Zijperspace

M’n 2 oudste broers mochten op de fiets naar huis rijden. Terwijl de rest van ‘t gezin met Pa & Ma in de Trabant (zeker weten doe ik dat niet) naar huis werd gereden. Theo zwaaide vrolijk, terwijl-ie voor de auto uit reed, maar plots verloor-ie blijkbaar z’n evenwicht, want rep & roer volgde.
‘t Enige wat ik me van ‘t voorval weet te herinneren is dat Theo door een man in werkkledij naar een grote schuur werd gedragen, een soortemet werkplaats.

De volgende herinnering aan ‘t voorval is ‘t moment dat m’n moeder & ik Theo bij ‘t ziekenhuis afhaalden. Ik was verbaasd; ik snapte er niks van. Hoe kon ‘t dat Theo 1st in ‘t ene gebouw binnen werd gedragen & vervolgens uit een ander gebouw tevoorschijn kwam? Dit was schier onmogelijk in mijn beleving.

Een paar jaar geleden haal ik op een familie-bijeenkomst m’n herinneringen omtrent ‘t ongeval van Theo naar boven. Aan de rand van de timmerwerkplaats, wordt er nav mijn beschrijving opgemerkt. & Verdere details volgen. We waren op de terugweg van een bezoek aan Opa & Oma Zijp; Theo moest een week in ‘t ziekenhuis verblijven, etc.
‘Hoe kan ‘t dat jij dat weet?’ vraagt Theo plots tijdens de familie-bijeenkomst. ‘Ik was toen hooguit 7. Jij kan niet ouder dan 3 zijn geweest.’

De vraag is wat invulling is & waar daadwerkelijk ‘t verleden van Zijperspace zich bevindt.

Ik doe de afwas op m’n werk. Kaspar komt binnenlopen om z’n dorst te kunnen lessen.
‘Ah, een schoon kopje,’ terwijl-ie er 1 van ‘t druiphek pakt.
‘Ik heb er xtra goed m’n best op gedaan.’
Hij houdt ‘t kopje tegen ‘t licht. We grijnzen naar elkaar.
‘Ik ben nooit goed in liegen geweeest,’ verdedig ik mezelf.
‘Jouw leugenvermogen staat ong gelijk aan je afwasvermogen.’
Met ‘t niet al te vieze kopje keert-ie terug naar z’n kantoor.

Wat is schoonheid in Zijperspace?

Reinders wilde dat we ‘t Idioom (zo heette ‘t boek met engelse woorden, hun betekenissen, & een begeleidend voorbeeld van gebruik in een volledige zin) uit ons hoofd kenden. Daartoe testte hij bijna wekelijks onze kennis.

Hoe ik ook m’n best deed de woorden uit m’n hoofd te leren, de zinnetjes wilden zich niet nestelen in m’n geheugen. Onvoldoende op onvoldoende werd daardoor m’n deel. & Reinders sprak me toe dat ik toch eens serieuzer de boel moest aanpakken, want ‘t zou gaan meetellen voor m’n rapport.

& Waarempel: ik vond uiteindelijk een methode om ‘t in m’n kop te stampen. Een wel zeer efficiënte methode. De woorden & de zinnen moest ik niet benaderen als een te begrijpen geheel. Ik moest ‘t als een gegeven beschouwen, zonder inhoud, zonder betekenis. De zin waar ‘t woord in stond, moest ik op dezelfde manier benaderen als ‘t woord zelf: een 1-dimensionaal ding dat zich in m’n geheugen moest planten, zonder dat ‘t enige betekenis met zich mee zou brengen; toevallig een vertaling van een ander woord.
& ‘t Bleek al snel dat de zinnen zich net zo makkelijk gingen hechten aan m’n geheugencellen als de woorden, ook al bestond ‘t uit meer bytes. Letterlijk kon ik de begeleidende zin opdreunen zogauw mij een woordje werd toegeworpen. Zonder spelfouten, want dat kon immers niet, want ‘t had zich zonder spelfouten opgeslagen (tenzij er een spelfout in ‘t Idioom stond).

Ik haalde slechts nog 10-en. Ik kreeg schouderklopjes van Reinders voor m’n presteren, & werd ter voorbeeld gesteld. Ik was nl ‘t bewijs dat ‘t uit ‘t hoofd te leren was.

Vele jaren later is men engels gaan spreken in Zijperspace.

‘Hoi. Ik dacht: ik bel jou maar eens.’
‘Da’s ook toevallig; ik dacht net aan je. Dit is toch je vrije dag?’
‘Nee, ik ben aan ‘t werk.’
‘O nee, ‘t is donderdag. Wat doe je?’
‘Wat denk je?’
‘Zeikerd.’
‘Je begon zelf.’
‘Hoe gaat ‘t ermee?’
‘Goed. Ben nog steeds verslaafd.’
‘Oh leuk. & Heb je al een vriendin?’
‘Hoe spel je dat?’
‘F, r, i (….)’

Na jaren afwezigheid zijn sommige vriendinnen nog steeds leuk gek.

& Dan moeten we zo min mogelijk ‘t gieren van de lach bekennen die in Zijperspace weerklinkt.

‘t Is eigenlijk een saaie bedoening voor me, zo vlak voor ‘t huwelijk.
Weinig junkies bijv die voorbijschuiven. Ach ja, Westmalle kwam voor een flesje, maar die was al snel weg. ‘t Zelfde gedrag vertoonde de Reus, ook al, of juist omdat-ie ruzie had met een pillendraaier. In no time was-ie al weer buiten om achter de reden van z’n grafstemming aan te gaan.

Ah, daar loopt de dame van de bank op de hoek, waarmee ik liever heel wat gezelligere uren wil doorbrengen dan dat ik 4 jaar lang incidenteel naar haar zwaai. Voor ‘t moment geeft ‘t me wat afleiding, maar ik zou haar glimlach wat langer mijn kant op willen laten schijnen.
Ander onderwerp, want ze is alweer lang voorbij.

Nadat je er 10-tallen hebt zien passeren, heb je ‘t wel een beetje gehad met de camera-teams. & Ook met de mannetjes met wel zeer professionele lensen op hun fototoestellen.

& Iedere keer wordt de vraag weer gesteld: ‘Zijn jullie eigenlijk op zaterdag open?’ & Ik vertel ‘t verhaal wederom.
M’n baas wil open: hij verliest al genoeg aan inkomsten door dat huwelijk, is zijn redenatie.
Ik hoef gelukkig niet te werken, ben vrij te beslissen wat te doen die dag. Niet dat ik dat weet; aan de ene kant interesseert ‘t me niet, maar aan de andere kant wil ik zo’n belangrijke dag niet missen; 3ens wil ik genieten van m’n vrije dag. Hoe zwaar weegt elk van deze punten als uiteindelijk ‘t moment daar is?

Ik blijk niet de enige te zijn die zich verveelt. Een geluidsman vertelt me dat ze bij gebrek aan onderwerp van de nieuwsredaktie de media-hype moesten filmen. Camera-team filmt dus camera-team.
Toppunt van nietszeggendheid vond-ie dat ze de route van de koets lopend moesten afleggen. Dat is net zoiets als de treinen op de duitse televisie midden in de nacht.

Uiteindelijk mag ik m’n werkplek verlaten & voorbij ‘t gillend publiek rijden. Ik kijk niet; ik wil ze niet zien. Ik kan me niet voorstellen dat mensen ‘t leuk vinden naar andere mensen te kijken die niet zoveel meer bijzonderheid hebben dan zijzelf, behalve dan dat ze door die aandacht bewegingsvrijheid ontberen.

Daar wordt in Zijperspace niet aan geleden.

De rest weet ‘t al, dus slechts bedoeld voor de lezers die de andere weblogs niet lezen: Walter is gestopt. Hij was een grote inspiratie voor velen, waaronder ik mezelf reken.

Voordat ‘t te laat is: neem er even een kijkje & verzink in z’n verhalen. & Droom ervan, als ik, ooit zo mooi eenvoudig te kunnen verhalen. Zoveel te kunnen weglaten, waardoor extra te laten beleven.

Men krijgt even zin om niets te beleven in Zijperspace.

De stapel begint angstwekkend te hellen. Daar moet ik straks, bij ‘t raadplegen van 1 van hen, verandering in brengen. Opruimen wil ik ‘t echter niet; ik heb ze veel te vaak nodig.

Nou ja, nodig; ik vind ‘t veel te leuk om er dingen in op te zoeken. Men moet begrijpen, m’n geheugen werkt niet meer zo goed als dat ‘t zeg maar 10 jaar geleden nog deed. Dat maakt ‘t gebruik ervan zelfs vaak noodzakelijk. Bovendien heeft m’n geheugen nooit zo gewerkt dat ik teksten kan citeren of gedichten declameren. ‘t Meezingen van liedjes gaat me ook nooit goed af, omdat ik de teksten niet kan onthouden.
Nou moet men niet denken dat ik een slecht geheugen heb; ‘t werkt gewoon wat minder op bepaalde gebieden & extreem goed op andere (hoewel al een tijd niet meer gespeeld: ik heb slechts 3 keer in m’n leven verloren met Memory; & als ik er niks bij gedronken heb, kan ik uren ‘ik ga op reis & ik neem mee’ volhouden).

Ik wilde ‘t niet over ‘t geheugen hebben; ‘t gaat om die stapel naslagwerken naast m’n comp. Sinds gister (men heeft ‘t wellicht gemerkt) is ‘t Van Dale Spreekwoordenboek er aan toegevoegd.

85 Als men de kat op het spek bindt, wil hij er niet van vreten men moet iemand een partner niet opdringen (zie ook 1044)

Ik zal de rest van de tekst onder 85 weglaten, maar er volgen nog wat vergelijkbare spreekwoorden in div andere talen.

Maar verder maakt ook ‘t Wolters’ Woordenboek Nederlands deel uit van de stapel (veel te dun naar mijn zin; moet toch binnenkort eens vervangen worden door de 3-delige van Dale); een samengebonden, bijna uit elkaar vallende, uit kopietjes bestaande xemplaar van ‘t Zweeds-Nederlands Woordenboek (uitgever is niet meer terug te vinden); Synoniemen Handboek van Jef Anthierens; Wolters’ Engels-Nederlands; ‘t Nederlands Rijmwoordenboek van Jaap Bakker (de beste ooit); & als laatste ‘t Groot Citatenboek van Gerd de Ley.

Het is verbazend hoe sterk je na verloop van jaren blijkt te staan als je niet liegt.
Hubert Lampo

Tuurlijk is ‘t niet handig dat ze op een stapel liggen, die gemakkelijk omvalt als je ‘t boek van onderen net nodig hebt. Ze kwamen daar nu 1maal terecht doordat ik ze op zeker moment nodig had. Op dezelfde manier liggen alle film-naslagwerken in de tafel (niet zeggen dat ‘t niet klopt; ‘t ligt echt ín de tafel) voor de tv.

Mocht men mij dus weer betrappen op een wijsheid, dan moet men maar bedenken dat ‘t uit een stapel naast me tevoorschijn is getoverd. Of zoals Georges Elgozy zegt:
Het citaat is de enige niet taxeerbare lening.

Er wordt wel wat meer dan alleen maar citaten geleend in Zijperspace

Opeens was de ‘mood’-muziek er. Meer jazz, meer gevoel, meer ‘at ease’ mochten we zijn. Bands als Carmel, Weekend, Working Week, Antenna, the Gist en the Style Council gaven aan dat gevoel weer in de muziek gelegd mocht worden.
& ‘t Absurde was dat de heren van the Style Council de Bijenkorf in Amsterdam als ‘the favourite shop’ betitelden. Dat was tenminste wat de heren mij wilden laten geloven in een interview op tv. Daar stond ik enigszins cynisch tegenover: ‘Jaja, dat zal wel. Als je in Amsterdam bent, inkopen doen bij de grootkapitalisten.’

Regelmatig ging ik met Ton (lange Ton) naar Amsterdam om platen in te slaan die in Den Helder niet verkrijgbaar waren. Dat waren er veel.
Ton had de gewoonte om na de treinreis 1st wat koffie te consumeren in de Bijenkorf. Koffie, daar leefde die jongen op. Hij trilde zowiezo, hij was een trillende lange plank, maar zonder koffie trilde hij zelfs tijdens ‘t lopen. Om verdere problemen te voorkomen ging ik dus gewillig met ‘m de Bijenkorf in, ‘t toonbeeld van nederlands kapitalisme. (‘Hé, Ton. Als we nou ‘ns een doek bovenaan de Bijenkorf hangen: ‘So, this is christmas”).

& Inderdaad. Bij ‘t afdalen van 1 van de roltrappen zag ik plots die pianist van de Council in de rij staan om een blouse af te rekenen. Een blouse in vies groen. Vies groen zoals tegenwoordig modisch verantwoord is, maar toen nog lang niet. Waarschijnlijk de blouse die hij dezelfde avond in Paradiso heeft gedragen bij ‘t optreden.
Ik heb een tijdlang de band niet meer willen horen.

Nog steeds is Zijperspace onderhevig aan wisselende gemoedstemmingen.
(maar heel veel dank aan Micheline)

Men dient daarvoor naar msn-search te gaan & ‘camsex’ in te voeren. Er is weinig keus, dus al snel vindt men mij.

‘t Schijnt dat we daar aan doen in Zijperspace.

‘t Leven is zo gemakkelijk geworden met internet. In een handomdraai ben ik van alles te weten gekomen over degene die me gister geen voorrang verleende. Weet ik hoe ik ‘m makkelijk & efficiënt kan benaderen, via welk tel nr. Wat voor interesses z’n bijrijder heeft. Wat ze gemeenschappelijk hebben. Waar de persoon in kwestie vandaan komt & eerder voor werk gedaan heeft.

Maar ‘t geweten knaagt. Want waar ligt de grens van ‘t fatsoen? Tuurlijk is ‘t handig om deze info achter de hand te hebben, maar ‘t getuigt niet van vertrouwen in de mensheid.

Goed, men mag te weten komen wat vrijgegeven is, maar ik mag zeker niet onmiddelijk gebruik maken van de opgedane kennis. ‘t Is leuk om speurdertje te spelen, namen/adressen/tel nr’s achterhalen voordat ze vertrouwelijk overhandigd zijn, maar daar mag ik niet van profiteren. Vaak is men nogeneens bewust van de hoeveelheid info die over eigen persoon verkrijgbaar is. ‘t Feit dat alle info zo voor ‘t grijpen ligt, wil niet zeggen dat men daar ongegeneerd gebruik van mag maken door anderen op een manier lastig te vallen die zij niet wensen, of zich niet bewust van zijn dat dat mogelijk was.

Overigens ben ik mezelf wel volledig bewust van ‘t feit dat men slechts 5 min tijd nodig hoeft te hebben om uit te vinden waar ik woon, wat m’n tel nr is etc (tevens weet ik bijna zeker dat de bestuurder degene is die Zijperspace gister gevonden heeft dmv ‘t invoeren van m’n naam. Dat is logisch & groot gelijk heeft-ie)

Die keuze heb ik volledig bewust gemaakt bij ‘t ontstaan van Zijperspace.