verder te negeren.
Hoewel ik wel even moet waarschuwen dat er niet ‘slechts’ 6 soorten fruitvliegen bestaan, mocht men de neiging hebben dat te gaan checken.
Er zijn er veel meer (ook alleen al in NL).
In mijn bestrijdingsdrang heb ik reeds opgemerkt dat er hier minstens 2 soorten rondwaren (of: tussen mijn klaphanden terecht zijn gekomen; zelfs in die korte flits kon ik onderscheid ontwaren).
Proefondervindelijk heb ik ooit mogen constateren dat de stofzuiger tot 1 van de beste bestrijdingsmiddelen behoort. Bovendien wordt je huis daar eens een keertje redelijk stofvrij van. Want tijdens een korte fruitvliegabsentie krijg je toch de neiging om de zuigfunctie ten volle te benutten. Ledigheid is des duivels oorkussen tenslotte.
Wat dat betreft is ‘t eigenlijk zonde dat ik zelf thuis nog niet te maken heb gehad met overmatig gebruik van mijn onderkomen door de fruitvlieg. ‘t Vindt altijd elders plaats.
Maar ik heb dan weer andere plagen.
Ik ben hier verantwoordelijk voor ‘t enigszins zindelijk achterlaten van dit huis straks. Zoals ik voor alles op moet draaien, want ‘t is hier net zo ‘rustig’ als in ‘t Amsterdamse, op 3 katten & 2 konijnen na dan (hoewel ik wel kort voor vertrek van huis heb geconstateerd dat er een pad in de kelder leeft & zo af & toe een muis boven ‘t systeemplafond, een enkele keer in een slof).
Dus zuiger ik ‘t stof hier, maar vooral ontvlieg ik ‘t fruit & andere zoetigheden.
Daar wordt een mens achterdochtig van. Bang dat ze de achteruitgang nemen, bijv. Want je denkt je best gedaan te hebben, alles langs te hebben gelopen, maar als je dan 5 min poogt te ontspannen van de aangerichte armageddon komt zo’n geluksvogel zichzelf even melden bezijdens mijn hoofd.
Dus zet ik de stofzuiger buiten. Onder een tafel. Ondanks die geïmproviseerde afdak evengoed niet als ‘t regent. Dit zijn nl niet mijn spullen. Een zekere verantwoordelijkheid dus.
Maar als de fruitvlieg dus een achterdeurtje tijdens de veelvuldig vallende regen weet te vinden verlies ik die andere verantwoordelijkheid uit ‘t oog.
Verwoed sla ik dan weer toe: ik & de stofzuigertuit met zuigkracht gericht & op volle kracht.
Wat er al voor heeft gezorgd dat ik een pen & een boterham- &/of vrieszaksluiter heb zien verdwijnen in ‘t gapend gat dat eigenlijk voor stof & vlieg is bestemd.
Dus als de bewoners straks terugkomen zal ik hen uit moeten leggen dat ‘t pennenparadijs ondanks de verdigitalisering nog steeds bestaat.
Hopelijk ver weg van Zijperspace, verweggistan voor fruitvlieggebroed.