Maand: januari 2002

‘t Gaat goed met ‘t 1e stokje dat ik Weblogland heb ingestuurd. Hij is inmiddels onderweg van Luuk naar Actie Reactie.

Al vele mijlen verwijderd van de supermarkt in Zijperspace.

Zin om gezichten te lachen op hun manier, & lachrimpels tonen voor hun. Ik wil wel ‘ns zien wat ‘t lijf is achter verhalen, wat ‘t leven is van ‘t lichaam.

Strenge loyaliteit van ‘t gezicht van Corné aflezen.
Moeder in Gien‘s houding tov de wereld ontdekken.
Sereen fanatisme van Arnoud aanschouwen.
Vrouwen bewonderen met Zandstrand.
Op m’n gemak zijn bij Micheline.
Peinzend kind zien in Maud.
Een omarming met Puck nou ‘ns echt voelen.
Schouders van Bob, spraakwaterval van Charis meemaken.
Een amicale stoot aan Luuk geven, waarbij hij tuurlijk de tafel omgooit.
Zelfstandigheid van Claver even doorbreken.
Beelden aflezen van de ogen van Odette.
Gezelligheid vermenigvuldigd zien in ‘t driemanschap.
Onverstoorbare lach ervaren in Gaby.
Tirades & monologen van zwijgzaamheid meemaken van Stoethaspel.
Jolig bier drinken met Ramon & vriendin.
Beschouwen van de eigenwijsheid tot levend standbeeld in Els.
Nieuw leven meemaken in Eric.
Stille verhalen aanhoren van Walter.
Tijdelijk rust geven aan Jeewee & Robert-Reinder.
Laatste nieuws op laatste moment van de nacht horen van Tonie.
& Merel die een rondleiding geeft in Weblogland.

& Niks dan blijkt te zijn. Op die 1e Maart. Dat alles fantasie is aan mijn hoofd ontsproten; de stem, de geur, de beweging al anders zegt. Waarheid een verzinsel, want slechts bij mij aanwezig.

Maar toch, ik heb ‘t voor ‘t 1st: ik zou u allen gaarne ontmoeten aldaar in Breda.

Dan vliegen we later terug naar Zijperspace.

Ik heb Theo gebeld.

We weten wie onze vader is op dit moment in Zijperspace.

Met dank aan zero die bij elrado ook een zinnige duit in de diskussie heeft doen belanden. Hij levert nl schrijf-suggesties voor de lijfloggers. Ik ga er meteen 1 van uitwerken, want ik heb tenslotte boodschappen gedaan daarnet, bij de Albert Heijn. & Ik dacht, daar kunnen we net zo goed een heel zinnig stokje van maken. Ik kan echter niet de prijzen vertellen, want ‘t bonnetje had ik al weggegooid voordat ik zijn suggestie onder ogen kreeg.

Edoch:
-150 gram boerenkool (voor halve prijs)
-450 gram aardappelpartjes
-250 gram soepgroente
-250 gram kastanje champignons
-bami speciaal met kip, saté & gehaktballetjes
-1 ltr halvolle melk
-blik champignon crèmesoep
-bami singapore met varkensvlees & garnalen
-blik hotdogs, 8 stuks

We hopen daar een enerverende avond mee tegemoet te mogen zien in Zijperspace.
(Ik geef ‘t stokje door aan Ramon van Achhetiswat)

Oké, ‘t zijn ½-jaarlijkse beslommeringen van triviaal nivo, maar ‘t moet er uit.
Want ik zit nu al meer dan een uur te wachten tot die verdoving uitgewerkt is, zodat ik eindelijk ‘ns kan gaan ontbijten. Ik probeer ‘n bakkie thee te drinken onderwijl, maar ook dat bewerkstelligt een totaal andere sensatie dan ik gewend ben. ‘t Geeft me wel wat te doen: heel voorzichtig aan de linkerkant van m’n mond ‘t vocht naar binnen proberen gieten, op zo’n manier dat ‘t niet de mogelijkheid krijgt aan de verdoofde rechterkant net zo snel weer er uit te lopen.

Ik dacht sympathiek te zijn tegenover m’n tandarts (dat klopt toch wel: een vrouwelijke tandarts heet toch ook gewoon ‘tandarts’, zonder extra ‘e’?) door m’n ontbijt pas na de behandeling te plannen, maar onderweg erheen bedacht ik al dat er wellicht een verdoving zou worden gebruikt. Aan de andere kant: ik was er dermate laat uit, dat een ontbijt er waarschijnlijk toch niet ingezeten had. Met moeite lukte ‘t me nog onderstaand stukje te schrijven, toch heel wat belangrijker dan 2 sneeën brood.

Nu zit ik lichtelijk beurs terug te denken aan wat mevrouw eigenlijk allemaal met me gedaan heeft, tbv ‘t opnieuw vullen van een kies. & Hoe groot de spanning is die zich tijdens dat ½ uurtje liggen in je lichaam wordt opgebouwd. Ik probeerde dat te verminderen door me te bedenken hoe ik over ‘t gebeuren zou kunnen schrijven; niet veel zinnigs ontsproot aan mijn denkraam. Behalve dan misschien dat ‘t me opluchtte de borst van de tandarts niet te hoeven voelen. Daar ga je je zo schuldig over voelen: je bent volkomen machteloos terwijl er gebonkt, geschraapt, geboord & geplamuurd wordt in je mond & plots voel je iets tegen je achterhoofd aanschuren, waarvan je weet dat je in ‘t dagelijks leven er erotische gevoelens van zou kunnen krijgen. In deze situatie voel ik me alleen maar extra ongemakkelijk: ik wil aan ‘t gepruts in m’n mond denken & daar niet in afgeleid worden. Vandaag werd ik dus niet geconfronteerd met dit soort ingewikkelde innerlijke konflikten.

Naar buiten durf ik ook nog niet echt, uit angst dat m’n gezicht helemaal scheef staat. De secretaresse van de tandartspraktijk bezweerde me wel dat er niets aan m’n mond te zien viel, maar toch voelt ‘t nog steeds zo.

Ondertussen heerst er een hongersnood in Zijperspace waar snel iets aan gedaan moet worden.
Wederom een PS: Verschrikkelijk zonde van die kwartels die speciaal voor mijn gerief & ontbijt zijn omgebracht. Ik kon echter niet nog een ½ uur wachten.

Sinds 18 december is er eigenlijk niet veel gebeurd, hoor. Behalve dan dat je van div link-lijsten bent gehaald, omdat we er toch vanuit gingen dat je de pijp aan Maarten had gegeven. Je liet ook niks van je horen. Nee, ik bedoel: je liet ook niet van je horen, waarom je niets van je liet horen. Als je begrijpt wat ik bedoel.
Ik moet toegeven: ik heb je er zelf ook vanaf gehaald. Daar heb ik Zandstrand voor in de plaats gezet. Ik dacht: als 1 van die 2 er in ieder geval staat, dan is die ander ook makkelijk te vinden. & Waarom linken naar iemand die niets van zich laat horen. Nee, die niet laat horen, waarom-ie niets van zich laat horen. Nu heb ik in dit stukje Zandstrand niet gelinkt, omdat-ie toch al aan de zijkant staat, maar dat begreep je vast zelf ook wel. Tegenwoordig hebben we ook een heuse Loglijst, dus eigenlijk hoef je niet te linken, behalve dan voor mensen die zelf geen blog hebben. Je kan nl je eigen fav-lijst samenstellen, zoals ik ook heb gedaan, maar ik kom er helemaal niet meer toe om alles te lezen.

Maar verder is er niets gebeurd. Behalve dan dat je nu 1st erg goed moet na gaan denken voordat je je stukje plaatst, want ze hebben nu verantwoordelijkheid tegenover je lezer uitgevonden. Betekent dat je je 1st moet verplaatsen in je lezer, gaan denken of die wel mooi vindt wat jij op dat moment denkt dat mooi is & als die lezer in je dan zegt ‘ja’, dan moet je de volgende lezer worden. Dat duurt dan een tijdje & vervolgens schrijf je op wat je eigenlijk niet wilt schrijven. & ‘t Oude stukje? Ja, ik snap ‘t zelf ook nog niet zo goed.

Nou, da’s alles.
Oja, Zidouta is gestopt. & Hinke. Oja, & Reet & LB & Yannah. & Nog een paar. & Mensen worden minder in de zeik gezet, omdat niemand in de zeik gezet hoeft te worden. Tenminste, dat denk ik dan. & Er is iemand gedelete door mij, maar dat weet-ie zelf niet, want hij zei ooit nog ‘ns tegen mij: ‘Hoe wil je me deleten?’ Maar nou is-ie er niet meer & weet-ie vast ‘t antwoord. Of juist niet, want dat kan dus niet als je er niet meer bent.

& Zandstrand is gezellog, da’s wel leuk, want kan je even bij ‘m langs gaan, als-ie weer z’n reageurtje heeft achtergelaten ergens. Maar is wel leuker als we nog zo’n 2e reageur hebben weer, want dan wordt ‘t nog iets van een conversatie.
& Bij de dutch bloggies awards ben jij ook niet genomineerd, maar da’s misschien ook omdat je niets van je had laten horen (je begrijpt wel wat ik bedoel), & in weblogland ben je binnen een week vergeten zogauw je niet aankondigt dat je er mee gaat stoppen of ff op vakantie bent of aan ‘t nadenken.
& Sommige bloggers die schrijven te veel, maar gelukkig, anderen juist weer te weinig.

Dus eigenlijk is alles wel in evenwicht in Zijperspace.
PS: nagekomen link.

Tuurlijk heeft de discussie zin.
Ik vind ‘t alleen van een hoog dominee-gehalte getuigen als je van iedereen verlangt bewust te zijn van verantwoordelijkheid mbt kwaliteit van eigen publicaties. Dat lukt slechts een enkeling, is mijn opinie. Want juist door ‘t bewust zijn daarvan & ‘t op een juiste manier terug kunnen koppelen naar de produktie bereik je grote hoogtes. Da’s slechts weggelegd voor een enkeling. Tuurlijk mag je praten over dat men moet trachten verbetering van eigen kunnen aan te brengen, maar ik geloof dat eenieder niet verder komt dan een bepaald nivo: je kan nou 1maal niet ver boven je eigen vermogens uitstijgen. ‘t Is een nobel streven mensen zover te krijgen, maar hopeloos bij aanvang.
Ik geloof dus meer in ‘t uitgangspunt van Corné: je hebt nu 1maal bagger; dat kan je opzoeken als je daar zin in hebt. Wil je echter geestelijke verrijking, dan zoek je de kwaliteit op. & Inderdaad: kwaliteit bestaat bij de gratie van grote hoeveelheden bagger.
Let wel: ikzelf doe zoveel mogelijk moeite m’n eigen schrijfsels tot zo hoog mogelijk gehalte te brengen & immer ben ik teleurgesteld ‘t weer niet bereikt te hebben, maar dat moet mij niet weerhouden ‘t te publiceren (ook al vindt iemand anders ‘t bagger). Want ‘t is mijn ding, mijn schrijven, mijn gevoel.

& Dat op zich heeft al waarde voor Zijperspace.

Westmalle is een uur later weer terug. Kan ik m’n nieuwsgierigheid tenminste weer voeren, want Westmalle vertelt altijd van alles als je ‘m iets vraagt, meer dan je eigenlijke vraag durfde hopen.
Ik informeer bij ‘m hoe ‘t nu werkelijk met Mr. Bush gaat.
Hij begrijpt niet wie ik nu eigenlijk bedoel.
‘Die maat waar je toenet mee binnen was.’
‘Hij is m’n maat niet. Nou ja, als ik geld heb, dan is opeens iedereen m’n vriend.’ Die heb ik precies een maand geleden ook al gehoord, bedenk ik. ‘Maar je bedoelt die antilliaan. Ik ken ‘m eigenlijk niet zo goed; ik weet nogeneens hoe-ie heet.”

Hier moet ik ff een onderbreking maken in de beschrijving. ‘t Is nl zo dat Westmalle z’n zinnen de hele tijd begint met ‘maar’. ‘t Was me niet opgevallen totdat ik z’n uitspraken hier ging noteren. Voor de schoonheid kan ik ‘t dan wel kunstmatig ietwat aanpassen, maar dat vind ik niet stroken met de poging te beschrijven wat er gebeurd is. ‘t Is tenslotte zijn manier van praten die ik probeer te benaderen & niet een poging tot nog meer flonkerende mooischrijverij.
Terug naar waar we gebleven zijn:

‘Maar je kan tenminste normaal met ‘m omgaan, ook al begrijp je niet altijd wat-ie zegt. Hij is geen messentrekker zoals die anderen.
Die andere lui, daar word je gek van. Je kan plots een klap krijgen. Ook als je niks hebt gedaan.
Daarom heb ik ook geen vrienden. ‘t Is ook beter geen vrienden te hebben, want als je bijv bevriend bent met iemand die iets geflikt heeft, kan je helemaal in elkaar geslagen worden door die gekken. Als je zegt dat je toch niks gedaan hebt, zeggen ze: “Maar ‘t is toch je vriend?”‘

Hij loopt naar buiten, maar keert nog ff z’n hoofd terug naar binnen: ‘Hé! Ik heb me opgegeven voor ‘t Jellinek. Dus ‘t kan zijn dat je me van de 1 op de andere dag niet meer ziet. Ik moet er van af, van die shit.’

Na sluitingstijd zie ik ‘m in de deuropening van Gall & Gall staan (lekker in de warmte, zonder dat de bewaking ‘m ziet). Ik steek m’n hand op ter begroeting, maar hij wil me ff niet zien, want druk bezig met een deal.

We zijn nog heerlijk naïef in Zijperspace.

>jouw ster is ook aardig rijzende, of niet?
> maar ik weet dat jij je dat soort dingen ook afvraagt. jij kent al die
> mensen ook nog eens persoonlijk hè?
>
Hoe kom je daar nou bij? Ik ken ze alleen via m’n blog of die van hun (net als 2 maanden geleden). Maar voor de rest ken ik niemand van de bloggers echt persoonlijk, behalve Merel irl door m’n studie. Maar over sommigen kan ik m’n bewondering niet onder stoelen of banken steken, zoals bijv Luuk van geenheld. Zo natuurlijk & daardoor oorspronkelijk is die jongen, dat ik alleen maar hoop dat-ie dat zolang mogelijk kan blijven. Maar door m’n enthousiasme over ‘m kan ‘t lijken dat ik regelmatig contact met ‘m heb, maar da’s niet zo.

Over m’n eigen ster die rijst: ik krijg steeds meer bezoekers & ben af & toe erg trots over uitspraken die mensen over me doen (heb je gelezen wat Verbal Jam & Achtiswat over me geschreven hebben nav de nominaties? Ik loop naast m’n schoenen), maar ik weet dat morgen toch weer de twijfel toe zal slaan & ik uiteindelijk dezelfde persoon ben. Ik bedoel: ik doe ‘t eigenlijk om complimentjes te krijgen, dat mensen m’n schrijfsels lezen. Maar zogauw die complimentjes, die lezers binnen zijn gehaald, ben ik nog steeds niet veranderd & nog steeds onderhevig aan dezelfde twijfels die de aard van m’n zijn bepalen.
Tenminste, ik ben me erg bewust van ‘t feit dat ‘t zo bij mij werkt.

Gelukkig werken er bepaalde dingen in Zijperspace.

Mr. Bush komt plots weer ‘ns binnen lopen. Die heb ik afgelopen jaar slechts 1 keer gezien. & Daarvoor zo’n tijd niet dat ik dacht dat-ie overleden was.

‘Maar dan is ‘t dus een opvangtehuis voor allemaal oud-gebruikers,” zegt Westmalle tegen ‘m.
“Nee,” zegt Mr. Bush met z’n kikkerig versleten stem van ‘t vele gebruiken. “We wonen daar gewoon. Ik huur gewoon een kamer. Snap nou wat ik zeg.”
“Maar jij praat ook zo veel.”
“Dat heeft-ie altijd al gedaan,” zeg ik, om toch nog een beetje ‘t idee te creëren dat ik er ook nog ben om mee te converseren.

Een paar jaar geleden kwam Mr. Bush elke dag wel een paar keer. Hij leek bezig te vergaan, te versterven in z’n drugsgebruik. Sleepte zich soms wel tot 5 maal toe op 1 dag bij me naar binnen om z’n flesje Bush te scoren.
Onder elke geestelijke toestand waarin-ie zich bevond kon-ie ouwehoeren, kwetterend orakelen, duidelijker/onduidelijker al naar gelang z’n bewustzijn ‘t toeliet. Met steeds dat krakerig hoog stemmetje; alsof nog een kind dat een zelfverzonnen rolletje speelt.
& Tetterend ging-ie weer verder, voorbijgangers door hun verwondering tot afstand dwingend. Eeuwig solitair.

“Ik betaal voor m’n kamer, dus woon ik daar. ‘t Kost me 1100 gulden per maand!”
“Dan is ‘t toch een opvanghuis voor oude verslaafden?”
“Nééé, ‘t is een soort gevangenis. Je zit de hele dag op je kamer & op de gemeenschappelijke ruimte mag je ‘t niet over dope hebben.”
“Je mag toch zeker wel de deur uit?”
“Je kan me gewoon niet verstaan,” roept Mr. Bush uit. “‘t Voelt als een gevangenis.”
“Ik ga 1st maar even m’n biertje drinken.”
“Misschien dat je me dan gaat verstaan.”

Er is geen gevangenis in Zijperspace, we zijn in ieder geval nog niet aan de bouw begonnen.