Maand: december 2001

Ik ga vanavond weer eens een poging wagen een film in z’n geheel af te kijken. Ik heb de afgelopen maanden enkele films opgenomen, maar ik kwam er steeds niet aan toe ze te bekijken. ‘t Laat zich raden hoe dat kwam, als men de hoeveelheid tekst in die tijd geproduceerd in ogenschouw neemt.

Vandaag kwam ik bij Gien een link tegen naar ‘t overzicht van de films die gedurende de kerstvakantie door de BBC uitgezonden werden. ‘t Bezorgde me kriebels van jaren her; vroeger had ik 2-3 weken voor kerst dit overzicht zelf in huis, waardoor ik een selectie van dat grote aanbod films kon maken. Niet alleen een selectie voor mezelf, maar ook voor de studenten Film & TV Wetenschap. We gaven nl een blad uit voor de mede-studenten & ik was 1 van de 2 hoofdredacteurs van ‘t maandelijks verschijnende tijdschrift.
Met kerst wordt er door de BBC traditie-getrouw een flink aantal kwaliteitsfilms uitgezonden, waardoor 1 van onze vaste rubrieken, die de krenten uit de filmprogrammeringspap selecteerde, een veel grotere hoeveelheid films kon aanraden. Dagen waren we bezig de programmagegevens door te spitten, daaruit een keuze te ventileren, titels te verdelen & korte beschrijvingen van ‘waarom de moeite waard’ aan de uitzendschema’s toe te voegen. We boden een soortemet agenda van films die niet gemist mochten worden tijdens de kerstretraite voor de beginnende filmofielen die onze studie herbergde.

Eigenlijk werden de programma-gegevens slechts aan de omroepgidsredakties geleverd, wilde de mevrouw van de BBC me laten geloven, toen ik haar verzocht mij die ook te versturen. Nadat ik haar vertelde dat de studenten grote behoefte hadden aan een goed bijtijds geleverd overzicht van de te verwachten films ivm verdere verdieping van hun studie & daaraan verbonden zij zodoende een extra bron voor studiemateriaal voor handen hadden, wilde ze voor 1 keer wel een uitzondering maken.

Bij mij thuis lag zodoende elke maand, maar vooral met kerst, een behoorlijke stapel aan a-4tjes gevuld met de filmprogrammeringsgegevens (ik kreeg ze niet alleen van de BBC thuisgeleverd). Deze stapel kon ik gebruiken om bijtijds een schema op te stellen tbv de videorecorder & de daarmee gepaard gaande behoefte aan lege videobanden. Enkele banden konden nl gebruikt worden voor de films van de 2e garnituur; die moesten zo snel mogelijk bekeken worden, want dat leverde dan weer een lege band op, die voor een volgende film gebruikt kon worden. Andere banden waren bestemd om voor in de eeuwigheid een klassieker te herbergen, waarbij eeuwigheid staat voor de levensduur van de band. Ik zat gedurende de 2 kerstvakantieweken aan de videorecorder gekluisterd, om vooral op tijd een band te kunnen verwisselen, van kanaal te switchen, de recorder opnieuw te programmeren, of buiten ‘t apparaat een film ‘live’ te genieten. ‘t Bekijken van 5 films op een dag was eerder regel dan uitzondering.

Ik kreeg de kriebels dus weer terug bij ‘t zien van ‘t filmoverzicht van de BBC. De 1e titel, waarbij de kriebels ontstonden, begint om ½ 12 & ik voel me aan ‘t vervlogen fanatisme verplicht de kriebels een beetje te herbeleven.

Bovendien willen zowel volle buiken als vermoeide lichamen wel eens hangen in Zijperspace.

Ik behaalde een score van 26 bij de AQ Test. Een test om de autistische trekken bij volwassenen te meten. Daarmee mag ik redelijk tevreden zijn, ondanks de aantekening aldaar:

the average score in the control group was 16.4. Eighty percent of those diagnosed with autism or a related disorder scored 32 or higher.

Waarvoor 2-maal dank aan Puck.

Waarna we ons terugtrekken in ons eigen Zijperspace.

Soms vraag ik me wel ‘ns af hoe ze snel & efficiënt de pitten uit de olijven halen.
Maar al snel vind ik ‘t lekkerder ‘t niet te weten.

Dan zijn er plots 4 tegelijk spoorloos verdwenen in Zijperspace.

Mijn broer heeft een bos. Midden in Zijperspace. Een bos om eenden in te verzamelen in ‘t watertje in ‘t centrum van ‘t bos. M’n broer is nl eendenkooiker.

‘t Is geen groot bos, maar ‘t geeft je toch de mogelijkheid tot een wandeling van ong 15 minuten als je de hele ronde maakt om ‘t water heen. Dat water zie je gedurende die ronde niet, want de eenden moeten in alle rust daar kunnen verblijven. Anders zijn ze binnen de kortste keren verdwenen; bij de minste stemverheffing is dan ook een hele vlucht gevlogen.

Als ik er ben moet ik altijd even die wandeling door ‘t bos maken. Liefst in m’n 1tje, weg van de drukte die altijd heerst als een gelegenheid mij tot visite noodt. Een wandeling in tweestrijd, omdat ik de behoefte aan vlucht niet snap, terwijl ik er normaliter van houd op te gaan in de massa.
& Juist die wandeling bezorgt me melancholie, vooral als de hemel donker wolkt van sneeuw & hagel. Vervlogen jaren van krantenwijken in ijzig kou & totaal tot sneeuw verworde kleding komen in herinnering bij de minste vlaag in ‘t gezicht. Wil dan slechts alleen zijn & niks van de rest weten, vervloek de heldere lucht die in de verte alweer aankomt. De hond is de enige die m’n aandacht af mag leiden, in ‘t stiekeme verraden van de weg die z’n baas normaal aflegt, in z’n enthousiasme voor ‘t 1st in z’n leven door zo iets wonderlijks wits te mogen rennen. Of in ‘t rennen richting voorheen verborgen vogels, terwijl ik slechts plukken pollen zie op de mogelijke begraafplaatsen van gestorven huisdieren van m’n ouders & m’n broer.

De laatste keer dat ik wit zag overheersen in dit bos was ik met m’n vader de eenden aan ‘t voeren, omdat m’n broer op dat moment afwezig was. ‘t Had gemist & diep gevroren. De rijp stond klaar om als volgroeide vruchten de bomen te verlaten. M’n vader & ik namen omstebeurt een aanloop om met een harde trap ‘t sneeuwfeest te laten plaatsvinden.

Mooiere sneeuwstormen kan men niet heugen in Zijperspace.

Zijperspace heeft een blogBuddy gevonden.

M’n moeder zei dat ze niet wist dat ik bij dames sliep. & Ik begon me meteen te verontschuldigen. & Uit te leggen dat ik toch slechts geschreven had dat ik bij haar geslapen had.

Haar gezicht veranderde in een plagerige lach. Ze vond ‘t juist leuk om ‘t te lezen, zei ze, maar om ‘t nou op ‘t internet te plaatsen?
Wederom dezelfde lach, voordat ik kon reageren dit keer.

Lang geleden had er een dame geen fiets om de hele weg naar Julianadorp af te leggen, dus bood ik haar aan om bij mij thuis te slapen. Hetgeen indertijd bij mijn ouders thuis betekende. Dat was een uitstekende oplossing, want we hadden reeds ondervonden dat onze monden zich wel zeer goed voegden deze nacht. Bij m’n moeders bed de situatie vereenvoudigd uitgelegd, waarop goedkeuring van een slaperig hoofd volgde.

Mijn moeder beschouwde ‘t toendertijd nog haar plicht me bijtijds te wekken, of te komen vertellen dat de spullen gereed stonden om ontbijt optimaal te kunnen nuttigen. Ditmaal kon ze haar boodschap niet verder uiten dan: ‘Nou, Ton!’ toen ze bemerkte dat de dame toch zeker topless naast me lag in ‘t 1-persoonsbed.
Dat was toch niet de bedoeling van logeerpartijtjes, heeft ze me achteraf omstandig uitgelegd.

Als genoegdoening hebben dame & ik de relatie zeker een ½ jaar in stand gehouden.

Moeders & zonen groeien met elkaar op in Zijperspace.

Ik vind ‘t in ieder geval prachtig. & Ik weet inmiddels ook dat-ie werkt. We hebben ‘t nl uitgeprobeerd. & Met ons Corné;. Maar die van Corné heeft Puck op mijn verzoek weer weggehaald & daarmee ook nog een 5-tal andere reakties van onszelf. ‘t Werd nl een zeer technisch reaktie-blok. (Ik zit te zoeken naar een ander woord ervoor; voorheen werd ‘t verzorgd door Reblogger & Snor-Comments; dan had je meteen een naam. Maar ik kan ‘t toch moeilijk ‘reaktie-pucks’ of iets dergelijks noemen. Suggesties zijn dus welkom.). & Dat technische was eigenlijk wel een beetje zonde voor ‘t postje waar ik, van degene die ik de afgelopen dagen geplaatst heb, ‘t meest trots op was (& ‘t meest onzeker in 1e instantie).

Ondertussen zie ik op tv Fortuna Sittard in de kleuren van m’n reaktie-blok rondrennen in ‘t voetbalveld. Als ‘t nog slechter met ze gaat, moet ik ze maar gaan sponsoren.

Zogauw iemand een reaktie plaatst, krijg ik ‘t automatisch als meeltje binnen. Da’s ook wel zo prettig, want nu hoef ik niet de hele tijd te kijken of er nog iets toegevoegd is.

Maar ja, dan moet er wel iemand reageren. Gewoon, omdat men ‘t tonen van mijn dankbaarheid jegens Puck wil ondersteunen door er intensief gebruik van te maken.

Of omdat men wil genieten van de kleuren van Zijperspace in volle glorie.

Ik denk dat Johannes al grijs haar kreeg toen ik nog een klein jochie was & in de veronderstelling leefde dat slechts opa’s dit kon gebeuren. Hij zal ong 20 jaar zijn geweest toen hij z’n hoofd al geheel bedekt zag met de grijze kleur. ‘t Stond ‘m prachtig, vooral omdat-ie z’n jeugdige uitstraling erbij bleef behouden. Dat wilde ik later ook als ik groter zou zijn.

Op m’n 20e volgde inderdaad de 1e opmerking dat ik begon te grijzen, waarop de vriendin zo ‘vriendelijk’ was ‘t levend bewijs ervan m’n hoofd te ontrukken. Zo schoot ‘t natuurlijk niet op de vroegtijdige ouderdomslook te veroveren. Vooral niet omdat ‘t elk jaar slechts een klein aantal meer werd.

Johannes liet ‘t er echter niet bij zitten & wist z’n grijze gloed om te toveren in een spierwitte bedekking. Waarbij hij nog steeds die jeugdige uitstraling bleef genieten.
‘t Moet een wonderlijk gezicht zijn m’n neef met z’n witte bedekking te aanschouwen, bleek ook weer vandaag. Ondanks dat ik ‘m hooguit gemiddeld 2 keer per jaar zie (hoewel de frequentie oploopt doordat hij & z’n vriend steeds meer hun werk in Europa xposeren), valt mij ‘t bijzondere van z’n verschijning niet meer zo op. Maar ‘t werd geïllustreerd doordat bij betreding van een druk etablissement hem recht op de man gevraagd werd waar hij die prachtige kleur haarverf vandaan had.

Zo willen we later ook worden als we nog ouder worden in Zijperspace.

Vandaag is ‘t familie-bezoekdag. Waarschijnlijk de laatste keer dit jaar dat ik een groot deel van ze zie.

Natuurlijk doe ik ‘t ook voor mezelf, maar wat zeker meespeelt is dat ‘t m’n schuldgevoel verkleint over m’n niet gezellig willen zijn met kerst. & Geeft wat compensatie voor m’n wegblijven dan.

Een verantwoordelijke taak wacht Zijperspace.

Op m’n werk registreerde ik ‘t woord ‘Pivot’. Ik was er al een paar keer voorbijgelopen & ving telkens de glimp op als een vertrouwd sjabloon. De ‘v’ was weliswaar voorgegaan door een ‘f’, maar ‘t was toch duidelijk dat men de ‘v’ corrigerend eroverheeen had aangebracht. Ja, want zo spel je ‘Pivot’ nou eenmaal, moet ik enkele malen in alle vluchtigheid bedacht hebben, met in m’n achterhoofd de bezigheden van Bob van Mijnkopthee.

Tot ik me plots realiseerde dat ‘t bovenop een doos stond gekrabbeld. De doos waar de zakken pinda’s inlagen. & Het was op m’n werk, waar ‘t toch niks te maken heeft met wat ik zoal thuis achter ‘t scherm voorbij zie vliegen. Laat staan dat pinda’s daar iets mee te maken hebben. Want pinda’s hebben slechts m’n belangstelling als ik m’n verjaardag vier (& dan nog kom ik er de volgende dag achter dat ik ze weer ‘ns ben vergeten rond te delen).

Is er een complot aan de gang, was de daaropvolgende veronderstelling. Wil men perse dat ik werkelijk ga pivotteren? & Wil men door listige bewustzijnsbeïnvloeding mij sneller dichterbij de definitieve beslissing brengen? Maar dan moet ik al vaker dit soort onbewuste flashes irl hebben voorbij zien gaan. Als men wil dat deze methode werkt, zal men ‘t onderbewustzijn wat vaker moeten triggeren.
& Ik kon me geen beeld herinneren waarbij ‘Pivot’ bewust onbewust in een bepaald kader was geplaatst.

‘t Schoot me te binnen dat de doos oorspronkelijk niet voor de pinda’s bestemd was, maar voor t-shirts. Dat maakte ‘t geheel er niet makkelijker op. ‘t Enige dat ik er meer mee opschoot, was de bedenking dat de aantekening op de doos een aanduiding voor de leveranciers moest zijn waar de t-shirts terecht moesten komen, ter onderscheiding van andere partijen t-shirts. Op mijn werk dus.

Klinkt trouwens best wel als ‘t woord voor een tsjechische brouwerij: ‘pivovar’, bedacht ik me, maar dan met een andere uitgang.

& Plots bracht ik 2 vloeistoffen met elkaar in verband.

‘t Is zo gemakkelijk moeilijk te denken, dat ‘t lijkt of makkelijk niet bestaat in Zijperspace.