Zijperspace

Behoorlijk wat keren in m’n leven ben ik verhuisd. Dat betekent elke keer alle eigendommen in dozen verpakken & die klaarzetten in stapels voor de vrienden & familie die dit keer aan de beurt zijn om te helpen verslepen. Sommige spullen passen niet in dozen of zijn gewoon gemakkelijker afzonderlijk te vervoeren (of moet ik aangenamer zeggen?).

‘t Vreemde is echter dat na de verhuizing altijd de wc-borstel in ‘t nieuwe huis ontbreekt. Zonder daarvoor ooit verantwoordelijk te zijn geweest, moest ik elke keer constateren dat die nog in ‘t oude huis stond. Waarop ik me wederom kon spoeden richting HEMA/Blokker of andersoortig huidshoudelijke markt, omdat er plots weer wat te fatsoeneren viel.

Doe dus nooit pogingen dit soort attributen mee te verhuizen, luidt mijn advies, maar zorg dat een nieuwe versie zich al in de te betrekken woning bevindt. (De nieuwe bewoners vinden vast wel een bestemming voor ‘t achtergelaten object).

Tot zover de verhuistips vanuit Zijperspace.

Ik heb ‘m 3 weken geleden met de hulp van de buurman & z’n handige apparaatje omgelegd. Met de buitenband zou ik ‘t nu wel weer een jaar uitzingen, maar veel ouder worden die niet bij mij. De binnenband had ‘t al meer dan 2 jaar bij me uitgehouden, maar was door z’n pokdalige uiterlijk (ik moet toegeven: dat zie je niet aan de buitenkant, maar je loopt, naarmate ‘t aantal plakkertjes toeneemt, een groter risico van plakmoeheid) toch eens aan vervanging toe.

Gister reed ik in een spijker. De voornaamste oorzaak van ‘t voelen dat je op een hard wegdek rijdt was zo gemakkelijk gevonden. Maar de spijker had voordat-ie zich er recht inboorde blijkbaar 1st wat zitten woelen, want bij ‘t oppompen kwam er steeds een nieuw gaatje te voorschijn. Ik deed ‘t plakken in fases, want was ondertussen op m’n werk. Doordat ‘t erg rustig was (wie stapt er met dit weer op de fiets, moet men gedacht hebben), had ik de tijd om de band in series van 4 plakkertjes tegelijk te bedekken. Vlak voordat ik naar huis wilde gaan, betekende ‘t dat m’n band bedekt was met 24 van die xemplaren.

Bij plakkertje nr 25 pakte ik voor de zoveelste keer de schaar & heb resoluut een einde gemaakt aan ‘t korttijdig funktioneren van de band & ben lopend richting huis gegaan.

Volgt vandaag een speurtocht naar nieuwe Kronan-binnenband & dat handige apparaatje van m’n buurman.

Voorlopig wordt geplak niet meer op prijs gesteld in Zijperspace.

Update: ‘t Handige apparaatje heet ‘vorkfixer’. & Kronan heeft getuige reaktie hieronder mijn blog officieel erkend.

‘Als je dit soort opmerkingen blijft opschrijven, dan moet je op gaan passen,’ siste vanmiddag m’n baas. Want ik had nav zijn mededelingen in ‘t logboek geschreven: ‘Als de bestelling om ½ 6 nog niet binnen is, had je gister zeeën van tijd om de levering van de dag ervoor weg te werken. Ondertussen werken wij ons uit de naad & loop jij de kantjes er van af.’

Ik wees ‘m de dozen aan die ik deze dag vanwege de algehele troep nog niet had weten op te ruimen. 2 Dagen geleden ook al niet. ‘Welke dozen?’ vroeg-ie evengoed. Nogmaals wees ik de opgestalde struikelgevaarlijke dozen aan.

Opeens kwam de bekentenis dat-ie zich gister ziek voelde. Helemaal niet lekker. Hij kon ‘t gister allemaal niet aan.

‘t Wordt tijd dat die epidemie ‘ns goed toeslaat in Zijperspace.

De volgorde moet wel kloppen.

Je moet nl niet de boterham belegd met pesto-tappenade & smeuïge geitenkaas tot je nemen, alvorens die met dikke met de hand gesneden beenham te verorberen.

Gelukkig heb ik er van beide 2 gemaakt, zodat ik na een pauze van enkele uren ‘t kan herproberen.

Zijperspace is voor herhaling vatbaar.

Travestiet kwam binnen, geheel in ‘t rood gekleed. (Shit, volgende zin wil ik met 3e persoon enkelvoud beginnen, maar hoe refereer je in dit geval naar zo’n persoon: hij of zij? Ok, dan wordt ‘t maar:) Hij was al ver over de vijftig & zeer duidelijk oudere man als vrouw verkleed. Maar ik kon zien dat hij zich er prettig in voelde: vrolijk rood overheerste alle geledingen van z’n outfit tot aan de oorbellen toe, & totaal geen moeite ondernam-ie om z’n stem vrouwelijk hoger te laten klinken. Hij deed ‘t omdat hij er zo bij wilde lopen.

Hij was echter al op leeftijd. Dat was duidelijk aan z’n verrimpelde huid in z’n gezicht af te lezen. Maar bovenal viel z’n leeftijd voor mij af te lezen door de geur die hij met zich meedroeg, die me sterk aan de geur van m’n oma deed denken. Zo ruikte een oude huid aangelengd met eau de cologne, wist ik m’n leven lang al, hoewel al 20 jaar niet meer gewaar geworden.
& Ik zag plots dezelfde soort rimpels in z’n wangen & voorhoofd zoals ik die van m’n oma kende.

Z’n limburgs accent deed me echter plots weer beseffen dat ‘t een oude man was, verkleed als vrouw.

Niets is wat ‘t ruikt in Zijperspace.

Hoezo?
Gelukzalig,
& welbesteed,
& vrij,
& te vroeg,
& nadenken?

We hebben vanavond goed ons best gedaan die onmogelijkheid te benaderen in Zijperspace.

Ilse lijkt gemaakt voor ‘t afspeuren van Cyberspace & ‘t vinden van Zijperspace. Bij schoorsteenveger vindt Ilse me belangrijker dan bijna alle professionals op dit gebied. Is men op zoek naar ‘t bevolkingsregister, dan zal men 1st mij moeten proberen te passeren. Ik heb echter ook verstand van zwarte gaten & men gaat 1st ff langs ‘Geschiedenis van de filosofie’ om vervolgens te kijken wat ik allemaal over ‘t menselijk geheugen te zeggen heb.

Maar vooral de kombinatie van enkele woorden geven een leuk resultaat. Iemand wilde Ilse een vraag stellen. In de hoop dat Ilse in al haar wijsheid een antwoord kon geven. De vraag was juist geformuleerd, in de zin dat ‘t antwoord van Ilse de lading dekte. & Ik ben natuurlijk deel 1 van ‘t antwoord op de vraag: wat vind je allemaal onder het woord geld.

Klein xperimentje volgde. ‘t 1e Zinnetje wat me te binnen schoot bracht ik in bij Ilse. Kijken hoe Ilse me ditmaal op waarde schatte. & Ziedaar: ook dmv gelegenheid maakt dief wordt Zijperspace gevonden. Weliswaar pas als 28e, maar ‘t bewijst in ieder geval dat Ilse niet om me heen kan.

Ilse lijkt geen bestaansrecht meer te hebben zonder Zijperspace.

Elke dag heb ik een moment van twijfel of ik wel een onderwerp, een verhaal zal kunnen verzinnen om hier te plaatsen. Weet ik niet of er wel iets in m’n leven van die dag is gebeurd dat de moeite waard van vermelden is. Waarna ik me van die zorgen verlost zie door soms maar liefst 4 keer op een dag een stukje te plaatsen. & Toch blijf ik ongerust, want ben bang ooit uitgeblust te zijn: geen inspiratie meer te hebben.

& Elke dag sta ik op ‘t punt 2 tere onderwerpen aan te roeren. Onderwerpen die net iets te dicht bij m’n eigen persoon komen. Die onderdeel van m’n verleden dan wel van m’n dagelijks denken zijn. & Dus veel te veel invloed hebben.

& Toch heb ik ‘t gevoel dat ik ‘t op moet schrijven hier. Dat ‘t een onontkoombaar onderdeel is van ‘t willen schrijven. Als ik deze 2 facetten van m’n leven niet onder woorden kan brengen op een fatsoenlijke manier, een leesbare, niet plaatsvervangende-schaamte-oproepende manier, kan ik net zo goed ophouden met mezelf als schrijvend te etaleren. Als ik de simpele onderwerpen wel kan & durf omschrijven, moet ik ook deze uiterste punten kunnen benaderen; kunnen balanceren op een koord & de mensen kunnen tonen dat je daarmee ook de overkant kunt bereiken.

We hebben slechts last van hoogtevrees in Zijperspace.

Waarom die drang altijd de deur uit te gaan? ‘t Zal me ook nooit ‘ns gebeuren dat ik volledige rust in m’n lichaam & geest heb & de hele dag binnenshuis blijf. Tuurlijk is er regelmatig de verplichting tegenover jezelf boodschappen te doen voor ‘t broodnodige onderhoud van de eigen persoon. Is ook wel handig, dan kan je nl nog meer thuis blijven. Maar ‘t doen van boodschappen hoeft toch niet meteen te betekenen dat ik de halve stad af moet zwalken. ‘t Verlaten van ‘t huis betekent bij mij meteen dat de stad van oost naar west, door ‘t centrum naar de stadrand afgelegd moet worden. De behoefte aan zo’n reis wordt gevoed door elke spontane bedenking nog iets nodig te hebben.

Waarna uiteindelijk slechts de boodschappen van Appie de woning ingedragen worden, de benen vermoeid zijn van te veel km trappen (dat kan aan de andere kant natuurlijk niet zoveel kwaad), ‘t gemoed teleurgesteld is omdat er geen echt verzetje te bekennen was & ‘t enthousiasme getemperd is vanwege de onzinnige besteding van de vrije dag.

Gelukkig kan ik ‘t nu ten goede keren door met vriendin wat te gaan drinken.

(& In een roes weerkeren van zoveel gezelligheid & zinnig gesprek, bepaalde hoeveelheid drank & vervuld van ‘t gezelschap gelukzalig nadenkend over de toch zeer welbestede vrije dag veel te vroeg in slaap vallen).

‘t Leven is onmogelijk in Zijperspace.

Ik zou 2 uur geleden al de deur uitgaan om boodschappen te doen. Van de gisteravond bedachte absoluut-niet-vergeten-dingen-die-ik-moet-doen-op-m’n-vrije-dag is mijn geheugen er zeker 3 kwijt geraakt. M’n ontbijt is nog niet geheel op & beschouw ik maar als late lunch. Ik heb me zojuist gedoucht, maar heb waarschijnlijk geen zin om me te scheren. Tv staat aan, cd-speler ook & beiden dringen niet echt tot me door.

U begrijpt ‘t: m’n comp & ik zijn weer helemaal de oude.

Zijperspace is weer helemaal zoals ‘t was.