Zijperspace

De reus van Albert Heijn komt met z’n gewoonlijke bombarie binnenvallen: ‘Moet je nou toch horen!’
‘Ik sta nog met deze mevrouw te praten,’ probeerde ik ‘m tegen te houden. Zogauw-ie z’n mond open doet weet-ie nl niet dat er ook nog andere mensen aanwezig zijn. Hij begint altijd gewoon te praten & stopt pas als z’n verhaal ten einde is.
‘Ach joh, dit verhaal vindt mevrouw ook leuk om te horen.’
Gezamenlijk houden mevrouw & ik dus onze mond & wachten op ‘t relaas dat hoe dan ook komen gaat. Je kan ‘m beter z’n gang laten gaan in deze, want dan voelt-ie zich op z’n gemak & is-ie sneller weg. Bovendien is ‘t de meest gewelddadige gek die voor Albert Heijn stek houdt. Dat hoef je niet te weten, dat voel je als je ‘m ziet. Dat voel je ondanks de eeuwige glimlach die z’n gezicht plooit als-ie je aanspreekt, ondanks de amicale manier waarop-ie met iedereen probeert kontakt te maken. Hij walst over je heen, beseft niet dat je kan bezwijken onder z’n aanwezigheid.
‘Kijk, deze pink hier,’ hij houdt z’n door alcohol opgezwollen handen naar voren, ‘is aan ‘t afsterven. Die moet er afgezet worden. & M’n poten zijn ook naar de klote.’ Aan z’n pink zie ik, behalve de alcoholisten-kenmerken, niks, maar de laatste tijd is-ie inderdaad druk bezig moeilijk te lopen, bedenk ik.
‘Nou zegt de politie dat ik ze bedreigd heb. Met deze pink! & Met deze benen!
‘Ik heb een vriend die rechter is, & een andere vriend is psychiater. Die zeggen dat de politie moet ophouden, omdat ik anders gekke dingen zou kunnen gaan doen.
‘Ik krijg een boete van de politie als ik met een lege bierfles sta & ik krijg een boete als er nog een dop op zit.
‘Maar nu heb ik m’n wapens uit de kluis gehaald. Ik ga ze nu terugpakken.
‘Kijk, ik vind dat je een man bent als je een hond als Caesar,’ hij kijkt ff of z’n hond buiten nog op z’n plek zit, ‘ als je een hond als Caesar in je hand kan laten bijten & dan toch geen kick geeft. & Ik klaag ook niet omdat-ie in m’n poten heeft gebeten.
‘Ja, ik heb nog steeds een zekere waardigheid.
‘Nou; op naar de volgende boete.’
Hij loopt naar buiten & we horen ‘m nog ff keihard roepen: ‘CAESAR, CAESAR. KOM HIER.’
‘Hij begint af te takelen,’ zeg ik.
‘Is toch leuk als je zoiets hoort,’ zegt de dame tegenover me.
We houden normaliter wel van leuk in Zijperspace.

Kees liep gelijk met mij, maar dan gehaast, naar buiten. Hij keek wat verontrust, zoals een verstrooide kamergeleerde hoort te kijken als hij geen controle over de situatie lijkt te hebben. ‘t Bleek slechts om de geparkeerde auto te gaan.
‘De parkeerautomaat hier doet ‘t niet, maar die om de hoek geeft ook geen sjoege. Dus ik heb geen kaartje,’ verklaarde hij.
‘Wat gebeurt er als parkeerbeheer langs komt & de apparaten doen ‘t niet?’ vroeg ik aan Geert, de programma-beheerder van ‘tzelfde bedrijf, die op dat moment buiten wat aan ‘t roken was.
‘Oh, dan moet je een taxi nemen naar ‘t kantoor van parkeerbeheer, een taxi terug, alle bonnen bewaren & een bezwaarschrift indienen. Als binnen een cirkel van 500 meter de automaten ‘t niet doen, dan is er niks aan de hand. Die daar aan de overkant valt in een ander administratie-gebied, dus die telt niet mee. Dus dan krijg je gewoon al je geld terug.’

Kees had een glimlach op z’n gezicht, maar de verontrusting was daarmee niet verdwenen: ‘Nou, ik los ‘t liever makkelijker op. Kan jij me niet waarschuwen als parkeerbeheer langskomt?’
‘Parkeerbeheer komt niet langs,’ beweerde Geert, ‘want ze hebben nu een Kerstlunch.’

Wij zouden de taxi genomen hebben in Zijperspace.

Ik hoor zweeds spreken bij ‘t journaal, dus word gedwongen te kijken wat er aan de hand is. & Plots is ‘t land waar nooit iemand van gehoord heeft wereldnieuws. & Plots komt mijn 2-daags verblijf op die eilandengroep me weer voor de geest.

2 Dagen, want langer kon ik ‘t niet volhouden met de vraag in m’n hoofd spokend wat ik daar eigenlijk deed. Ook al had ik er een kleine week over gedaan om al liftend (& met zo’n veerboot die nu in ‘t nieuws is, of eigenlijk: een goedkopere versie ervan) Åland te bereiken. & De vraag waarom ik toch weer een poging had gewaagd alleen op reis te gaan, terwijl ik toch echt wel wist dat ik door heimwee gedwongen zou zijn voortijdig terug te keren.

½ Km² van ‘t hoofdeiland heb ik hooguit gezien. Slechts lopen ijsberen over die oppervlakte. Niet wetend wat te doen. Mezelf tot lafaard verklarend, omdat ik terug wilde. ‘t Leek zelfs een te grote opgave om een fiets te huren om zodoende de ervaring iets uit te breiden, zolang ik gevangen zat tot de volgende veerboot ruimte voor mijn terugreis bood.

Wel tot 2 keer de prachtig opstekende scheren gezien, die de oorzaak zijn van ‘t stilliggen momenteel van die veerboot voor de kust van Åland.

Zijperspace is ver genoeg om heen te gaan in m’n 1tje.

Ojee.

‘t Kerststokje is bij mij binnengevallen. Dankzij Arnoud alhier aangekomen. Ik mag er voor de rest niets over meedelen, behalve misschien aan wie ik ‘m door ga sturen.

1st Echter mijn bijdrage aan ‘t kerstverhaal leveren. & Voordat ik daaraan begin zal ik ‘t verhaal tot nu toe ook nog moeten lezen.

Vervolgens zullen zeker zwappende zwiepers vanuit Zijperspace zoeven.
Update:*zucht*, hel. Hij is onderweg naar Puck.

De man van 5 uur werkt in de bieb van de universiteit. Hij komt bijna elke dag op genoemd tijdstip & daarom heet-ie al jaren zo. Hij loopt schuin voorover met een stevige linnen tas in z’n hand, waarin hij meerdere volgepropte plastic tassen heeft gefrommeld. Hij is breekbaar; je ziet dat hij bang is beroofd te worden, maar dat-ie er alles aan gedaan heeft weinig bij zo’n voorval te verliezen. Duidelijk af te lezen aan z’n uiterlijk valt verder dat-ie vrijgezel is & z’n moeder een 10-tal jaren geleden overleden, waardoor-ie ‘t rijk voor zich heeft. Daar maakt-ie geen gebruik van.
Hij is verlegen; slechts zelden durft-ie iets spontaan mede te delen. Pas na 3 jaar wilde dat tegenover mij wel ‘ns voorkomen. Z’n favoriete onderwerp is dan z’n chipknip, ‘t enige betaalmiddel wat-ie lijkt te vertrouwen. Maar dan heb ik ‘t niet over z’n vertrouwen in ‘t apparaat dat-ie daarvoor moet gebruiken.
Hij duikt door z’n bijziendheid tot vlak boven ‘t toetsenbordje van ‘t machientje. Speurt zeer aandachtig al de gegevens af die er op worden vermeld, om uiteindelijk de akkoord-knop voorzichtig te betasten. Blijft dan rustig wachten tot z’n bon te voorschijn komt, neus op afstand van 10 cm, zodat-ie ‘m tevoorschijn ziet komen.
Hij was verontrust of de guldens op z’n chipknip wel na 1 januari gebruikt konden worden. Dat vuurtje had ik aangewakkerd door 2 weken geleden op te merken niet te weten hoe de overgang in z’n werking zou gaan met chipknips (zelf had-ie er tot dat moment nog niet over nagedacht). Vandaag was er eindelijk iemand aanwezig die wist te melden dat dat allemaal vanzelf zou gaan; men zou er niks van merken.
De man van 5 uur heeft altijd moeite om ‘t samenzijn op een vloeiende wijze af te sluiten, weet er geen punt achter te zetten. Hij wil weg, maar weet door z’n verlegenheid er geen eind aan te breien. Waardoor-ie nog een keer achterom kijkt in de hoop dat iemand gedag zegt. Maar loopt gewoon door de deur, want naar buiten is de 1e prioriteit.

We hebben een soortgelijk probleem in Zijperspace bij ‘t eind van z’n beschrijving.

Op de melodie: ‘Kijk ‘s, mama; zonder handen.’

‘Zie je; zonder wekker’ in Zijperspace.

Hele avond verknald door plots te bedenken dat ‘t alweer een ½ jaar geleden is dat ik bij de tandarts een afspraak heb gemaakt om morgenochtend om 9 uur wederom te verschijnen. Vanuit mijn gezichtspunt bezien is dat vroeger dan een vroege glazenwasser, vooral ook omdat ik m’n ondergoed & verdere bekleding van m’n lichaam reeds aan moet hebben, iets wat de vrouwelijke tandarts wel zal kunnen waarderen bij aanvang van haar werk.

In Zijperspace denkt men in deze graag met de verzorgende sektor mee.

Zeer blijde vernamen wij dat dan toch eindelijk de set van 48 figuren gereed is gekomen. De figuren op formaat 1/72 representeren de Tsjetsjeense oorlog in de vorm van de rebellen. Bovenstaande selektie bevat oa de generaal Dgohar Doedajev (6e van rechts); in de onderstaande reeks kan men Shamil Basajev herkennen in de persoon gelegen op brancard.

We verheugen ons tevens in de uitgave van de Afghaanse oorlog met Rusland. Er wordt druk gewerkt aan die van de Taliban-regering met de VS (men is naarstig op zoek naar foto’s van de leiders van de gevallen regering; nu enkele van hen zijn ingerekend, denkt men snel materiaal te hebben, zodat enkele kopieën op genoemd formaat voorbereid kunnen worden).

Zodat de oorlog veilig voort kan duren in Zijperspace.
(Via Marc, m’n broer).

Afgelopen zomer in Engeland tot de vreemde gewaarwording gekomen dat de engelsen overal ‘thank you’ voor zeggen. Niet alleen als ik de winkelbediende geld gaf kreeg ik dat te horen; tevens als ‘t wisselgeld werd overhandigd. Sommige engelsen maakten ‘t heel bont door aan 1 stuk door voornoemde dankwoord te uiten, alsof ‘t een stopwoord was, waardoor ik me schuldig ging voelen vanwege m’n generositeit.

Op een gegeven moment hebben engelsen op ‘t terras van een pub me uitgelegd waar ‘t aan lag. In die hoedanigheid was ‘t voor mij ook niet zo moeilijk ‘t geheel te begrijpen, maar tevens zorgde diezelfde toestand er voor dat ik vrij snel na de vakantie de reden vergeten was.

Wat me niet weerhield ‘t zo engels mogelijk te bezigen indien de mensen die die taal van kindsbeen af machtig waren, voor me stonden. Ging wel wat stroef in ‘t begin, want je bent in ‘t nederlands ook niet gewend dankjewel te zeggen als je juist bezig bent iets te overhandigen. Maar allengs maakte ik vorderingen.

‘t Ideale scenario gaat dan aldus:

E: ‘That’s all, thank you.’
Z: ‘Thank you. That’ll be 6,32, thank you.’
E pakt geld & overhandigt dit: ‘Thank you.’
Z: ‘Thank you.’
Z geeft ‘t wisselgeld: ‘Thank you.’
E: ‘Thank you.’
Z vraagt zich af of ‘t misschien een kadootje is: ‘Do you want me wrapping it up in a presentpaper?’
E: ‘If you would be so kind, thank you.’
Z overhandigt ‘t kado: ‘Thank you.’
E: ‘Thank you.’
Z bedenkt dat E misschien nog een tas nodig heeft: ‘Do you need a bag, thank you.’
E: ‘Yes, thank you.’
De tas wordt door Z overhandigd: ‘Thank you.’
E: ‘Thank you.’
& E verlaat de building, dus Z groet: ‘Byebye, thank you.’
E: ‘Byebye, thank you.’
Z: ‘Thank you.’

Men spreekt wel een mondje Cyberspees in Zijperspace.

Ik had bij een dame geslapen. Gelukkig had ik toevallig spullen bij me, dus ik kon, na een douche, geheel fris ‘t huis verlaten. Bij thuiskomst bleek ik een paar sokken te missen.

Daar begon zij zelf over bij ‘t volgende treffen. Ze was wel dankbaar, want ‘t waren heerlijk warme sokken. Ondanks de waardering voor m’n spullen, liet ik toch weten dat ik ‘t paar graag terug wilde. ‘t Waren nl niet de goedkoopste; met gemak zou ik 3 dagen kunnen eten voor de prijs van een nieuw stel.

Op ‘t moment dat ik de sokken weer bij me in huis had, verscheen er opeens een ander paar in precies dezelfde kleur op de plek waar al m’n sokken doorgaans liggen. Nu had ik 2 paar in precies dezelfde kleur. Dat was niet m’n beleid, want ik wil verwarring bij ‘t aantrekken voorkomen over wat bij welk voegt & andersom.
& Bovendien betekende dit dat ik onterecht een paar sokken had teruggeëist (& dat er waarschijnlijk nog iemand anders bij de dame had geslapen, maar daar kon ik me niet druk over maken).

Om slijtage van de verschillende stellen zo veel mogelijk te spreiden, varieer ik in gebruik ervan. Daardoor weet ik dat ik sinds een paar maanden 1 van de 2 gelijkende stellen weer mis.

& We zijn toch echt niet wezen logeren buiten Zijperspace.