Maand: april 2002

Ik heb de opruiming in fases ingedeeld. Dat gebeurde zomaar, eigenlijk had ik ‘t niet door.
Aan de andere kant moet ik bekennen dat ik bijna alles van te voren plan; dat ik zodoende vaak in fases denk; van alles daardoor, nog voordat ik er aan begonnen ben, reeds ongemerkt in fases verdeeld heb.

Ik ben in de stiekeme fase aangekomen. In ‘t voorbijgaan pak ik papieren op, die net zo goed bij ‘t oud papier terecht kunnen. Voor me uit starend, dubbend over een stukje tekst, ontdoe ik ‘t beeldscherm van visite-kaartjes & teksten geplukt van ‘t internet. Wat me, nog steeds in gepeins verzonken, er toe aanzet de printer ook ‘ns te bevrijden van soortgelijk onnodige vulling van ruimte. Terwijl ik de tv uitzet, pak ik de mouw van m’n t-shirt om daarmee de buis & z’n omhulsel af te stoffen & loop verder. Terwijl ik de bank passeer waar ik m’n jassen, sjalen & petjes altijd neerpleur, pak ik gedachteloos de winterjas die ik ‘t komend seizoen waarschijnlijk niet meer nodig zal hebben. Als vanzelfsprekend verdwijnt-ie de kelder in.

& Onderwijl probeer ik te bedenken wat ik met de rest van de troep moet. Zal ik de muziekcassettes weer tot stapels verzamelen; de bibliotheekboeken retourneren; overtollig kleren in de slaapkamer verzamelen? & Wat is ‘t uiterste moment van stofzuigen?
Ik localiseer in gedachten de plekken waar ik benodigde spullen vandaan zal moeten halen. De kwast & de verf bijv voor ‘t wegwerken van vegen van 100-en keren met de vingers langs strijken. Of de doos waar ik de verspreid over de kamer liggende schoenen & veters in kan verzamelen, want dan lekker overzichtelijk bij de rest.

‘t Vordert traag deze fase, maar is misschien wel essentiëel voor ‘t uiteindelijke resultaat.

We bedenken de punt op de i van Zijperspace.

Ik heb af & toe grote zin niks met u te maken te hebben. U niet te hoeven leren kennen, & als ik u al ken, niet te kennen. U niet van repliek te dienen, omdat antwoorden niet bestaan in de zin die bij mij bestaat.

Ik zal een poging wagen u & uw wereld te beschouwen als een wereld om mij te dienen. Waarin de noodzakelijkheid van andermans bestaan gereduceerd is tot de noodzakelijkheid van boodschappen bij de Albert Heijn & boeken uit de bieb of de boekhandel. & Lekker alleen deelachtig zijn van m’n ruimte & ik.

Niet een wereld om teleurgesteld te raken, klappen te krijgen, gekunsteld gezellig te doen. & Al die andere mogelijkheden die slechts tot creatieve nietszeggendheid leiden.

Ik heb af & toe grote zin niks van u te verlangen. Dat verlangen wordt nl vaak te groot & zo ontoepasselijk plots tot 0 gereduceerd.

Ik heb af & toe grote zin u daar niet van op de hoogte te brengen. Maar weet dat ik dat niet kan.

& Ik heb af & toe grote zin in Zijperspace te zijn, alleen daar te zijn.

De hoogslaper staat, m’n boeken opgestapeld, de planken van de oude boekenkast zijn opzij gezet. Een troep uitgestald langs de vensterbanken aan de voorkant van ‘t huis.
M’n hoogslaper is echter nog niet beslaapbaar. De gatenbodem is net een enkele cm te groot. Waardoor ‘t matras er niet inpast. Waardoor ik naast, & dus onder, m’n hoogslaper zal moeten slapen.

Terwijl Myrte bezig was met haar bouwwerk, verschoonde, boende, schrobde, schuurde & dweilde ik ‘t aanrecht.
‘Ik wist niet dat aanrechten er zo glanzend uit konden zien,’ vertelde ik Myrte terwijl ik enkele steunen moest omhooghouden totdat ze konden worden bevestigd aan de rest. Daarnaast was ik ook vergeten dat ik daar misschien wel ‘t geduld voor zou kunnen hebben. Ik had dermate veel geduld vandaag dat ik zelfs ‘t plaatsje heb durven ontruimen van tuinafval. & Zelfs de bezem heb gehanteerd.

Nu nog enkele dagen geduld betrachten, dan mag ik de slaapkamer zuigen. Tuurlijk mag ik dat wel eerder, maar 1st moet de hoogslaper klaar zijn voor gebruik. Stel je voor dat ik binnen een week ‘t 2 keer van stof zal moeten ontdoen; dan zakt al snel ‘t schoonmaakenthousiasme tot een 0-punt.

Vervolgens zal heel Zijperspace glansen als nooit tevoren.

Terwijl Myrte de hoogslaper in elkaar zet, ben ik druk bezig met m’n afwas. Die moet aan kant zijn voordat de tap aankomt. Die zal nl de komende week de gehele aanrecht in beslag nemen. Slechts ruimte voor de wasbak blijft dan over.

& Hoewel ik de hele tijd denk: ‘Gadverdamme, wat is dit toch vervelend werk’ slaat toch een bepaalde verslaving toe.
Want na de afwas moet gelijk maar de aanrecht aan kant gemaakt. Daar blijken glazen te staan die er ietwat dof uitzien; die moeten ook schoon. Net als de theekopjes boven de ijskast: vele vlekken kunnen met een schuursponsje weggewreven worden.

‘Gadverdamme, wat is dit toch vervelend werk.’
IJskast? Zal ik die ook meteen maar meenemen? Vele vingers staan daar in groezelig zwart op de deur afgedrukt, op de plek waar je ‘m opentrekt, op de plek die ‘t meest in ‘t oog valt. & Hele lange zwarte lijnen lopen van halverwege de afsluitstrip naar beneden. Meteen de vlekken op de wasmachine wegwerken.

‘Gadverdamme, wat is dit vervelend werk.’
Maar ik zie ‘t gasfornuis glanzen van verderfelijke viezigheid van vele maaltijden.
Nee, die moet ik nog maar ff laten staan; dit zal een wel zeer grote inspanning getroosten. Dat moet ‘t magnum opus in m’n schoonmaakwerkzaamheden worden. Die bewaar ik dus voor de woensdagochtend. ‘t Mooiste moment om de schijnheilige frisheid uit te stralen.
Bovendien is dit zulk verschrikkelijk vervelend werk, daar moet ik niet te lang mee doorgaan.
Spreiden, vooral spreiden. Morgen heb ik bijv ook nog een vrije dag.
Heeft Myrte niet ondertussen m’n hulp nodig? Spieren nodig die stevig, onvervaard, doortastend, een balkje in bedwang kunnen houden?

We proberen ‘t evenwicht te behouden in Zijperspace.

Ik was druk op zoek naar de spelling van een bepaald woord. In de veronderstelling ‘t gevonden te hebben klikte ik div vensters weg, waarbij ook degene waar m’n tot dan toe geschreven tekst stond.
Weg. Alles.

Koud zweet loopt overal in Zijperspace.

Er zullen 2 boekenkasten moeten worden ontruimd & verplaatst, zodat er genoeg plaats vrijkomt voor de hoogslaper.

1 Klein boekenkastje, ondanks z’n afmetingen wel degelijk gevuld met 100-en stripboeken. ‘t Grootste probleem bij deze is de boeken een tijdelijke plek voor stapeling te geven.
& 1 Boekenkast die de pretentie had boekenkast te worden, maar daarvoor de boeken ontbeerde. Daarvoor in de plaats bevinden zich er enkele kleine stapeltjes kleren & dekbedhoezen. Voor de rest ontbrak mij ‘t initiatief om de t-shirts & overtollig boekenzooi uit de woonkamer naar deze planken te verhuizen. Met die overtollig boekenzooi had ik toch zeker 1 plank kunnen vullen. Had ik enig systeem willen aanbrengen in ‘t wegbergen ervan, dan had ik zeker nog wel een 2e gevuld gekregen.

Vervolgens wordt ‘t probleem de herplaatsing van de boekenkasten. Waar een plek te vinden in de woonkamer voor deze 2 kasten? In de slaapkamer is vanaf de aanwezigheid van de hoogslaper daarvoor geen plaats meer, heb ik berekend. ‘t Bijna ongevulde plankensysteem zal z’n bestemming in de woonkamer moeten krijgen, maar ‘t is zo hoog, dat er slechts achter de tv enig ruimte over is. Of ik moet overgaan tot een volledige herstukturering van de kamer.

Als ik ergens niet tegen kan, is ‘t wel ‘t omgooien van de dingen waar ik aan gewend ben. Alles zou altijd ‘tzelfde moeten blijven, als ‘t aan mij ligt. Er mag zo nu & dan wel iets toegevoegd worden, maar de boel mag zeker niet heringericht worden.

Herinrichting veroorzaakt chaos in Zijperspace.

Sommige verhalen zijn niet te vertellen. Die verhalen zijn verhalen die verstrengeld in elkaar overgaan. Je kan een aspekt naar voren brengen in een verhaal & bemerken dat dat aspekt verderop terug moet komen. Maar juist door ‘t te laten terugkeren, ga je voorbij aan een ander aspekt. Gaat de aandacht voorbij aan dat andere.
‘t Geheel is te diffuus, als een ondoordringbaar oerwoud hangt alles aan elkaar, maar je kan niet zien welke lianen die verbindingen maken. Of welke bomen zullen vallen als je poogt er 1 te kappen. ‘t Oerwoud is ‘t geheel, te groot om als datzelfde geheel te omschrijven. De boom is ‘t nietig deel van ‘t geheel, & juist in z’n nietigheid valt ‘t te beschrijven. Waarbij je maar moet hopen dat ‘t ‘t grotere weerspiegelt.

M’n vader is vader van 6 zonen. Van elke zoon is-ie weer een eigen vader, met eigen verhalen & herinneringen, ook al zijn de grote lijnen ‘tzelfde. Je kan niet vertellen wat ‘t gezin is, de verhalen van ‘t gezin localiseren, de geheugens gelijkschakelen mbt familie-gebeurtenissen. Elk onderdeel heeft z’n eigen beleving, maar vormt toch een deel van ‘t groter geheel.

M’n vader gaat binnenkort in dagbehandeling, waarschijnlijk voor 2 dagen in de week. Dat verhaal gaat binnenkort verteld worden door de man die er verstand van heeft. Aspekten zullen naar voren komen als parkinson, de met zich meebrengende dementie, m’n moeder, de energie die m’n moeder nog over heeft. Een woud van aspekten die elk voor zich elkander tekort doet. & Hoewel de zonen & vrouw ong gelijkgeschakeld zijn mbt wat uiteindelijk goed zal uitpakken, heeft ieder z’n eigen beleving.

Ik doe een poging, stukje bij beetje, een beeld, niet meer dan dat, van ‘t groter geheel te creëren. ‘t Is slechts een beeld, gekleurd, gezien vanuit ‘t standpunt van de 4e zoon. Die vaak nogeneens al te helder ziet.
Maar ‘t is een beeld, een poging tot beeld van dat geheel.

& Dat noemen we dan gemakshalve deel van Zijperspace.

Rond m’n comp ligt ‘t bezaaid met papiertjes. Tenminste, tot op dit moment was dat ‘t geval. Papiertjes met steekwoorden, nrs, korte zinnetjes, maar ook visite-kaartjes & een oudejaarslot.

Ik heb geen zin in ‘t oudejaarslot. Ik geloof dat ik er € 5,- mee gewonnen heb. Die moet ik dan in een sigarettenwinkel incasseren, maar daar kom ik nooit. Veel te veel moeite voor iets waar ik niet om gevraagd heb.
Aanbieding van een bakbrommer voor € 320,- op een bierviltje. Met tel-nr van degene die ik ervoor moet bellen. Heb ik van afgezien, want ik wist niet waar ik de bak moest plaatsen.
Eronder staat een naam van een zangeres met titel van een lied. Volgens een klant moest ik dat nr toch ‘ns luisteren. Nooit gedaan.
Lijstje van onderwerpen waar ik nog over wilde schrijven. Maar dan een half jaar geleden. Niet interessant meer & zeker niet meer aktueel.
Een ip-nr van iemand, allang vergeten. Op een ander papiertje die van Ohjajoh. Te kinderachtig om te bewaren.
Snel genoteerd tel-nr, met datum & tijdstip: waarschijnlijk afspraak bij huisarts.
Oplossingen van een filmquiz & een architectuurquiz.
Instrukties die ik mbt m’n comp moet volgen. Met enge termen als ‘fdisk’, ‘maxblast’ & ‘asus pcb acpi bios’. Aantekeningen die te maken hadden met ‘t weer werkbaar krijgen van m’n comp. Allang vergeten waar die termen voor dienden, maar ‘t geeft me geen comfortabel gevoel ze weer onder ogen te krijgen.

Nutteloos geworden info ondertussen. & Ondanks dat ik dat wist, was ik toch niet in staat de papiertjes te verzamelen & en masse de prullenbak in te werpen.
Waarschijnlijk is de oorzaak een combinatie van angst belangrijke gegevens weg te gooien & ‘t niet ertoe kunnen zetten de moeite te nemen spullen uit te zoeken, waarna ‘t kan worden opgeruimd.

Zo zal ‘t de komende week nog een paar keer gaan. Plots zie ik me gedwongen spullen te inventariseren op hun waarde voor de toekomst. Dient iets gearchiveerd te worden, een makkelijk vindbare plek ervoor gevonden te worden of is de vuilnisbak de beste optie?
Of wordt ‘t gewoon tijd om bepaalde dingen nu eindelijk ‘ns in een kast op te bergen?

Nog 6 dagen om Zijperspace enigszins overzichtelijk te maken.

Mijn verjaardag vindt plaats op 10 April, de 100e dag van ‘t jaar (ik kan ‘t niet laten dit er altijd bij te vermelden). Op diezelfde dag vindt ook, bijna traditioneel, de viering ervan plaats. & Dat wel tussen 15.00 & 22.00 uur.

Bij deze nodig ik eenieder uit die ook maar enigszins mijn blog leest, m’n 38e verjaring te komen vieren. Leuk, lijkt me.
Voor ‘t bijwonen ervan is niks vereist, slechts enige kennis van Zijperspace & z’n inwoner. & Een verschrikkelijke dorst, want bier zal er in 2 soorten in overvloed zijn (voor de niet-drinkers zal er ook enige mate van frisdrank aanwezig zijn); ik moet m’n bijnaam ‘BierTon’ waarmaken. Vandaar.

Om m’n adres alhier te plaatsen vind ik nog iets te ver gaan, ihkv privacy, enge jochies, etc. Dat zal ik dan ook pas over een week, nee, over 6 dagen doen; 1 dag voor m’n verjaardag.

Overigens kan men de ligging van Zijperspace ook te weten komen door gerichte post deze kant op te sturen.

Haar gesprek is afgelopen.
‘Mevrouw, ik weet niet of u ‘t gezien heeft, maar er hangen hier overal stickers met daarop een mobiele telefoon met een rode verbodscirkel eromheen.’
‘Had je er last van dan?’
‘Nee hoor, ik niet. Maar die stickers hangen ze waarschijnlijk niet voor niets op.’
‘Nou, dan kan die mevrouw achter de balie er zelf wel wat van zeggen. & Ik heb niks van haar gehoord. Dus neem ik aan dat ‘t niet erg was.’
‘Mevrouw, als dat uw conclusie is, moet u zich vooral niet schuldig voelen.’

Maar ze was Zijperspace allang al uitgetrapt geweest.