Zijperspace

M’n ontbijt & lunch voor de komende dagen ingeslagen bij m’n fav-delicatessenzaak Berkhof. Er stonden 2 grote potten mosterd uit Dijon. Ik moest toch ‘ns informeren wat dat kostte. De kleinste van de 2 was slechts 5,95, dus werd ‘t de grootste voor ‘t prikkie van 8,95. Voor een heel jaar genoeg.

Dat bracht ‘t gesprek op de oud-hollandse pot, want daar gebruik je tenslotte de meeste mosterd voor. Interessant onderwerp in een zaak die tot aan de nok volgeladen staat met kazen, worsten, paté’s, tapenades, olijven, sambals & tig andere artikelen uit zuidelijkere delen van Europa. Ik begon over boerenkool met worst, hij vervolgde met zuurkool met klapstuk. & Onderweg naar huis werd hierdoor de trek in erwtensoep waar je je lepel rechtop in kan zetten als avondmaaltijd steeds sterker. Maar dat kost wel enige voorbereiding & dat zou geen bezoekje buiten de stad inhouden.

De telefoon rinkelde bij binnenkomst. Broer aan de lijn om een nader tijdstip af te spreken voor vanmiddag. Ja, maar ik was nu van plan de stad uit te gaan, laat ik ‘m verontwaardigd weten. Ik ben echter al bereid daarvan af te zien. ‘t Komt broer eigenlijk ook wel goed uit, want dan hoeft-ie zich niet zo te haasten.

Nu is ‘t zaak voor mij om te haasten. Erwtensoep gaat wel zeer veel arbeid kosten. & Lekker relaxen in de trein met discman op, met vooruitzicht schilderijen, biedt prettig alternatief.

We hebben een grootmoeder nodig voor de bereiding van de pot in Zijperspace.

In al die frustratie & onmacht over wat te doen zonder een funktionerende comp, besloot ik afgelopen zaterdag naar m’n ouders te gaan. M’n moeder heeft, als 3e in de familie, sinds vorige week een open verbinding met ‘t internet, dus behalve ‘t oppikken van een diskette, ‘t familiaal bezoek, ophalen van genaaide kussenslopen & bezoeken van ‘t café van m’n broer had ik nog een reden m’n geboorteplaats Den Helder te bezoeken. Ik heb de lengte van ‘t gebruik geloof ik tot ‘t fatsoenlijke & paniekerige weten te beperken: slechts ½ uur.

Meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt m’n moeder enige aspecten van ‘t internet-gebruik bij te brengen. Zo heb ik een mooi schilderij op ‘t scherm als achtergrond geplaatst. Hoe ik dat gedaan heb is ze vast vergeten, dus voorlopig is m’n moeder’s comp cultureel verantwoord.

Tevens heb ik ‘r uitgelegd dat ze zich ook kenbaar kan maken als ze in Zijperspace terecht komt. Ik heb ‘r gevraagd hoe ze voor de rest van m’n bezoekers herkend wil worden & ‘t antwoord was eenvoudig doch tot voller tevredenheid mijnerzijds: ‘Mam’.

Mocht men dus Mam waarnemen aan gene zijde, laat u zich niet weerhouden door gêne & verwijder ‘t hoofddeksel van ‘t lichaamsgedeelte waar ‘t weliswaar voor bedoeld is, maar waardoor men enigszins respect toont voor een dame op leeftijd, die toch elke keer de moeite neemt de wederwaardigheden van haar zoon te lezen.

Derhalve gaat men blootshoofds door Zijperspace.

Goed. Mooi. Fijn.

Ik ben er weer (enige gevoelens van euforie waren mij zonet niet vreemd). Moet de spullen nog wel ff uit de kelder halen. Een beetje opnieuw inrichten. ‘t Is nog een beetje kaal. Alles is vernieuwd of gaat dat nog worden, alleen de funderingen zijn ‘t zelfde gebleven. Kan ik weer ‘ns een poging wagen ‘t geheel efficiënter in te delen.

Ben echter wel alles kwijtgeraakt aan papieren rommel, zo ook m’n agenda met alle adressen. Wilt men dus af & toe iets van mij horen, stuur een meeltje zodat ik uw adres weer kan noteren. (Behalve degenen die reeds zo vriendelijk waren te informeren hoe de boel er voorstond; op hun meel heb ik al gereageerd).

Zullen we ‘t scherm nu links of rechts van ‘t bed plaatsen in Zijperspace?

Na 12-en heb ik ‘t beeld op zwart gezet. Niet die van de comp ditmaal, maar die van de tv. Weliswaar een paar uur aandacht aan de comp besteed. Pogingen om de internetverbinding te herstellen (in het kader hiervan Merel ontmoet, waar ik helaas compwijs weinig, maar blogwijs veel mee opschoot).

Ik ben verder gekomen, maar weet niet of ik er iets mee opgeschoten ben (ethernet-kaart is nu wel geïnstalleerd, Merel). Vanochtend vroeg opgestaan om vooral de 1e inbeller bij de Mxstream-helpdesk te zijn. Ook dat mocht niet baten. Ik moet terugbellen in de hoop dat ik dan iemand aan de lijn krijg die meer verstand van de materie heeft.

Ik zit momenteel opnieuw in de OB, altijd beter dan de wwwpuntafwerkplek in de Reguliersdwars, maar loop wel ‘t risico op ‘t ½ uur weggestuurd te worden door de volgende behoeftige.

De verschijnselen van de verslaving worden me steeds duidelijker: elke dag is er die drang om perse iets te plaatsen. & Vanochtend een uur te vroeg wakker geworden & slechts in blogtermen kunnen denken. (Puck: ik wou nog reageren op dat stukje hierover van jou, maar door Netscape op de comp in de bieb kan ik niet scrollen in ‘t reactie-scherm. Maar: dat is ong wat ik toendertijd bedoelde. Het is misschien niet rustgevend, maar wel fascinerend).

& Zijperspace blijft Zijperspace; voor de liefhebbers noteren we dat maar liefst 2 keer.

Als-ie voorbij komt lopen met z’n hond roept 1 van beiden hard ‘BUURMAN’ bij wijze van groet, waarop dat wordt beantwoord op dezelfde wijze. Vaak heb ik dan de neiging de hond ook te begroeten, maar ‘t idee dat-ie ‘buurhond’ niet als aanspreekvorm verstaat, weerhoudt me daarvan.

Vandaag kwam buurman ff bij me binnen wippen. Vriend Max was er ook & aangezien die geen blad voor de mond neemt, was de vraag al snel gesteld wat de hond nou om z’n nek had hangen.
‘Oh, da’s een buzzer. Hij was van de week jarig, dus kreeg-ie die van me kado.’
Ik dacht dat die allang afgeschaft waren, maar de hond had inderdaad iets soortgelijks om z’n nek hangen. ‘Werkt-ie ook?’ vervolgde Max. ‘Ja, tuurlijk,’ & de buurman wilde alweer vertrekken, want hij zag de bui al hangen.
We kregen ‘m echter zo ver om in ieder geval uit te leggen waarvoor ‘t diende. De hond heeft nogal de neiging even ‘t hoekie om te lopen, was de uitleg, op zoek naar wat kameraden als buurman ietwat te lang met kennissen aan ‘t kletsen is. Als buurman ‘m aldus kwijt was geraakt, hoefde hij slechts z’n mobiel te gebruiken om de buzzer te bellen & een bericht in te toetsen.

Ik was alweer ingewikkeld aan ‘t denken: ‘Zodat mensen dan kunnen zien dat-ie bij jou hoort? Dat ze ‘m vervolgens terugbrengen?’ Nee, de buzzer had een trilfunctie & dat voelde de hond aan z’n nek. Daardoor was-ie sneller geneigd om naar z’n baas terug te keren.

Na enig aandringen ging buurman de buzzer bellen. Hij gaf de telefoon aan mij, want dan kon ik een bericht intoetsen. Net op dat moment werd ik echter afgeleid door m’n eigen telefoon, dus moest de verbinding van de 1e verbreken. Na beëindiging van dat gesprek ging de buzzer aan de nek van de buurhond af, die snel z’n hoofd in m’n handen legde om ‘ns flink aangehaald te worden.

Honden voelen aan door wie ze worden gebuzzd in Zijperspace.

Zoveel info heeft zich in de loop der tijd opgestapeld in de archieven van Zijperspace, dat ‘t tijd werd daar enigszins struktuur in aan te brengen. Tegelijk kon van de gelegenheid gebruik gemaakt worden om al die papieren (gemeentestukken, bevolkingsregister, de Zijper Courant) & uniek fotomateriaal (veel erkentelijkheid voor de diensten mbt visuele archivering richting dhr. Niestadt) aan ‘t publiek open te stellen. Wat heeft men uiteindelijk aan info dat verborgen blijft voor ‘t menselijk oog? Gecombineerd met uitstallingen over de belangrijkste bronnen van inkomsten & methodes van voedselvergaring van de gemeenschap krijgt men al snel ‘t woord museum op de lippen. Vandaar dat men ertoe is overgegaan bij ‘t gratis open stellen voor ‘t publiek & ‘t de naam Zijper Museum mee te geven.

(Kopietjes van div archiefstukken kunnen voor slechts 10 centen per item gerealiseerd worden).

Ter leringhe ende vermaeck, dienende vooral de jongere generatie van Zijperspace.

Wat doe je als je comp ‘t begeven heeft & je weet niets met je dag te doen?

Uithuilen bij je ouders is 1 van de opties. In ieder geval de optie waar ik voor gekozen heb, want dan kon ik in ieder geval een nieuwe opstartdiskette maken. & M’n blog een beetje bijvullen, mocht dat nodig zijn.

Want onderweg doe je toch altijd meer indrukken op dan dat je gewoon in je eigen woonplaats blijft. Vooral als je sentimenteel, sjachrijnig & melodramatisch tegelijk bent vanwege ‘t wegvallen van je verslaving aan ‘t schrijven. Alles wordt treuriger, er valt een doem over ‘t landschap dat door ‘t treinraam voorbijtrekt & beschreven of aanschouwde situaties lijken vaak relaties met je eigen verleden te hebben.

Blijken m’n ouders nog wat oud spul van me op zolder gevonden te hebben, die dat verleden nog wat versterken: 2 Kleine kadootjes van ex-vriendinnen. De 1 een poging mij te portretteren, de ander een overgeschreven gedicht van Erik Jan Harmens uit 1991. Nog even gezocht of dat gedicht te vinden was, maar kon slechts een gedicht van 10 jaar jonger vinden, met als titel een regel uit dat gedicht. Plaats ik die link wel bij de regel. Normaliter plaatjes, nu een gedicht die toendertijd mij leek te beschrijven (ik had ‘t zelf geschreven kunnen hebben, vond m’n toenmalige vriendin ook).

Met uitgestoken hand en ingehouden adem

Ik hou ervan aan een tafel te zitten
In een lachende drinkende zaal
Niet omdat ik me daar prettig bij voel
Maar omdat ik me daar gered door voel
Ik voel de warmte van hun lichamen
De gezelligheid in hun ogen
En ik heb de zekerheid nergens bij te horen
Maar evenmin te zijn uitgestoten

En dat is niet een perfekte zekerheid
Maar het is een zekerheid

Ik denk dat ik vanavond om acht uur
Wel weer aanspreekbaar zal zijn
Tot die tijd beweeg ik op een ritme
Dat enkel ik kan horen

Ik tik op de ruit
Zoek het duister af naar onbekenden

Zo blijft ieders leven een mysterie.

Er viel in Zijperspace een diepe stilte (maar hopelijk niet voor lang).

Speciaal voor mensen die bij zoekmachines ‘Sinterklaas’ als opdracht hebben ingebracht

Ten 1e: Ik ben Sinterklaas niet.
Ten 2e: Dit is de 1e illustratie mbt de Goedheiligman die op deze blog is geplaatst.
Ten 3e: ‘t Gaat makkelijker als gebruik gemaakt wordt van Google. Breng de zelfde ‘sinterklaas’ in als zoekopdracht, klik op ‘images’ & 1000-en illustraties staan tot uw beschikking.

Dan heeft men geen gebruiksaanwijzing van Zijperspace nodig.

De heer Hoogland bracht niet alleen z’n vrouw naar de kraamvrouwen met z’n hondenkar. Eens in ‘t jaar werden hij & z’n hond ook ingezet voor ‘t ophalen van Sinterklaas (dat ging er heel anders aan toe dan tegenwoordig in de Nederlanden). Dat kon altijd wel ff duren, want Sint verloor nogal ‘ns z’n mijter door de gezwinde vaart die Hoogland & hond er op nahielden (deze gezwinde vaart deed de heiligman inspireren & hij schafte alras een schimmel aan. We hebben ‘m nooit meer terug gezien in Zijperspace; blijkbaar waren we commercieel niet interessant genoeg meer). & Sint zonder mijter, dat is zoiets als Zwarte Piet zonder roe (of de paus zonder god).

Of Zijperspace zonder uw correspondent.

Inderdaad te hooggespannen verwachtingen van mezelf. Niet dat ik er niet aan kon beantwoorden. Ik had er slechts geen geduld voor.

Er bestaan geen wachthokjes in Zijperspace.