Zijperspace

Ze kwamen vaak met z’n 3-en & we noemden ze al snel de Bush-brothers. Ze dronken in die tijd, juist vanwege de beroerde toestand waaruit ze probeerden op te krabbelen, alleen maar bush-bier van 12%. Snel beneveld voor relatief weinig geld. & In die hoedanigheid hielden ze ‘t wel een tijdje uit bij ‘t verkopen van de daklozenkrant.
Eigenlijk waren ze niet dakloos. Ze woonden met z’n 3-en, weliswaar in zeer onzekere omstandigheden, in een appartement dicht in de buurt. ‘t Zal vast geen luxe zijn geweest, want ze hadden toendertijd werkelijk niks: ‘t enige geld wat binnenkwam was dankzij verkoop van ‘t krantje.
Richie was de enige die vloeiend nederlands kon spreken, maar, ondanks z’n continue dronkenschap, ook in ‘t engels prima uit de voeten kon. Hoewel je dat af & toe niet zou verwachten als je zag in wat voor toestand hij de winkel binnentrad. ‘t Leek wel half strompelen, vooral als-ie bij ‘t overhandigen van de munten weer wat door z’n vingers liet glippen. Dat geld kon-ie niet missen, dus onder gekreun & gesteun werd gepoogd ‘t muntje weer boven water te krijgen. Op ‘t moment dat je dan dacht dat-ie erbij zou neerstorten, volgde een geestige opmerking die je nooit van een dronkelap zou verwachten.

Joe & Mike kropen langzaam maar zeker uit hun dal, maar Richie bleef er een beetje in hangen. Terwijl de 1e 2 overgestapt waren op ‘t drinken van 8.6, met gelijkwaardig alcohol-percentage, bleef Richie lang hangen in de veel stevigere Bush. Tenzij hij weer ‘ns een ziekte onder de leden kreeg & met spoed in ‘t ziekenhuis opgenomen moest worden.
2-3 weken later verscheen hij helemaal opgekalefaterd & volledig nuchter om z’n 1e bierflesje te halen alvorens weer aan de verkoop te beginnen. Waarna hij al snel weer begon te strompelen & met z’n schouder naar rechts ging hangen.

Plots verscheen Richie helemaal opgeknapt, geknipt & gestreken, vroeg in de winkel. Weliswaar om z’n 1e bush van de dag te kopen, maar ‘t was blijkbaar de bedoeling om op z’n paasbest de dag tegemoet te treden.
Enkele uren later verscheen-ie nogmaals, ditmaal in gezelschap van een kopie van ‘m: z’n broer uit de VS was ‘m komen opzoeken.
Die had een goede invloed op ‘m. Richie begon weer recht te lopen, besteedde wat meer aandacht aan kleren, stotterde & kreunde steeds minder & we kregen ‘m ook steeds minder te zien.
Op een gegeven moment zelfs helemaal niet. Hij was op vakantie naar Portugal gestuurd door z’n broer, wisten Joe & Mike ons te vertellen.

Toen-ie daarvan terugkwam merkten we op dat-ie er stukken beter uitzag. Dat lag volgens hem vooral aan ‘t feit dat-ie ‘t grootste gedeelte van z’n tijd aldaar wegens een infektie in ‘t ziekenhuis had gelegen. Hij had niet al te veel kunnen genieten van ‘t mooie klimaat dat Portugal rijk is.

Spoedig begon Richie weer krom te lopen. Van ‘t geld dat z’n broer ‘m had gegeven kocht-ie z’n bier. De daklozenkrant was voor alle 3 de heren verleden tijd. Joe & Mike hadden beiden een baan; Richie was volgens de organisatie te vaak te dronken. Dat was ook de reden waarom-ie op een gegeven moment niet meer bij Joe & Mike kon blijven. De huisbazin begon te klagen over overlast: alleen de 2 aan wie ze ‘t officieel verhuurde, mochten er blijven wonen. Richie moest opnieuw zwerven.

Hij scheen nog een keer bij Joe aan de deur geweest te zijn met de vraag of-ie ff mocht douchen. Joe gaf ‘m de sleutel van de douche, maar toen-ie een uur later daar langskwam om naar z’n werk te gaan, stond Richie nog steeds tegen de deur geleund. Totaal versuft stond-ie volledig voorovergebogen, veroorzaakt door problemen met z’n heup, met de sleutel ergens bij de drempel. ‘Richie, ga rechtop staan; ‘t sleutelgat zit niet zo laag.’ ‘Oh, vandaar dat ik ‘m niet kon vinden.’
Hij moest daar weg & zo snel mogelijk naar ‘t ziekenhuis gaan, zei Joe ‘m. Dat zou Richie doen.

Een week later belde de broer van Richie vanuit de VS Joe op om te melden dat Richie een paar dagen geleden in ‘t ziekenhuis was overleden & de dag ervoor begraven.

We houden niet meer zo van Bush in Zijperspace.

Ik begin te leren. Dmv xperimenteren, afwachten wat ‘t resultaat is & dan ‘t geheel nogmaals aanpassen.

Om enigszins een richtlijn te hebben bij mijn xperimenteerdrift, pakte ik m’n oude blog erbij, die officieel nog steeds bestaat, & veranderde daar de template. Natuurlijk wel een template met de mogelijkheid meel te versturen aan de blogger hemzelf. Vervolgens de html van de template uitpluizen, naspeuren wat de toverwoorden zijn om dit op de blog te laten verschijnen & kopiëren maar. (Ik weet ‘t dames/heren bloggers: voor jullie een koud kunstje; ik, daarentegen, moet zien te achterhalen hoe ze dat wiel hebben uitgevonden & zelf deze vinding op m’n nieuwe voertuig zien toe te passen).

‘t Kunstje was snel achterhaald; moest echter wel de juiste proporties, formulering van de nieuwe verschijning zien te vinden. Met behoorlijk wat heen & weer geklik in & uit Zijperspace hebben we uiteindelijk de voorlopige vorm ervoor gevonden. (Geneert u zich niet ‘gerichte post naar Zijperspace‘ te sturen).

Ik was toch al bezig: waarom niet meteen nog wat kleine aanpassingen. ‘t Zou leuk zijn als m’n blog dezelfde kleuren kreeg als m’n huis. De groene kleur was toendertijd gemakkelijk gevonden: ik had slechts te kiezen uit de beschikbare templates. Waarna de boel met rust gelaten diende te worden. Maar ik had nu de toverstaf in m’n hand; waarom niet ‘t geel van m’n wanden niet proberen toe te voegen.

Koud kunstje, bleek al snel.

De winterschilder is er in Zijperspace wat vroeger.

Volgt hier een oproep. Reacties hieromtrent kunt u achterlaten bij ‘Poneer hier uw visie‘ of via ‘gerichte post naar Zijperspace‘.
Ook geconstateerde problemen kunt u hier kwijt. Gebruik zijpe@ecn.nl slechts indien bovenstaande optie niet blijkt te functioneren.

Zodat we samen een beter Zijperspace kunnen opbouwen.

Mag dat zomaar? Mij een xtra halve meter diepte geven in m’n tuin. Dat gaat toch ten koste van de tuin van de achterburen? Ze kunnen toch niet zomaar een halve meter van m’n buren afhalen?

Ik kreeg 2 weken geleden een schrijven binnen dat men achter de schutting zou gaan vervangen. Natuurlijk toch heel plotseling waren ze afgelopen maandag begonnen met de sloop van de oude. Op gegeven moment gingen ze balken plaatsen waar de nieuwe versie tegenaan zou moeten leunen. Toen zei m’n nieuwsgierigheid dat ik toch ‘ns poolshoogte moest gaan nemen.
Wat ik bevroedde bleek waar: ik had er een halve meter minstens op gewonnen. Een kale strook was een paar dagen later dat wat m’n tuin scheidde van de nieuwe houten wand.

Dat wordt weer xtra plantjes plaatsen ‘t volgend seizoen, dacht ik. Een halve meter xtra vrijheid gewonnen. ‘t Volgende moment zag ik echter ook dat geen van de afrasteringen van de buren die xtra halve meter overbrugde. Dat zou wat andere problemen kunnen veroorzaken. Vindt nl maar ‘ns een precies gelijkende afscheiding van een halve meter voor een tuin die al een tiental jaren met ‘t zelfde materiaal is begrensd. Dat spul is nergens meer te koop. Laat je ‘t zo, dan hebben ze een onaangekondigde onbetegelde steeg van een halve meter gecreëerd. (Een heerlijke doorloop voor de plaatselijke junks, voorzover die in dit blok wonen).

Zou ‘t zo zijn dat er ooit onrechtmatig een stuk grond van de tuinen van de woningen aan deze zijde van ‘ t blok was ingenomen? Hebben ze ‘ns naar de plattegronden & de eigendomspapieren gekeken & plots geconcludeerd dat ‘t teruggedraaid moest worden? Ik snap ‘t niet; zoiets kan toch niet legaal onaangekondigd gerealiseerd worden. Dat plots de 1 een halve meter minder tuin krijgt & de ander meer. Daarvoor is de hollandse samenleving toch veel te veel voor gebureaucratiseerd om dat niet ergens op papier te hebben staan?

In Zijperspace heeft men daar geen papieren voor nodig.

Dat dat vooral ff duidelijk naar voren is gebracht. Want ik wil nl niet dat mijn lijstjes geassocieerd worden met zo’n verzamelsite als MijnVerlanglijstje.com. Een site die zoveel mogelijk mensen verzameld om ze op een zo simpel mogelijke manier met elkaar te laten communiceren. Dmv ‘t opstellen van verlanglijstjes. Als er iemand een kado voor persoon in kwestie heeft gekocht, dient ‘t in de lijst gevinkt te worden & de wens wordt doorgestreept. (‘t Mag vooral niet per ongeluk dubbel gekocht worden; feestjes & partijen horen immers soepel & vloeiend georganiseerd te zijn; zo ook de presentjes).
“Neem ook eens een kijkje in het gastenboek.” Want dan slaat de dommigheid je met verstomming. John Lie kan ‘t niet laten dat treffend voor mij te illustreren: “Als iedereen dat gaat gebruiken wordt het heel succesvol.”

(Wijzelijk werd er een moment van stilte ingelast na ‘t lezen van deze zinsnede)

Ik heb nog ff geprobeerd of Jan de Vries hier geregistreerd stond, maar was eigenlijk opgelucht toen ‘t bleek dat dat niet zo was. Ik hoefde me niet verder te begeven in de grochten van kleinburgerlijk Nederland.

We blijven voorlopig kluizenaar in Zijperspace.

De zoon van Nanni Moretti gaat dood in z’n laatste film La stanza del figlio. Ik ben er gister getuige van geweest. ‘t Hele gezin was er kapot van.
‘t Werd in de div per ongeluk voor ogen gekomen recensies aangekondigd: ook ‘t publiek zou de ogen niet droog houden.

Ik ben keihard. Gehard door andere ‘echte’ mensen die doodgaan. Ik kon ‘t lichaam niet zien als een dood lichaam, toen ‘t getoond werd in de kist. Ik kon wel de treurnis van de familie voelen toen de kist werd dicht gesoldeerd. Maar ook dat bleef niet al te lang echt.

‘t Was duidelijker toen ik zelf niet in een kist mocht kijken, omdat ‘t gezicht van de dode te toegetakeld was. ‘t Was aangrijpender toen ik zelf slechts naar een foto van die jongen mocht kijken, die geëtaleerd stond bovenop z’n kist.

Maar de film verhaalde niet over een mens die doodging; ‘t ging over een gezin dat verder moest elkaar te begrijpen zonder de aanwezigheid van de zoon, of juist omdat die zoon niet meer aanwezig was.

Dat proces heb ik met genoemde dode jongen niet meegemaakt. De familie slechts 1 keer teruggezien: bij ‘t graf toen hij 1 jaar dood was.

De doden leven ver weg in Zijperspace.

Doe je zoveel moeite: hardverwarmende teksten, innemende verhaaltjes, tot de verbeelding sprekende anekdotes (bovendien slap geouwehoer) & eindelijk durft ook heer/mevrouw de lezer een reaktie te geven & dan is dit ‘t resultaat. ‘t Lijkt op ‘t pakketje van Merel: je weet dat er iets gearriveerd is, maar je kan er nog niet bij om te onthullen wat er in zit. & Die godvergeten nieuwsgierigheid waar ik m’n leven lang al last van heb giert door m’n kop. Eigenlijk is ‘t schrijven van deze verontwaardiging therapeutisch bedoeld: ‘t uitstellen van draconische vernietigende maatregelen.
Ik moet er gewoon ff geen aandacht aan schenken & morgen opnieuw verrast zijn alsof ik ze voor ‘t 1st zie.

In Zijperspace krijgen we de post immers altijd te laat.

U kunt ‘t hier lezen: ook in Amsterdam was ‘t vandaag dierendag. “Maar wat doen we extra voor al die dieren die geen liefhebbende baas of bazin hebben?“, klinkt zeer beschuldigend in mijn richting. Terwijl ik dit plaatje nl tevoorschijn haalde, voelde ik wat kriebelen in m’n nek. Automatisch schoot m’n hand die kant op, tussen duim & wijsvinger werd er iets beetgepakt & onmiddelijk verfrummeld. Blik terug naar ‘t scherm & daar staat een beschuldigende vinger in de vorm van die tekst.

Meteen daarop schiet me te binnen dat ik daarnet bij ‘t schoonmaken op m’n werk iets zag kruipen, wat me spontaan deed besluiten dat insekt te vermorzelen met mijn voet. Geen moment getwijfeld; ‘t moest gewoon gebeuren.
Terwijl ik afgelopen zondag nog wel een slak vond bovenop een krat. (Normaliter doet mij dat gruwelen, durf er soms niet eens dichtbij te komen). Ik verzamelde al m’n moed, pakte 2 viltjes & ‘t beest heb ik vervolgens in de buitenlucht op vrije ‘voeten’ gezet. Iets soortgelijks gebeurde gisteren met zo’n zelfde soort levend wezen in m’n achtertuin, maar doordat ik ietwat later niet goed oplette waar ik m’n voeten zette, werd ‘t diertje toch geplet. Dat spijtte mij, want ik had ‘t toch net gered van m’n mogelijke wreedheid.

& Nu op dierendag ben ik bewust & onbewust bezig ze te verpulveren. Alsof ze met elkaar hebben afgesproken wat kamikaze-insektjes op me af te sturen vandaag, zodat ik me volledig bewust word van m’n omgang met ‘t dierenrijk.

Zijperspace wordt stelselmatig van z’n dieren ontdaan, dierendag zal weldra daar niet meer bestaan.

Had ik overigens al vermeld dat ik modderaar ben?
‘t Is genoegzaam bekend bij een zekere groep mensen in Amsterdam. Die zich laat binden door het bier Brand Up. Maar om vooral geen reclame te maken voor de biergrootgrutters in den lande heb ik deze fanclub gedoopt tot de BURPS.
Korte vertaling van voorgaande afkorting: Brand Up Regionale Percipiërende Service. Voor alle zekerheid, dat is. Mochten er misvattingen zijn over de juiste uitspraak.

Ach, de naam zegt ‘t al. Anders de uitleg op bovenstaand adres. ‘t Komt er slechts op neer dat we met z’n allen een café op onderlinge afspraak komen binnenvallen om zo snel mogelijk het fustje Brand Up, wat ten slotte ‘t lekkerste pils van Nederland is, te ledigen.

Dus moogt u net zo dorstig zijn & eenzelfde regionale oriëntatie hebben als bovenstaand gemeenschap, schroomt niet. Ik als modderaar had ‘t idee dat ‘t internet uitgevonden was om initiatieven als dit ten volle te kunnen ontplooien.

& Bovendien ‘t enige nuttige gebruik van Zijperspace.

Op zich is ‘t zeer gemakkelijk om te bedenken hoe je een meeltje, gericht aan mij, ook bij mij kan laten komen. Kwestie van de naam van de blog te combineren met de provider xs4all. Daarbij dient men zich ook te bedenken dat deze provider opereert vanuit Nederland.
Maar we willen ‘t er natuurlijk wat gelikter uit laten zien, wat in dit geval ook een zekere verbetering van publieksvriendelijkheid inhoudt. Dat kan bijv dmv een aanklikbaar blokje met de tekst ‘kontakt met Zijperspace’, waarna dan een scherm tevoorschijn komt, waarin men de meelboodschap kan invullen.

Een voorbeeld van een blogger die zo’n funktie heeft ingebouwd is Els. Precies zoals ik hierboven beschrijf, functioneert ‘t bij haar (behalve dan dat ze ‘t woordje ‘meel’ een beetje raar spelt, maar met een beetje logisch nadenken vind je ‘t knopje redelijk snel).

Nou kan ik dit soort dingen wel willen, maar dan moet ik ‘t ook kunnen creëren. & Dat lukt dus weer ‘ns niet.

Maar uit de bezoekcijfers van gister blijkt dat deze blog wel degelijk gelezen wordt. Daar zitten vast & zeker ook wel andere bloggers tussen, die wellicht weten hoe ik zo’n kleine ingreep op mijn template kan uitvoeren. Mag ik me bij deze tot zulke bezoekers richten & hun vriendelijk verzoeken mij in deze de hand te reiken dmv ‘t leveren van suggesties in de vorm van scriptjes voor m’n template.

Men wil ‘t 1-richtingsverkeer inperken in Zijperspace.