Nu moet ik Marc maar ‘ns bellen.
‘Mooi hè?’
‘Ja, hahaha.’
& Terwijl ik z’n gelach beantwoord nogmaals: ‘Mooi hè!’
Intelligenter kunnen m’n uitspraken blijkbaar niet worden.
‘Ik moet nu ff een paar slokjes bier nemen,’ zegt m’n broer, ‘want anders verdwijnt die brok in m’n keel niet.’
‘Ja, ik denk dat ik dat ook maar ‘ns moet doen.’
Valt me eigenlijk mee dat dat laatste er nog uitkomt bij mij. Maar ‘t is blijkbaar de waarheid.
Er zijn reeds vele kilometers meegeleefd in Zijperspace.
Wakker geworden met een donkere wolk boven m’n gemoed. Daar kan nog van alles mee gebeuren: hij kan voorbijtrekken, plots oplossen, maar ook veranderen in een donderwolk.
Vooral ‘t gevoel weer weer veel te laat wakker te zijn geworden, lijkt de stemming te bepalen. Weer de discipline, de rust in mezelf niet kunnen hebben vinden om bijtijds ‘t bed in te kruipen, & daar ontevreden, want ontzaglijk moe bij ontwaken, over zijn.
Gevolg:
-De dame bij de bakker is een trut, die altijd stom lacht & ‘t ene moment de prijs van ‘t brood roept & ‘t volgende moment alweer moet kijken wat ze moet afrekenen. & Waarom moet ze elke keer ‘Wie is er dan?’ zeggen, als ze toch duidelijk kan zien dat er slechts 1 persoon naast me staat?
-De donkere bui moet afgekocht worden, waarvoor ik een korte stop bij de boekhandel maak. Als snel bemerk ik dat ‘t een ingeving van m’n laatst ontstane manie is. ‘Nooit ‘ns iets op een normale manier, altijd in manie’s, verslavingen & obsessies’, verwijt ik mezelf, maar besluit ‘t boek toch te kopen.
-De dame van de boekwinkel zegt nogeneens spontaan gedag, dat moet er tegenwoordig uitgetrokken worden, waar je ook komt. Hé, hallo! Ik ben sjachrijnig. Ik ben niet degene die de schijn op moet houden. & Toch weerklinkt er een vrolijk, met ‘t beste been uit bed gestapte: ‘Goedemorgen.’ Met de vriendelijke glimlach van de wereldwijze boekenwurm. Ach gut, ik heb zelfs m’n bril opgelaten om aan die indruk te voldoen.
-‘t Weer moet ook afgeschaft worden. Een beetje gemoedstemmingen kopiëren, lijkt ‘t enige waar ‘t toe in staat is vandaag. Iedereen op z’n lazer geven die toevallig zich in ‘t gezichtsveld van ‘t weer zich begeeft dmv korte heftige windstoten. & Continu dreigen de wolken te laten openbreken & ‘t gezeik over de mensen te storten. ‘t Weer: da’s een zeikerd vandaag.
-Herinnering tot betalen van de KPN binnengekregen, terwijl dat juist de rekening was die ik wel op tijd betaald had, was mijn idee. & Ik zie de rest van de accept-giro’s op tafel liggen: die zullen toch echt dit weekend de deur uitmoeten. Die afschuwelijke onrust die dat veroorzaakt, omdat ik niet weet wat ‘t saldo is van m’n rekening & juist door die onrust wil ik dat ook niet weten.
-& Waar is verdomme de tijd? Ik heb hier godsamme tijd tekort. Kan er niet wat tijd aangelengd worden, zodat ik 80 minuten in een uur heb & wel alles doe, wat ik had besloten te doen (ooit).
‘t Gaat nu wel weer een beetje in Zijperspace, geloof ik.
Update: & Ik had wel een beetje gelijk in dat laatste (hoewel ik een klant bijkans verrot gescholden heb, maar da’s wat anders).
Dit valt zeer moeilijk uit te leggen ben ik bang. Want al laat in de nacht & bovendien heeft men voor dit spelletje de nieuwe toevoeging van de loglijst nodig. Op ‘t moment van schrijven nog maar sinds 1 uur toegankelijk.
Men dient voor ‘t welbegrijpen van wat volgt zich te begeven naar de info over Zijperspace binnen de loglijst. Daar staat momenteel een nieuw kader, geheten: ‘Zijperspace staat in favlijstjes naast:’. Met een lijst van 20 medebloggers & daarachter elke keer ‘t aantal keer vermeld hoe vaak Zijperspace vermeld staat in favlijstjes waar ook deze medeblogger in voorkomt.
Ik ben op zoek gegaan naar een lijst waar ik dus niet in vermeld stond, maar ‘t wilde niet lukken. Steeds nam ik degene die onderaan de volgende lijst stond, of degene die ‘t meest onwaarschijnlijk aan mijn naam gekoppeld kon worden.
‘t Wilde zomaar ‘ns niet lukken met Zijperspace.
(maar later toch wel, & toen werd ‘t toch echt een stom spelletje, zeker toen de lijstjes werden ingekort tot 10 namen).
Ik zie Joe de laatste weken bijna altijd in z’n 1tje. Slechts een enkele keer wordt-ie vergezeld door z’n landgenoot, die tijdelijk de ruimte van Mike opvult. Al enkele jaren delen Joe & Mike nl dezelfde woning. Mike is nu echter op vakantie naar z’n 2e vaderland: India (de VS bestaan geloof ik niet meer voor hem).
‘Did you hear anything from Mike?’ informeer ik maar ‘ns.
‘Well, hij heeft me vlak na aankomst gebeld, daarna niet meer. Hoewel-ie me elke week zou bellen.’
Joe & Mike waren tot 2 jaar geleden beiden Z-verkopers. Ze kwamen in die tijd dagelijks enkele malen bij me over de vloer. Tussen de verkoop-sessies van de daklozenkrant door, voorzagen ze zich bij mij van hun dagelijkse dosis alcohol.
Mike haalde in die tijd met z’n levensverhaal zelfs de Volkskrant Magazine. Waarschijnlijk was dat vooral te danken aan z’n liefde voor ‘t voortbrengen van geluid in de vorm van woorden. Hij stond altijd klaar om te vertellen wat-ie zoal had meegemaakt & hoe prachtig hij mensen wel niet vond. Of eigenlijk moet ik zeggen: hoe prachtig hij vrouwen wel niet vond.
Vele verhalen, wederwaardigheden heeft-ie bij mij de revu laten passeren; voelde zich vaak niet belemmerd door de aanwezigheid van andere klanten. De volgende dag was-ie alweer vergeten welke verhalen hij de dag ervoor aan wie had verteld, waardoor ik ‘m eraan moest herinneren wat-ie zoal gedronken & verteld had.
‘Hij is nu natuurlijk in z’n eigen paradijs.’
‘Ja, maar hij moet me wel bellen,’ reageert Joe daarop, ‘want ik moest een afspraak bij ‘t arbeidsburo voor ‘m afzeggen. Ik deed me voor als Mike zelf tijdens dat telefoontje. Ze zeiden dat ‘t erg belangrijk was om zo snel mogelijk een nieuwe afspraak te maken.’
‘Dan gaat ‘t zeker over financiële zekerheid,’ zei ik; ik ken m’n pappenheimers ondertussen wel.
Ettelijke malen is Mike bij me langsgeweest met officiële papieren, brieven of aanmaningen, met ‘t verzoek of ik duidelijk kon maken of er stond wat hij dacht dat er stond. Zin voor zin moest ik vertalen, met xtra uitleg over de ambtelijke taal. & Bovenal: ik moest achterhalen wat voor hem op dat moment de beste stappen waren om te ondernemen.
‘Als ze alles over Mike bij ‘t arbeidsburo weten, dan verklaren ze ‘m voor gek. I mean: hij is bijna 60, hij heeft een paar kogels in z’n lichaam van Vietnam. & Toch blijft-ie werken bij de PTT. Veel te zwaar werk. Ik denk dat die afspraak daarover gaat: dat ze ‘m af kunnen keuren voor ‘t werk dat-ie momenteel doet, zodat-ie een uitkering kan krijgen & niet meer hoeft te werken. Maar dan moet-ie niet te laat komen voor die belangrijke afspraak.’
‘t Zal veel geklaag opleveren zogauw Mike terug is uit z’n paradijs, & tegelijkertijd vele nieuwe verhalen; vele dames zullen weer charmant door ‘m aangesproken worden; menig liter bier zal verspild worden doordat-ie niet meer weet dat-ie aan ‘t drinken is; vele papieren zullen meegesleept worden voor vertaling; & toch pist-ie dan weer net naast de pot & zal ik dat allemaal moeten aanhoren, van Mike, maar ook van Joe. & ‘t Zal klinken of de mensheid nog nooit zo slecht is geweest voor iemand.
& Toch, toch komt alles uiteindelijk goed in Zijperspace.
Via Merel op de stemwijzer terechtgekomen. Ik wilde wel ‘ns kijken of ik nog geheel verantwoord aan ‘t stemmen was, dat ‘t zelfde stemadvies tevoorschijn zou komen als ‘t gedrag dat zich in ‘t stemhokje manifesteert.
Ik hou er niet meer van om over politiek te praten, vind ‘t vaak dodelijk vermoeiend. Maar aan de andere kant wil ik de kans niet voorbij laten gaan dat beetje invloed dat ik heb te benutten. Ik heb dan ook tot nu toe geen enkele verkiezing of referendum voorbij laten gaan, zonder een school of bejaardentehuis te bezoeken voor ‘t uitbrengen van m’n stem. & Ook dit jaar zal ik ‘t niet aan mij voorbij laten gaan.
Ik zou zeer tevreden kunnen zijn over ‘t feit dat naar voren kwam dat mijn opinies aangaande zaken in de Amsterdamse overeenkomen met die van de partij waar ik zolang ik me kan heugen op stem: GroenLinks.
Ware ‘t niet dat ik enkele jaren geleden besloten heb, bij gemeentelijke verkiezingen voorlopig niet meer op hen te stemmen, vanwege hun standpunt toendertijd inzake IJburg. Een standpunt een partij met groen in z’n naam niet waardig.
De SP kwam als 5e uit m’n stemadvies tevoorschijn. Hoogstwaarschijnlijk worden die ‘t voor mij.
Hierover valt overigens, wegens algehele vermoeidheid omtrent dit onderwerp, niet te discussiëren.
Zijperspace is in ieder geval groener dan menig groendenker pretendeert te zijn.
‘Zijn ze voor de Albert Heijn opnieuw aan ‘t tegelen?’ vraag ik aan Westmalle.
‘Ja, ze leggen er nieuwe stenen in. ‘t Is daar in ieder geval niet meer veilig.’
‘Want daardoor moet iedereen ergens anders heen?’
‘Nee, joh. ‘t Lijkt wel oorlog daar. Ze rollen de hele boel op. Je wordt gefouilleerd, gearresteerd, tegen de muur gezet.’
Westmalle doet een stap naar buiten & kijkt in de richting van ‘t paleis.
‘Shit, daar komen ze alweer.’
Rustig, schijnbaar ontspannen, onopvallend, stopt-ie z’n zojuist aangeschafte fles in z’n jaszak & loopt richting Singel. Je voelt de spanning in z’n traagheid.
Ik blijf nog ff nieuwsgierig naar wat komen gaat voor ‘t raam wachten. Een paar tellen later passeren de 2 agenten, waarschijnlijk degenen waar Westmalle op doelde. De vrouwelijke agent steekt haar hand op & glimlacht vriendelijk naar me, hoewel ik haar nog niet eerder meen te hebben gezien.
Ze lacht allercharmantst & ik ben best onder de indruk van haar verschijning bovendien, maar als ik vlak na hun passeren ff naar buiten ga, heb ik toch meer belangstelling voor de schielijk er tussenuit knijpende Westmalle.
Soms laat men zich niet verleiden in Zijperspace.
Professor G. Wisse heeft me gister, net als enkele ander voorgangers die al jaren dood zijn, in ‘t Catherijnenconvent te Utrecht toegesproken. De titel van z’n preek luidde: ‘de duivel met vakantie’.
En wanneer de onreine geest de mens uitgegaan is, zo gaat hij door dorre plaatsen, zoekende rust en vindt ze niet. Dan zegt hij: ik zal wederkeren in mijn huis vanwaar ik uitgegegaan ben: en komen de vindt hij het ledig, met bezemen gekeerd en versierd. Dan gaat hij heen en neemt met zich 7 andere geesten, bozer dan hijzelf, en ingegaan zijnde wonen zij aldaar; en het laatste van de mens wordt erger dan het eerste. Zo zal hij met dit boos geslacht zijn.
Ik heb ‘t gister maar ff overgeschreven (m’n notitieboekje is hervonden), want ik had slechts oor voor de rollende ‘r’ & ‘t galmen van de woorden tegen de wanden als iets benadrukt werd, waardoor de inhoud niet tot me doordrong. Net als vroeger in de kerk luisterde ik meer naar de sfeer die de spreker opriep, dan naar de strekking van z’n boodschap.
6 Preken/overwegingen van div predikanten heb ik in ‘t Catherijnenconvent zitten beluisteren, met koptelefoon op in een nagemaakt kerkinterieur. ‘t Was ‘t meest interessante gedeelte van ‘t hele gebouw.
Als ik iets soortgelijks op mp3 kan vinden wil ik dat met veel plezier linken. Vooralsnog moet men ‘t maar ff met bovenstaande tekst doen & de echo, uitspraak, intonatie er zelf bij verzinnen.
We zouden voor de sfeer Zijperspace wel ff in een kerk willen veranderen.
‘t Heeft net plaatsgevonden, dus er meteen maar gebruik van gemaakt: men kan meer info verkrijgen over de bloggers. Ik heb ‘t nog niet op de algemene loglijst waar kunnen nemen (inmiddels ook daar), vandaar m’n eigen ‘best van de rest’.
Onmiddelijk is ‘t wapen van Zijperspace toegevoegd.
(Waarschijnlijk was ik de 1e, want ik ben nog geen ander logo kunnen tegengekomen).
Update: Inmiddels een prachtig overzicht van de reeds geplaatste logo’s, waarbij die van mij er toch uitspringt kwa nietszeggendheid. Een hele eer, vind ik.
Hans is dus conducteur. Een keurige conducteur, die er uitziet als de ideale schoonzoon net in ‘t pak. Een ns-pak weliswaar, maar een pak. Met strak kapsel van een man in de begin-40, die een gezin thuis op zich heeft wachten.
& Dat thuis blijkt een boerderij te zijn. ‘In alle rust,’ vertelt-ie me, ‘Al genoeg drukte op m’n werk, dus die rust kan ik wel gebruiken. Maar toch dicht bij ‘t station, zodat ik snel kan beginnen.’
Hij was 1 van de last(lost)-generation hippies in Den Helder. Een groepje van jongens die net ff ouder waren dan ik & zich in 1e instantie niks wilden aantrekken van de punk & new wave. ‘t Zelfde groepje dat (voordat de gelegenheid omgedoopt werd tot ‘No Fun’, door een nieuwe generatie) de koffieshop Mesopotamië begon, waar je tot vervelens toe reggae kreeg te horen, maar we hadden nou 1maal geen andere plek om heen te gaan. Jongens die volgens ons (de niet-hippies) te veel hadden geslikt & veel te zweverig waren. & Waarmee ‘t, dat gold uiteindelijk voor bijna allemaal, verkeerd afliep.
Lange Hans had al vroeg een paar pilletjes LSD teveel geslikt; was daardoor altijd aan ‘t trippen, was ‘t verhaal. Slingerde aan bijna altijd met z’n armen & liet z’n hoofd op ‘tzelfde ritme meedeinen. We dachten altijd dat Wim de Bie z’n inspiratie bij hem had gehaald voor z’n rol als ‘oudere jongere’. ‘t Laatste wat ik van Lange Hans heb vernomen, was dat de politie ‘m gearresteerd had na nachtelijk dansen op grafstenen op ‘t rk-kerkhof.
Ramon was van zuidelijke afkomst, maar van jongsaf opgenomen in een oer-hollands pleeggezin. Met vallen & opstaan kon-ie zich afhouden van de drugs, maar uiteindelijk pleegde hij zelfmoord.
Marco & z’n vriend (naam onbekend, nooit meer gezien), waren van begin af aan verslaafd. Marco werd voor de goegemeente ‘t toonbeeld van junk, die zwalkte door de winkelstraten als een geraamte op punt van uit elkaar vallen. Toch zag ik ‘m een half jaar geleden op ‘t alcoholistenplekje bij de schouwburg terug. Z’n lichaam uitgedijd tot onverwachte proporties.
& Natuurlijk Jan, centrale persoon, de grootste bek, de meeste ruzie, de hippie pur-sang. Die op mijn aanraden boeken ging lezen van Gustav Meyrinck & al snel meer van ‘t onderwerp afwist dan z’n adviseur in deze. Jan ging op reis naar India: eindelijk India, ‘t land van z’n dromen & idealen. Echter zonder zich te laten inenten. Een ½ jaar na terugkomst werd-ie ziek & overleed-ie al snel aan die in ‘t westen zeldzame aandoening.
& Er waren nog enkele mannen, sommigen uit ‘t gezicht verloren omdat ze een gezin gingen stichten, anderen ondergedoken in een andere stad, vanwege drugsgebruik.
Hans was de beste vriend van Jan. Maar Hans was vaag, mopperig, afstandelijk & probeerde zich te veel te profileren als wijs. Maar die indruk is misschien vooral ontstaan door z’n negatieve blik op de wereld.
Hans maakte uiteindelijk toch de overstap naar new wave, na de dood van Jan, onder invloed van z’n inmiddels verworven vriendin waarschijnlijk, een echte goth. Maar ‘t bleef de kankeraar, die iedereen wantrouwend bleef aankijken. Liefst niet aankeek zelfs: hij concentreerde zich meer op z’n peuk dan wel joint, leek die te bestuderen; wanneer zou de askegel eraf vallen, of zouden z’n vingers zich branden?
‘Hé, jij bent Hans,’ zei ik nadat-ie al een paar reizigers was verwijderd.
‘Jij bent er 1 van Zijp,’ concludeerde hij al snel daarop.
We maakten een praatje. Ik had plots een aardige, tevreden Hans voor me, die geïnteresseerd leek in z’n medemens.
Maar hij had een tick, een lichte tick, van plots z’n hoofd een stukje naar rechts bewegen om onder ‘t gesprek uit te komen. Onmerkbaar voor iemand anders, maar ik herkende ‘t van de lang geleden hippie-Hans.
‘t Is een lange weg van overleven in Zijperspace.
Ik ben op zoek in m’n geheugen naar de aantekeningen reeds gemaakt. Wat te verwachten was, is gebeurd: m’n reserve-geheugen wordt vermist.
Dus van voren af aantekeningen maken, maar nooit meer dat ene stukje kunnen schrijven van vanmiddag genoteerd.
Het aanschouwen van Zijperspace is als een momentopname.
