Zijperspace

Voor al diegenen die een kerstkaart van mij verwacht hadden, bij deze mijn xcuus. Ik hou niet van kerstmis & ik kan ‘t niet over m’n hart verkrijgen de schijn op te houden. Die schijn creëren via internet krijg ik ook niet voor elkaar.
Daarentegen, ik heb ‘t reeds eerder vermeld, mag ik gaarne juist in deze tijd van ‘t jaar kerstliederen horen. Van enigerlei genre. ‘t Vreemde verschijnsel doet zich nl voor dat kerstliedjes over ‘t algemeen van hoger kwalitatief gehalte zijn dan een gemiddeld nummer. Niet iedereen is ‘t daarmee eens, omdat men de inhoud des nummers niet door kitscherige strekking weet te waarderen.Waardoor niemand deze liefhebberij, behalve ambtshalve, met mij wil delen, zodat ik mij genoodzaakt zie de liederen zelf aan te schaffen op cd.
Ik heb mij dit jaar weten in te houden, mede door tijd- & geldgebrek, & heb er slechts 3 gekocht.
Om die eenzaamheid in afkeer van kerst/liefde voor kerstlied te illustreren, alsmede de wil m’n favoriete kerstnummer te delen met de lezende/horende gemeenschap, heb ik mijzelf een nieuwe tovertruuk aangeleerd. & Heb ‘t nummer op m’n ruimte bij xs4all geplaatst.
Zodat eenieder toch nog kan genieten van mijn bijdrage aan kerst.

Een genoeglijke kerst vindt echter niet plaats aan een boom in Zijperspace.

Ik denk dat ‘t m’n 1e poging is een kerstverhaal te schrijven. & Dan moet ik er aan toevoegen dat ‘t slechts een deel van ‘t groter geheel is. Enige trots is wel degelijk aanwezig, niet alleen om ‘t feit dat ‘t de 1e publikatie buiten m’n eigen blog is (naast natuurlijk tig reakties bij div blogs), maar ook omdat ik daarmee in dezelfde reeks bloggers genoemd word als waarvan ik een hoge pet op heb vanwege de wijze waarop zij de pen weten te hanteren.

We moeten ‘t helaas doen met de schrijver die we reeds hebben in Zijperspace.

‘t Is een vreemde, niet te onderdrukken afwijking. Voor een kort moment krijgt m’n lichaam ‘t gevoel te moeten reageren, te kijken wat er is & voor dit doel op te staan.

‘t Geluid van m’n comp geeft aan dat er een meeltje binnen is gekomen. Even kijken wat ‘t is. ‘t Blijkt een reaktie van Puck te zijn op m’n blog. Een gedachte schiet me te binnen die meteen erachteraan geplaatst wordt. Dit neemt niet al te veel tijd in beslag, dus enkele minuten later zit ik al weer geheel in ‘t verhaal van de film. Wel opletten, bedenk ik vlak voordat dat zover is, niet te reageren op ‘t volgende signaal van m’n meelprogrammma.

Als ‘t signaal van binnengekomen meel opnieuw luidt, schiet m’n lichaam in de reflex van zo snel mogelijk opstaan: m’n rechterbeen is al halverwege ‘t de beweging van ‘t zoeken van steun voor de voet, als ik bedenk dat ik me voorgenomen had er niets van aan te trekken.

De rust is echter al verstoord in Zijperspace.

Voor de ingewijden:

Na opening van een fles wilde geen enkel dopje gisteravond in ‘t afdruipbakje terecht komen dmv mijn speciaal hiervoor ontwikkelde werptechniek.

Dat zegt waarschijnlijk wederom niks over Zijperspace.

Sinds tijden niet zoveel vrienden, bekenden & familie in de nabijheid gehad als gisteravond.

& Ik ga toch snel na afloop van ‘t optreden naar huis.

Schrijf 3 kwartier aan een stukje. Wil ‘t plaatsen & ‘t verdwijnt in ‘t niets.

Da’s een deel van waarom, vandaag in Zijperspace.

Ik ga vanavond weer eens een poging wagen een film in z’n geheel af te kijken. Ik heb de afgelopen maanden enkele films opgenomen, maar ik kwam er steeds niet aan toe ze te bekijken. ‘t Laat zich raden hoe dat kwam, als men de hoeveelheid tekst in die tijd geproduceerd in ogenschouw neemt.

Vandaag kwam ik bij Gien een link tegen naar ‘t overzicht van de films die gedurende de kerstvakantie door de BBC uitgezonden werden. ‘t Bezorgde me kriebels van jaren her; vroeger had ik 2-3 weken voor kerst dit overzicht zelf in huis, waardoor ik een selectie van dat grote aanbod films kon maken. Niet alleen een selectie voor mezelf, maar ook voor de studenten Film & TV Wetenschap. We gaven nl een blad uit voor de mede-studenten & ik was 1 van de 2 hoofdredacteurs van ‘t maandelijks verschijnende tijdschrift.
Met kerst wordt er door de BBC traditie-getrouw een flink aantal kwaliteitsfilms uitgezonden, waardoor 1 van onze vaste rubrieken, die de krenten uit de filmprogrammeringspap selecteerde, een veel grotere hoeveelheid films kon aanraden. Dagen waren we bezig de programmagegevens door te spitten, daaruit een keuze te ventileren, titels te verdelen & korte beschrijvingen van ‘waarom de moeite waard’ aan de uitzendschema’s toe te voegen. We boden een soortemet agenda van films die niet gemist mochten worden tijdens de kerstretraite voor de beginnende filmofielen die onze studie herbergde.

Eigenlijk werden de programma-gegevens slechts aan de omroepgidsredakties geleverd, wilde de mevrouw van de BBC me laten geloven, toen ik haar verzocht mij die ook te versturen. Nadat ik haar vertelde dat de studenten grote behoefte hadden aan een goed bijtijds geleverd overzicht van de te verwachten films ivm verdere verdieping van hun studie & daaraan verbonden zij zodoende een extra bron voor studiemateriaal voor handen hadden, wilde ze voor 1 keer wel een uitzondering maken.

Bij mij thuis lag zodoende elke maand, maar vooral met kerst, een behoorlijke stapel aan a-4tjes gevuld met de filmprogrammeringsgegevens (ik kreeg ze niet alleen van de BBC thuisgeleverd). Deze stapel kon ik gebruiken om bijtijds een schema op te stellen tbv de videorecorder & de daarmee gepaard gaande behoefte aan lege videobanden. Enkele banden konden nl gebruikt worden voor de films van de 2e garnituur; die moesten zo snel mogelijk bekeken worden, want dat leverde dan weer een lege band op, die voor een volgende film gebruikt kon worden. Andere banden waren bestemd om voor in de eeuwigheid een klassieker te herbergen, waarbij eeuwigheid staat voor de levensduur van de band. Ik zat gedurende de 2 kerstvakantieweken aan de videorecorder gekluisterd, om vooral op tijd een band te kunnen verwisselen, van kanaal te switchen, de recorder opnieuw te programmeren, of buiten ‘t apparaat een film ‘live’ te genieten. ‘t Bekijken van 5 films op een dag was eerder regel dan uitzondering.

Ik kreeg de kriebels dus weer terug bij ‘t zien van ‘t filmoverzicht van de BBC. De 1e titel, waarbij de kriebels ontstonden, begint om ½ 12 & ik voel me aan ‘t vervlogen fanatisme verplicht de kriebels een beetje te herbeleven.

Bovendien willen zowel volle buiken als vermoeide lichamen wel eens hangen in Zijperspace.

Ik behaalde een score van 26 bij de AQ Test. Een test om de autistische trekken bij volwassenen te meten. Daarmee mag ik redelijk tevreden zijn, ondanks de aantekening aldaar:

the average score in the control group was 16.4. Eighty percent of those diagnosed with autism or a related disorder scored 32 or higher.

Waarvoor 2-maal dank aan Puck.

Waarna we ons terugtrekken in ons eigen Zijperspace.

Soms vraag ik me wel ‘ns af hoe ze snel & efficiënt de pitten uit de olijven halen.
Maar al snel vind ik ‘t lekkerder ‘t niet te weten.

Dan zijn er plots 4 tegelijk spoorloos verdwenen in Zijperspace.

Mijn broer heeft een bos. Midden in Zijperspace. Een bos om eenden in te verzamelen in ‘t watertje in ‘t centrum van ‘t bos. M’n broer is nl eendenkooiker.

‘t Is geen groot bos, maar ‘t geeft je toch de mogelijkheid tot een wandeling van ong 15 minuten als je de hele ronde maakt om ‘t water heen. Dat water zie je gedurende die ronde niet, want de eenden moeten in alle rust daar kunnen verblijven. Anders zijn ze binnen de kortste keren verdwenen; bij de minste stemverheffing is dan ook een hele vlucht gevlogen.

Als ik er ben moet ik altijd even die wandeling door ‘t bos maken. Liefst in m’n 1tje, weg van de drukte die altijd heerst als een gelegenheid mij tot visite noodt. Een wandeling in tweestrijd, omdat ik de behoefte aan vlucht niet snap, terwijl ik er normaliter van houd op te gaan in de massa.
& Juist die wandeling bezorgt me melancholie, vooral als de hemel donker wolkt van sneeuw & hagel. Vervlogen jaren van krantenwijken in ijzig kou & totaal tot sneeuw verworde kleding komen in herinnering bij de minste vlaag in ‘t gezicht. Wil dan slechts alleen zijn & niks van de rest weten, vervloek de heldere lucht die in de verte alweer aankomt. De hond is de enige die m’n aandacht af mag leiden, in ‘t stiekeme verraden van de weg die z’n baas normaal aflegt, in z’n enthousiasme voor ‘t 1st in z’n leven door zo iets wonderlijks wits te mogen rennen. Of in ‘t rennen richting voorheen verborgen vogels, terwijl ik slechts plukken pollen zie op de mogelijke begraafplaatsen van gestorven huisdieren van m’n ouders & m’n broer.

De laatste keer dat ik wit zag overheersen in dit bos was ik met m’n vader de eenden aan ‘t voeren, omdat m’n broer op dat moment afwezig was. ‘t Had gemist & diep gevroren. De rijp stond klaar om als volgroeide vruchten de bomen te verlaten. M’n vader & ik namen omstebeurt een aanloop om met een harde trap ‘t sneeuwfeest te laten plaatsvinden.

Mooiere sneeuwstormen kan men niet heugen in Zijperspace.

Zijperspace heeft een blogBuddy gevonden.